ECSERY 200 mg 14 tablet Farmakolojik Özellikler

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Antibakteriyel ilaçlar- Sefalosporinler (3. Kuşak)

A TC Kodu: J01DD13

Sefpodoksim proksetil, oral olarak uygulanan geniş spektrumlu, yarı-sentetik, üçüncü kuşak sefalosporin sınıfı bir antibiyotiktir. Sefpodoksim proksetil bir ön ilaç olup aktif metaboliti sefpodoksimdir.

Sefpodoksim, Gram-pozitif ve Gram-negatif bakterilere karşı in vitro etkilidir. Sefpodoksim hücre duvarı sentezinin inhibisyonu yoluyla bakterisid etki gösterir; beta-laktamazlara karşı oldukça dayanıklıdır.

Aşağıdaki mikroorganizmalar sefpodoksime karşı genellikle duyarlıdır:

-Gram-pozitif organizmalar Streptococcus pneumoniae Streptococcus spp.

Propionibacterium acnes Corynebacterium diphteriae -Gram- negatif organizmalar

Haemophilus influenzae (beta-laktamaz üreten ve üretmeyen suşlar)

Haemophilusparainfluenzae (beta-laktamaz üreten ve üretmeyen suşlar)

Morcacella (Branhamella) catarrhalis (beta-laktamaz üreten ve üretmeyen suşlar)

Neisseria merıingitidis

Neisseria gonorrhoeae (beta-laktamaz üreten ve üretmeyen suşlar)

Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Klebsiella oxytoca Proteus mirabilis Proteus vulgaris Citrobacter diversus Salmonella spp.

Providencia spp.

Shigella spp.

Pasteurella multocida Fusobacterium

Aşağıdaki bakteriler sefpodoksime orta derecede duyarlıdır:

Metisiline duyarlı stafılokoklar, Yersinia enterocolitica, Aeromonas hydrophda.

Aşağıdaki bakteriler sefpodoksime dirençlidir:

Enterobacter spp., Morganella morganii, Serratia marcescens, Citrobacter freundii, Acinetobacter spp., Peptostreptokoklar, Enterokoklar, metisiline dirençli stafılokoklar, JK grubu Corynebacteria, Listeria monocytogenes, Pseudomonas spp., Clostridium spp., Bacteroides fragilis ve benzer türler.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim:

Sefpodoksim proksetil bir ön ilaç olup oral uygulamayı takiben gastrointestinal kanaldan emilerek aktif metaboliti olan sefpodoksime hidrolize edilir.

Yemeklerle birlikte alındığında emilimi artar.

100 mg ve 200 mg dozları takiben ortalama maksimum plazma konsantrasyonları (C_max) sırasıyla 1-1.2 mg/1 ve 2.2-2.5 mg/l’dir. Maksimum plazma konsantrasyonlarına ilacın verilmesinden 2-3 saat (T_max) sonra ulaşılır.

100 mg ve 200 mg dozların oral uygulamasından 12 saat sonraki rezidüel konsantrasyonlar sırasıyla 0.08 mg/1 ve 0.18 mg/l’dir. Günde 2 kez 100 mg ve 200 mg tabletler 14.5 gün boyunca kullanıldığında, birikim olmamıştır ve farmakokinetik parametreler önemli oranda değişmemiştir.

Dağılım

Sefpodoksim plazma proteinlerine % 21-29 oranında bağlanır.

   Tonsillerdeki yaklaşık konsantrasyonları, 100 mg’lık tek doz alımından 4 saat sonra yaklaşık 0.24 mikrogram/g olup 7 saat sonra yaklaşık 0.1 mikrogram/g’a düşer. 200 mg’lık tek doz alımından sonra barsak sıvı konsantrasyonu plazma konsantrasyonunun % 80’idir.

   200 mg sefpodoksim kullanımında 3-12 saat sonra akciğer doku konsantrasyonu 0.6 mikrogram/g ve 0.2 mikrogram/g arasında değişir. Plevra sıvı konsantrasyonları ise 0.6-0.8 mg/1 arası değişir.

