FUNGIZONE IV 50 mg 1 flakon Klinik Özellikler

4.1. Terapötik endikasyonlar

FUNGIZONE progresif ve yaşamı tehdit etme potansiyeli taşıyan fungal enfeksiyonların tedavisinde endikedir. Bu güçlü ilaç, invasif olmayan fungal enfeksiyonların tedavisinde kullanılmamalıdır, ’

FUNGIZONE spesifik olarak aşağıda belirtilen cinslerin duyarlı türlerinin neden olduğu yaşamı tehdit etme potansiyeline sahip fungal enfeksiyonların tedavisinde kullanılır; Aspergillus, Blastomyces, Candida, Coccidioides, Cryptococcus, Histoplazma, mucoımycoses ajanları Absidia, Mucor ve Rhizopus’un duyarlı türleri ve Conidiobolus, Basidiobolus ve Sporothrix>in ilgili duyarlı türleri dahil. ■

FUNGIZONE, uygun antibakteriyel tedaviye cevap vermeyen inatçı febril iramün bozukluğu olan hastalara uygulanabilir. ■

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji/ uygulama sıklığı ve süresi:

İntravenöz infüzyon için önerilen konsantrasyon 0.1 mg/mL (1 mg/10mL)’dir.

Amfoterisin B’ye karşı tolerans bireysel olarak değiştiğinden, doz bireysel olarak hastanın spesifik gereksinimlerine göre ayarlanmalıdır (öm. enfeksiyon yeri ve şiddeti, etyolojik ajan

r.b.). Genellikle tedaviye, vücut ağırlığına göre hesaplanan ve 2 ila 6 saatte verilen 0.25 " mg/kg/gün dozuyla başlanır. Her ne kadar güvenilir bir intolerans belirleyicisi olduğu kesiıı olmasa da, başlangıç test dozunun (20 mL % 5 dektroz çözeltisinde 1 mg) 20-30 dakika içinde inüavenöz olarak uygulanması tercih edilebilir. Bu uygulamada, 2-4 saat süreyle yanm saatte bir hastanın ateşi, nabzı, solunumu ve kan basıncı kaydedilmelidir. Hızla ilerleyen ağır bir fungal enfeksiyonu olan, kardiyopulmoner fonksiyonu iyi durumda bulunan ve test dozuna şiddetli bir reaksiyon vermeyen vakalarda, bunu takiben 2-6 saatlik süreyle intravenöz olarak

0.3 mg/kg amfoterisin B uygulanabilir. Kardiyopulmoner bozukluğu olan veya test dozuna aşın bir reaksiyon gösteren hastalarda, ikinci dozun daha az olması (öm. 5-10 mg) önerilir. Doz daha soma kademeli olarak günde 5-10 mg miktarlarda yükseltilerek günlük 0,5-1 mg /kg final doza ulaşılır. Halen mevcut veriler, total doz gereksinimlerini ve spesifik mikozların (Öm. mukormikoz) eradikasyonu için gereken tedavi süresini belirlenmek için yeterli değildir, Optimal doz bilinmemektedir. Total günlük doz daha az duyarlı patojenlerin neden olduğu ciddi enfeksiyonlarda günde 1 mg/kg’a veya iki günde bir 1.5 mg/kg’a kadar yükseltilebilir.

DİKKAT: Hiçbir koşulda, total günlük doz 1.5 mg/kg’ı aşmamalıdır. Amfoterisin B doz aşımı potansiyel fatal kardiyak veya kardiyorespiratuar arrest ile sonuçlanabilir (bkz. .. bölüm,4.4ye4.9). . . • - . ... . . .

Kandidiyaz: Yayılmış ve/veya derine yerleşmiş Kandida enfeksiyonlarında, normal FUNGIZONE dozu dört hafta ya da daha uzun süreyle 0.4 ilâ 0.6 mg/kg/gün arasında değişir, İnfeksiyonun şiddetine göre, 1 mg/kg/gün’e kadar dozlarda kullanılabilir. Belirgin klinik iyileşme görülene kadar tedavi verilir ve yetişkinlerde 2 ilâ 4 g’a kadar toplam kümülatif dozların uygulanması gerekebilir. Daha düşük dozlar (0.3 mg/kg/gün) öm., lokal tedaviye dirençli Kandida özofajiti gibi özel durumlarda ya da amfoterisin B diğer antifungal ajanlarla kombine kullanıldığı zaman verilebilir.

