DIPEPTIVEN 100 ml solüsyon Klinik Özellikler

4.1. Terapötik endikasyonlar

DİPEPTİVEN, hiperkatabolik ve/veya hipermetabolik durumda olan hastalarda klinik nütrisyon rejiminin bir bölümü olarak endikedir. DİPEPTİVEN parenteral beslenme, enteral beslenme veya bu iki beslenme şeklinin kombinasyonu ile birlikte uygulanmalıdır.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Yetişkinler:

Doz, aminoasit/protein İhtiyacı üzerinden ve katabolik durumun şiddetine bağlıdır. Paranteral/enteral beslenmede, maksimum günlük doz 2 g aminoasit/ kg v.a.’ yı aşmamalıdır. DİPEPTİVEN ile glutamin ve alanin sağlanması, hesaplamalarda dikkate alınmalıdır. DİPEPTİVEN ile sağlanan aminoasitlerin oranı total sağlananın yaklaşık %30’unu aşmamalıdır.

Günlük doz:

1,5-2,5 ml DİPEPTİVEN / kg vücut ağırlığı (v.a.) (0,3-0,5 g N(2)-alanil-L-glutamin/kg v.a.). Bu 70 kg ağırlığındaki hasta için 100-175 ml DİPEPTİVEN’e eşittir.

Maksimum Günlük Doz
:

0.5 g N(2)-L-alanil-L-glutamin / kg v.a. na eşdeğer 2,5 ml/kg v.a. DİPEPTİVEN

Maksimum günlük doz (0.5 g N(2)-L-aIanil-L-glutamin/kg v.a.), en az 1,0 g/kg v.a./gün amino asit/protein ile kombine halde uygulanmalıdır. Bu kombinasyon DİPEPTİVEN’deki amino asitlerle birlikte en az 1,5 g aminoasit/kg v.a./gün dozu ile sonuçlanır.

Aşağıdaki uyarlamalar DİPEPTİVEN ve parenteral beslenme çözeltileri ve/veya enteral beslenme formülasyonları ta
şıyıcı çöz
elti
ile sağlanan diğ
er
aminoasitler içindir:

Amino asit/protein ihtiyacı: 1,2 g/kg v.aJ
gün: 0,8 g amino asit/protein + 0,4 g N(2)-L-alanil-L-glutamin/kg v.a.

Amino asit/protein ihtiyacı 1,5 g/ kg v.a./gün: 1,0 g amino asit/protein + 0,5 g N(2)-L-alanil-L-glutamin/ v.a.

Amino asit/protein ihtiyacı 2 g/ kg v.a./gün: 1,5 g amino asit/protein + 0,5 g N(2)-L-alanil-L-glutamin/ v.a. değerleriyle sonuçlanır.

Total parenteral beslenme uygulanan hastalarda:

İnfiizyon hızı taşıyıcı çözeltiye bağlıdır ve 0,1 g amino asit/protein /kg v.a./ saat’i geçmemelidir. Enteral beslenme uygulanan hastalarda:

DİPEPTİVEN günde 20-24 saati aşkın süre boyunca sürekli olarak infüze edilir. Periferal venöz infüzyon için 800 mosmol/1 nin altındaki ozmolariteye seyreltilir (Örneğin 100 ml DİPEPTİVEN + 100 ml izotonik sodyum klorür çözeltisi).

Total parenteral ve enteral beslenmenin birlikte uygulandığı hastalarda:

DİPEPTİVEN’in tam günlük dozu geçimliliği olan amino asit çözeltileri veya amino asit içeren infüzyon rejimi ile karıştırılarak parenteral beslenme ile uygulanmalıdır.

İnfüzyon hızı taşıyıcı çözeltiye göre değişir ve parenteral ve enteral beslenmenin oranına göre ayarlanır.

Uygulama şekli:

DİPEPTİVEN, doğrudan uygulama için hazırlanmış bir konsantre infüzyon çözeltisi değildir. Geçimli infüzyon solüsyonlanna eklendikten sonra santral venöz infiizyon İçindir.

