Her kapsül 10 mg Diazepam ihtiva eder.
Nörotik anksiyetenin kısa süreli semptomatik tedavisinde,
Akut alkol yoksunluğunda ortaya çıkan ajitasyon, tremor, delirium tremens ve halüsinasyonlarda,
İskelet kaslarının lokal patolojiye bağlı refleks spazmlarında,
Yukarı motor nöronlara bağlı spastisitelerde (serebral felç ve paraplejiler),
Athetosisde,
Stiff-man sendromunda,
Familial, senil ve esansiyel tremorlarda
Alkol intoksikasyonu, mental depresyon, myastenia gravis, dar açılı glokom ve psikozlarda kontrendikedir.
Bağımlılık yapabilir. Antasit, karbamazepin, simetidin, santral sinir sistemi depresanları, izoniazid ve rifampinle birlikte kullanılmaz. Hastalar motorlu taşıt vb. araç kullanmamaları hususunda uyarılmalıdır. Gebelik ve laktasyonda kullanmaz. Renal ve hepatik bozukluğu olanlarda dikkatle kullanılmalıdır. Baş ağrısı, görme bulanıklığı, dizanteri ataksi, hipotansiyon ve kemik iliği depresyonu gibi yan etkiler görülebilir.
Karaciğer enzim sistemi tarafından metabolize edilen simetidin, karbamazepin, rifampin,isoniazid arazı ortaya çıkabilir. Alkol, barbitüratlar, opiseler, fenotiazinler, ve trisiklik antidepresanlar diazepanın merkezi sinir sistemi üzerindeki depresan etkisini arttırır.
Draje: Anksiyolitik olarak 2-4x2-10mg/gün dozda kullanılır.
Sedatif hipnotik olarak ve ve alkol yoksunluğunda 2-4x10mg/gün dozda başlanır ve idame doz olarak 2-4x5mg uygulanır. 6 aydan büyük çocuklarda 40-200mg/kg hesabıyla kullanılır.
Ampul: Orta dereceli psikonörotik reaksiyonlarda 2-5mg i.m. veya i.v. yolla verilir ve gerekirse doz 3-4 saatte bir tekrarlanır.
Şiddetli reaksiyonlarda ise 3-4 saatte bir olmak üzere 5-10mg,
alkol abstinansı sendromunda 3-4 saatte bir olmak üzere 10mg,
adale spazmında 5-10mg,
endoskopik işlem öncesi 10mg i.m. veya i.v. yolla uygulanır.
 |
Depresyonu Anlamak
Depresyon farklı kişileri farklı biçimlerde etkiler. Duygusal veya fiziksel
olmak üzere geniş alanda belirtilere sebep olabilir.Depresyona neler sebep olur? |
 |
Asperger Sendromu
Asperger sendromu, otistik gurubun bir bölümü olan bir özürdür. Bu genelde,
gurubun daha ”yüksek” tarafında yer aldığı düşünülen kişilere uygun bir tanıdır. |
 |
Parkinson Hastalığı
Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış. |