   200 mg sefpodoksim kullanımından 1-4 saat sonra bronş mukozası konsantrasyonu yaklaşık 1 mikrogram/g’dır. (Plazma konsantrasyonun % 40-45’i)

   200    mg    sefpodoksim    doz    alımından 3-12 saat sonra ortalama böbrek doku

konsantrasyonu 0.6 mikrogram/g-3.1 mikrogram/g arası değişmektedir.

   200    mg    sefpodoksim    doz    alımından 3-6 saat sonra ortalama prostatik doku

konsantrasyonu 0.6 mikrogram/g-0.2 mikrogram/g arası değişmektedir.

Biyotransformasvon:

Nonspesifık esterazlar tarafından hızla bakterisid etkili sefpodoksime hidrolize olur. Eliminasvon:

Eliminasyon yarılanma ömrü ortalama 2.4 saattir. Sefpodoksim proksetilin emilimini takiben salınan sefpodoksimin %80’i değişmemiş olarak idrarla atılır.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Sefpodoksim proksetil rölatif olarak toksisite göstermeyen bir bileşiktir. Yürütülen toksisite çalışmalarında, insanda oral antibiyotik olarak kullanımını kısıtlayacak hiçbir bulguya rastlanmamıştır.

Akut toksisite (oral uygulama)

LD50, farelerde 8 g/kg’ın ve sıçanlarda 4 g/kg’ın üzerinde bulunmuştur. Fisher sıçanlarında, 1 g/kg ve daha yüksek dozlardan sonra feçes kıvamında ve vücut ağırlığında geçici istenmeyen etkiler ortaya çıkmıştır. Köpeklerde 800 mg/kg’lık tek dozun toksik olmadığı gösterilmiştir.

Kronik toksisite (oral uygulama)

Kronik toksisite araştırmaları sıçanlarda 12 ay ve köpeklerde 6 ay süreyle gerçekleştirilmiştir. Maksimal günlük dozlar, Wistar sıçanlarında 1000 mg/kg ve köpeklerde 400 mg/kg, yani terapötik dozun (3-6 mg/kg) çok üzerinde olmuştur. Wistar sıçanlarına 12 ay boyunca oral yolla verilen 250, 500 ve 1000 mg/kg ile mortalite görülmemiştir. Sadece 1000 mg/kg’ın üzerindeki bir dozla istenmeyen gastrointestinal etkiler gözlenmiştir; bunlar başlıca feçesin yumuşaklaşması ve çekumda dilatasyondur.

Fisher sıçanlarında daha belirgin olan intestinal yan etkiler, sefpodoksimin antibakteriyel etkisinin ve bunun sonucu ortaya çıkan intestinal flora değişikliklerinin sonucunda oluşmuştur. Köpeklerde 6 ay süreyle oral yolla günde 0, 25, 100 ve 400 mg/kg kullanılması ile mortalite görülmemiştir. Değişime uğramamış madde sadece feçeste saptanmıştır.

Üreme toksikolojisi:

Sıçanlarda ve tavşanlarda yapılan embriyotoksisite araştırmalarında herhangi bir teratojenik potansiyel belirtisi ortaya çıkmamıştır. Sefpodoksim sıçanlarda fertilite araştırmalarında ve peri- ve postnatal araştırmalarda istenmeyen bir etki oluşturmamıştır. Sıçanlarda plasentadan geçtiği ve sütte aktif madde veya metabolitlerinin görüldüğü saptanmıştır. İnsanlarda gebelikte kullanımı ile ilgili deneyim bulunmamaktadır.

Mutajenite:

Çeşitli sistemlerdeki kapsamlı mutajenite araştırmaları negatif sonuçlar vermiştir.

Kanserojeni te:

Kanserojenik potansiyel araştırmaları bildirilmemiştir

Ağız Kanseri Ağız kanserinin en yaygın türleri, dudak, dil, dişetidir. Nadiren yanak içi veya damak bölgelerini de içine alır.

Lösemi Kan Kanseri Lösemi, kan kanseridir ve vücudunun kan oluşturan dokularının hastalanması anlamına gelir. Birçok lösemi türü vardır; bazı lösemi türleri çocuklarda bazıları da yetişkinlerde sık görülür.