Dimetilasetamid (DMA) , BUSULFEX bileşiminde yer alan bir çözücü olup 1962 yılında potansiyel bir kemoterapötik ilaç olarak çalışılmıştır. Bir faz-1 çalışmasında Maksimum Tolerans Dozu (MTD), dört gün için, 14.8 g/m²/gün olarak bulunmuştur. BUSULFEX’in önerilen günlük dozu, mg/m² bazında MTD’nin %42 sine eşdeğer bir DMA içermektedir. Faz-1 çalışmada doz kısıtlayıcı toksik etkiler, artan karaciğer transaminaz (SGOT) seviyeleri ile ortaya çıkan hepatotoksisite ve halusinasyonlarla ortaya çıkan nörolojik semptomlardır. Halüsinasyonlar, DMA uygulamasının bitmesinden sonra bir günde ortaya çıkmakta ve EEG değişiklikleri ile birlikte görülmektedir. Halusinasyonların görüldüğü en düşük doz, 0.8 mg/kg/her 6 saat x 16 dozda BUSULFEX kullanılan bir hazırlık rejiminde verilen miktarın 1.9 katıdır. Diğer nörolojik toksisiteler arasında uyku hali, letarji ve konfüzyon sıralanabilir. BUSULFEX ile gözlenen hepatik ve nörolojik toksisiteye DMA ve/veya diğer birlikte kullanılan ilaçların relatif katkısının ne olduğunu belirlemek zordur. Önerilen dozda ve tedavi şemasında BUSULFEX(busulfan) ampul uygulaması hastaların tümünde, granulositopeni, trombositopeni, anemi veya şekilli kan elemanların kombine kaybı ile kendini gösteren yoğun bir miyelosupresyon oluşturur. Yan etkiler hakkında bilgiler temel olarak BUSULFEX klinik çalışmasından (n = 61) ve hazırlama amacıyla yüksek doz oral busulfan kullanılan randomize, kontrollü çalışmalar için yapılan literatür taraması sonucu elde edilen verilerden oluşturulmuştur. BUSULFEX Klinik Çalışmaları: BUSULFEX (busulfan) Ampul, allojenik kök hücre nakli klinik çalışmasında, tüm hastalara dört gün süreyle toplam 16 doz olarak her 6 saatte bir 0.8 mg/kg BUSULFEX iki saatlik infüzyon şeklinde, siklofosfamid 60 mg/kg x 2 gün ile kombine edilerek uygulanmıştır. Bu BUSULFEX dozunu alan değerlendirilebilir hastalardan %93’ü 9 doz için < 1.500 μMol-dak altında bir AUC göstermiş ve bu değerin genelde HVOD riskini minimize eden düzey olduğu kabul edilmiştir.