800 mosmol/1 nin üzerindeki ozmolariteli karışım solüsyonlan, santral venöz yol ile infiize edilmelidir.

Kullanım süresi 3 haftayı aşmamalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek/Karaciğer yetmezliği: Şiddetli hepatik yetmezliği ve böbrek yetmezliği olan hastalara uygulanmamalıdır, (kreatinin klerensi < 25 ml/dakika).

Pediyatrik popülasyon: Çocuklarda kullanımı ile ilgili yeterli veri mevcut değildir.

Geriyatrik popülasyon: Yaşlı hastalara özel herhangi bir veri yoktur.

4.3. Kontrendikasyonlar

DİPEPTİVEN şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalara (kreatinin klerensi < 25 ml/dakika), şiddetli hepatik yetmezlik, şiddetli metabolik asidoz veya etkin maddeye veya yardımcı maddelerden birine bilinen hipersensitivitesi olan hastalara uygulanmamalıdır.

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Kompanse karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda karaciğer işlevlerinin düzenli olarak kontrol edilmesi tavsiye edilmektedir.

Hamile veya emziren kadınlar ve çocuklarda DİPEPTİVEN uygulaması ile ilgili yeterli veri mcvcut olmadığı için, bu grup hastalarda preparatın uygulanması önerilmemektedir.

Serum elektrolitleri, serum osmolaritesi, sıvı dengesi, as it-baz dengesi, karaciğer fonksiyon testleri (alkali fosfataz, ALT, AST) ve olası hiperazotemi bulgularının kontrol edilmeleri önerilmektedir.

Alkali fosfataz enzimi, GPT, GOT, bilirubin seviyeleri ve asit baz dengesi izlenmelidir. Kullanılması gereken periferik veya santral venin seçimi konusunda yapılacak bir tercih, kullanılan konsantratın son osmolarite değeri ile ilişkilidir. Periferik infüzyon için kabul gören üst sınır yaklaşık 800 mosmol/litre olmakla birlikte, periferik toplardamarın karakteristik özellikleri, hastanın yaşı ve genel durumuna bağlı olarak değişkenlik göstermektedir. DİPEPTİVEN’in dokuz günden uzun süreli kullanımı ile ilgili klinik tecrübeler sınırlıdır. Kompanse edilmiş hepatik yetersizlikli hastalarm karaciğer fonksiyon parametrelerinin izlenmesi tavsiye edilir.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Şu ana kadar bir etkileşime rastlanmamıştır.

4.6. Gebelik ve laktasyon

Genel tavsiye

Gebelik kategorisi: C

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlarda kullanımı ve doğum kontrolü üzerine etkilerine ilişkin veri yoktur.

Gebelik dönemi

DİPEPTİVEN’in gebe kadınlarda kullanımına ilişkin yeterli veri mevcut değildir. Hayvan çalışmalarında, 1,6 g N(2)-L-alanil-L-glutamin/kg v.a./gün’e kadar teratojenik veya diğer embriytoksik ve peripostnatal hasar gözlenmemiştir.

Deneyim eksikliği nedeniyle, DİPEPTİVEN hamilelik süresince kullanılmamalıdır.

Laktasyon dönemi

Deneyim eksikliği nedeniyle, DİPEPTİVEN laktasyon süresince kullanılmamalıdır.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Ürünle ilişkili değildir.

4.8. İstenmeyen etkiler

Doğru kullanıldığında istenmeyen etkiye rastlanmamıştır.

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

Diğer infüzyon çözeltilerinde olduğu gibi intüzyon hızı aşıldığında titreme, kusma ve mide bulantısı görülebilir.

Bu durumda infüzyon derhal durdurulmalıdır.

Aşırı Alkol Kullanımı, Alkolizm Alkol bağımlılığı, alkol kullanımı ve alkol sorunları arasındaki farkı açıklamak güçtür. Örneğin, geçmişte alkol kullanmış olan bir kimsenin mutlaka alkol bağımlısı olması gerekmez.

Tiroid Kanseri En sık görülen tiroid kanseri türü olan papiller tiroid kanseri, tüm tiroid kanserlerinin yaklaşık %70'ini oluşturur.