Kriptokokoz: Non-immunosupresif hastalarda FUNGIZONE ile kriptokokoz tedavisinde haftalık kültürler bir ay boyunca negatif çıkana kadar yaklaşık 4-6 hafta süreyle 0,3 mg/kg/gün’lük dozlar gerekebilir. İmmünosüpresif hastalarda ya da menenjiti olanlarda, amfoterisin B 6 hafta süreyle diğer antifungal ajanlarla kombine olarak verilebilir. Hastalığı şiddetli olan ya da tek başma amfoterisin B alan hastalarda günlük amfoterisin B dozlarının arttııılması gerekebilir.

Kriptokokal menenjiti ve kazanılmış immun yetersizliği sendromu (AIDS) olan hastalarda, daha yüksek dozların (0.7-0.8 mg/kg/gün) uygulanması gerekebilir ve tedavi süreleri 12 haftaya kadar uzayabilir. Standart tedavi küründen soma kültürleri negatif çıkan AIDS hastalannda kronik supresif tedavi, öm., haftada 1 mg/kg, düşünülebilir.

Koksidiyomikoz: Tedavi gerektiren primer koksidiyomıkoz da, 1’ ilâ maksimum 1.5 mg/kg/gün dozlarında FUNGIZONE verilerek enfeksiyonun ciddiyetine ve yerine göre yetişkinlerde 0.5 ilâ 2.5 g toplam kümülatif dozlara ulaşılır. Koksidıyodal menenjitte, standart referans kitaplarda tammlanan sistemik ve intratekal uygulama gerekebilir.

Blastomikoz: Ciddi blastomikoz hastalannda, 0.3 ilâ 1 mg/kg/gün dozlannda FUNGIZONE uygulanarak yetişkinlerde 1.5 ilâ 2,5 g toplam kümülatif doza ulaşılması Önerilir.

Histoplüsmoz: Kronik pulmoner ya da yayılmış histoplasmoz tedavisinde, 0.5 ilâ 1 mg/kg/gün dozlan uygulanarak yetişkinlerde 2 ilâ 2.5 g toplam kümülatif doza ulaşılması önerilir.

Âspergilloz; Aspergilloz intravenöz amfoterisin B ile 11 aya kadar bir sürede tedavi edilebilir.

’■ Ciddi enfeksiyonlarda (Öm., pnömoni ya da fungemi) günlük 0.5 ilâ 1 mg/kg ya da daha yüksek dozlar ve yetişkinlerde 2 ilâ 4 g’lık kümülatif dozlar gerekebilir Derine yerleşmiş mikoz tedavisi 6 ilâ 12 hafta süreyle ya da daha uzun sürebilir.

Rinoserebral mukormikoz: Bu fulminan hastalık genellikle diabetik ketoasidoz ile bağlantılı olarak ortaya çıkar. Amfoterisin B tedavisinin başarılı olması için diabetik kontrolün hızla düzeltilmesi şarttır. Rino-serebral mukormikoz genellikle lıızlı bir fatal seyir izlediği için, bu hastalığın tedavisi daha ağrısız mikozlarda olduğundan daha agresif olmalıdır ve amfoterisin B dozları tipik olarak günde 0.7 ilâ 1.5 mg/kg arasındadır.

Uygulama şekli:

FUNGIZONE, 2-6 saatlik bir süre içinde, intravenöz tedavi önlemlerine dikkat edilerek, yavaş intravenöz infüzyonla uygulanmalıdır (Uygulama öncesinde FUNGIZONE km hazırlanmasına ilişkin talimatlar için bkz. bölüm 6.6).

