BUSULFEX®, önerilen dozlarda yoğun miyelosupresyon yapan güçlü bir sitotoksik ilaçtır. Bu nedenle hematopoetik kök hücre nakli, kanser kemoterapötiklerinin kullanımı ve ciddi pansitopenisi olan hastalara müdahale konularında deneyimli doktorlar tarafından uygulanmalıdır. Kullanımına bağlı olarak ortaya çıkacak komplikasyonların gerektiği şekilde kontrol altında tutulması ancak, uygun tanı ve tedavi imkanlarının hazır bulunmasıyla mümkündür. Kemik iliği depresyonu yapabileceği dikkate alınmalıdır. KML teşhisi konulmadıkça kullanılmamalıdır. Hematolojik: BUSULFEX ile, önerilen doz ve tedavi şeması çerçevesinde yapılan tedavide en sık ve ciddi olarak ortaya çıkan sonuç hemen tüm hastalarda oluşan yoğun miyelosupresyondur. Buna bağlı olarak ciddi granülositopeni, trombositopeni, anemi veya bunların herhangi bir kombinasyonu gelişebilir. Bu nedenle, tedavi süresince tam kan sayımı ve trombosit sayımları yakından gözlenmelidir. Klinik çalışmalarda BUSULFEX uygulanan hastaların tamamında transplantasyondan sonraki 4 gün içinde mutlak nötrofil sayısı 0.5x109/l’nin altına düşmüştür. Bu nötropenik süreç içinde enfeksiyonların önlenmesi veya tedavisi amacıyla antiinfeksiyonel (bakteriyal, fungal, viral) ilaçların profilaktik veya ampirik olarak kullanımı dikkate alınmalıdır. Hastaların %98’inde, transplantasyon sonrası ortalama 5.-6. günlerde, trombositopeni (<25.000/mm3 veya trombosit transfüzyonu gerektiren) görülmüştür. Tıbbi gerek duyulduğunda trombosit ve alyuvar desteği kullanılmalıdır. Nörolojik: BUSULFEX için önerilen dozlarda busulfan uygulanan hastalarda nöbet bildirilmiştir. Profilaktik fenitoin tedavisine rağmen, BUSULFEX otolog transplantasyon klinik çalışmaları sırasında bir nöbet vakası (1/42 hasta) bildirilmiştir. Bu olay, hazırlık rejiminin siklofosfamid kısmının uygulanması sırasında, son BUSULFEX dozundan 36 saat sonra gelişmiştir. Antikonvülzan profilaktik tedavisi BUSULFEX tedavisinden önce başlatılmalıdır. Nöbet sorunları olan veya kafa travması geçirmiş ya da başka potansiyel epileptojenik ilaçlar kullanan bir hastaya, önerilen dozda BUSULFEX verilirken dikkat edilmelidir. Hepatik: BUSULFEX karaciğer yetmezliği olan hastalarda denenmemiştir. Mevcut literatür, yüksek busulfan AUC değerlerinin (>1,500 μMol-dak) bir venookluzif hastalık (VOD) gelişmesi riskini de artmış şekilde taşıdığını öne sürmektedir. Daha önce radyasyon tedavisi uygulanan, üç siklusa eşit veya daha fazla kemoterapi almış olan veya daha önce projenitör hücre nakli geçirmiş hastalar, önerilen BUSULFEX dozunda ve rejiminde daha yüksek bir hepatik VOD riski taşıyabilirler. Literatürde, randomize, kontrollü çalışmalarda elde edilen HVOD insidansı %7.7 - %12 olarak bildirilmiştir. Kardiyak: Hematopoetik projenitör hücre nakli için yüksek doz oral busulfan ve siklofosfamid uygulanan talasemili pediatrik hastalarda kardiak tamponad (8/400 veya %2 bir seride) bildirilmiştir. 8 çocuktan 6’sı ölmüş ve 2’si acil perikardiosentezis ile kurtarılmıştır. Hastaların çoğunda tamponad öncesi karın ağrısı ve kusma oluşmuştur. BUSULFEX ile tedavi edilen hiçbir hastada kardiak tamponad oluşmamıştır. Pulmoner: Pulmoner fibrozis ile seyreden bronkopulmoner displazi kronik busulfan tedavisini takiben görülebilecek ender fakat ciddi bir komplikasyondur. Semptomların ortaya çıkış süresi tedaviden sonra ortalama 4 yıldır (4 ay ile 10 yıl aralığı). Karsinojenite, Mutajenite, Üreme bozukluğu: Busulfan mutajen ve klastojen bir maddedir. In-vitro testlerde salmonella typhimurium ve drosophila melanogaster üzerinde mutasyona yol açmıştır. Bronkojenik karsinoma cerrahi rezeksiyonu takiben ek ilaç olarak tedaviye busulfan eklenen 243 hastayı kapsayan çalışmada pansitopenik olan 19 hastadan 4’ünde akut lösemi ortaya çıkmıştır. Löseminin klinik olarak ortaya çıkması oral busulfan tedavisini takibeden 5-8 yıllarda gözlenmiştir. Busulfan’ın insan için karsinojen olduğu varsayılmaktadır. Kronik m
