Kalp aritmileri
İlk başta, 5 mg'a kadar metoprolol dakikada 1-2 mg hızında intravenöz yoldan uygulanır. Bu uygulama, tatmin edici bir yanıt alınana kadar 5'er dakikalık aralıklarla tekrarlanabilir. Toplam 10-15 mg'lık bir doz genellikle yeterli olmaktadır. 20 mg ya da daha yüksek metoprolol dozlarının daha fazla bir terapötik yarar sağlama olasılığı düşüktür.
Miyokart enfarktüsü
Metoprolol, miyokart enfarktüsünü düşündüren semptomların ortaya çıkmasından sonra mümkün olan en kısa zamanda intravenöz yoldan kullanılmalıdır.
Bu tedaviye koroner bakım ya da benzer bir ünitede hastanın hemodinamik durumu stabil hale gelir gelmez başlanmalıdır. Hastanın hemodinamik durumu göz önüne alınarak ikişer dakika arayla 3 kez 5 mg'lık bolus tarzında enjekte edilir (Uyarılar/Önlemler, Kontrendikasyonlar bölümlerine bakınız).
Tam intravenöz doz olan 15 mg'ı tolere eden hastalarda, son intravenöz enjeksiyondan 15 dakika sonra günde 4 defa 50 mg tartrat tableti ya da buna eşdeğer dozda Beloc ZOK tedavisine başlanmalı ve bu tedaviye 48 saat devam edilmelidir.
İdame tedavisinde, günde iki defa 100 mg metoprolol tartrat tableti ya da günde bir defa 200 mg Beloc ZOK kullanılmalıdır.
Tam intravenöz doz olan 15 mg'a tahammül edemeyen hastalarda, oral yoldan metoprolol tedavisine dikkatle ve daha düşük dozlarda başlanmalıdır.
Böbrek yetmezliği olan hastalarda doz ayarlaması gerekmez.
Metoprololün proteinlere bağlanma oranı düşük olduğundan (%5-10) genellikle sirozlu hastalarda doz ayarlaması gerekmez. Ağır karaciğer fonksiyon bozukluğu belirtileri olan hastalarda (örneğin şant ameliyatı geçirmiş hastalarda) dozun azaltılması gerekli olabilir.
Yaşlı hastalarda doz ayarlaması gerekmez.
Çocuklarda metoprolol tedavisi ile ilgili deneyim sınırlıdır.
Beloc ampul, %0.9 sodyum klorür, %15 mannitol, %10 dekstroz, %5 dekstroz, %20 fruktoz, Ringer solüsyonu, Ringer-dekstroz solüsyonu ve laktatlı Ringer infüzyon solüsyonlarına katılabilir. Seyreltilen solüsyonlar 12 saat içinde kullanılmalıdır.
Beloc ampul, Macrodex solüsyonuna katılmamalıdır.
DOZ AŞIMI HALİNDE ALINACAK TEDBİRLER
Doz aşımı durumunda ağır hipotansiyon, sinüs bradikardisi, atriyoventriküler blok, kalp yetmezliği, kardiyojenik şok, kardiyak arest, bronkospazm, şuur kaybı ve koma, bulantı, kusma ve siyanoz görülebilir. Alkol, antihipertansif, kinidin ya da barbitüratın da alınmış olması, hastanın durumunun daha da ağırlaşmasına neden olabilir.
Ağır hipotansiyon, bradikardi ve kalp yetmezliği varsa, yanıt alınana kadar intravenöz yoldan 2-5 dakikalık aralıklarla ya da sürekli infüzyon şeklinde bir beta-1 uyarıcı (örneğin prenalterol) uygulanmalıdır. Selektif bir beta-1 uyarıcının bulunamadığı durumlarda dopamin kullanılabilir ya da vagus sinirini bloke etmek amacıyla intravenöz yoldan atropin sülfat uygulanabilir.
Tatmin edici bir yanıt alınamazsa, dobutamin ya da noradrenalin gibi başka bir sempatomimetik ilaç verilebilir.
1-10 mg dozunda glukagon da uygulanabilir. Pacemaker gerekli olabilir. Bronkospazma karşı intravenöz yoldan bir beta-2 uyarıcı verilebilir.
Beta-reseptörleri, beta-bloker tarafından işgal edilmiş olduğundan, beta-bloker doz aşımının tedavisinde kullanılan ilaç dozlarının terapötik dozlarının çok üzerinde olması gereklidir.