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler

Böbrek/Karaciğer yetmezliği: Böbrek ve‘karaciğer yetmezliği olan ‘ hastalarda doz" ayarlaması gerekmez. ■

Pediyatrik popülasyon: Amfoterisin B’ııin pediyatrik hastalarda güvenliliği ve etkililiği, uygun kontrollü araştırmalarla saptanmamıştır (bkz; bölüm 4.4).

4.3. Kontrendikasyonlar

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Bu ilaç esas olarak progresif ve yaşamı tehdit etme potansiyeli olan fungal enfeksiyonların, tedavisinde uygulanmalıdır. Her vakada bu ilacm olası yaşam-kurtancı etkisi, istenmeyen ve tehlikeli yan etkileriyle karşılaştırılarak değerlendirme yapılmalıdır.

Amfoterisin B, sadece intravenöz olarak ve medıkal eğitimi olan personelin yakm ldinik gözlemi altında uygulanmalıdır. Progresif ve yaşamı tehdit etme potansiyeli olan duyarlı organizmaların neden olduğu fungal enfeksiyonlu hastalann tedavisi için kullanılmalıdır (bkz; bölüm 4.1).

FUNGIZONE doz aşımı potansiyel fatal kardiyak veya kardiyorespiratuar arrest ile sonuçlanabileceğinden; özellikle ön uygulamada 1,5 mg/kg’ı aşan dozlarda reçete edildiği takdirde ürünün isminin ve dozunun reçeteye doğru yazıldığından emin olunuz (bkz; bölüm 4.2 ve bölüm 4,9).

Amfoterisin B intravenöz’ yoldan verildiğinde titremeler, ateş, anoreksi, bulantı, kusma, baş ağnsı, miyalji, artralji ve hipotansiyon dahil akut reaksiyonlar sık görülür.

Hızlı intravenöz infüzyon (1 saatten daha kısa sürede), özellikle böbrek yetmezliği olan hastalarda hiperkalemi ve aritmilerle bağlantılı bulunduğundan tercih edilmemelidir (bkz; bölüm 4.2).

Total vücut radyasyonu alan hastalarda amfoterisin B kullanımını takiben lökoensefalopati ■ rapor edilmiştir, •

Renal fonksiyon amfoterisin B tedavisi sırasında sık sık gözlenmelidir (bkz; bölüm 4.8), Karaciğer fonksiyonunun, serum elektrolitlerinin (özellikle magnezyum ve potasyum) ve kan sayımlarının da düzenli olarak gözlenmesi önerilir. Laboratuvar test sonuçlan daha sonraki doz ayarlamaları için bir rehber olmalıdır.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

bölümünde belirtildiği şekilde kademeli olarak artınlmalıdır.

Pediyatrik kullanım

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Aş ağıda belirtilen ilaçlar, birlikte uygulanmalan halinde, amfoterisin B ile etkileşebilirler.-

o Diğer nefrotoksik ilaçlar (örn; sisplatin, pentamidin, aminoglikozidler ve siklosporin) renal toksisite potansiyelini artırabilir, bu nedenle eşzamanlı olarak çok büyük bir dikkatle kullanılmalıdır.

o Lökosit transfüzyonları. Bütün çalışmalarda gözlenmemekle birlikte, lökosit transfüzyonlan sırasında ya da bundan kısa bir süre sonra amfoterisin B verilen hastalarda akut pulmoner reaksiyonlar gözlenmiştir; bu yüzden, bu infüzyonlan mümkün olduğu kadar ayırmak ve pulmoner fonksiyonun izlenmesi önerilir.

o Etkileri ya da toksisiteleri hipokalemi ile yükselebilen ajanlar (öm; dijital glikozidler, iskelet-kas gevşetİciler ve antiaritmik ajanlar)

o Kortikosteroidler ve kortikotropin (ACTH) amfoterisin B’nin indüklediği hipokalemiyi güçlendirebilir. •

4.6. Gebelik ve laktasyon

Genel tavsiye: ’

Gebelik Kategorisi: B. ’ • ’

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon):

Sınırlı sayıda gebelikte maruz kalma olgularından gelen veriler, amfoterisin B’nin gebelik üzerinde ya da fetüsün/yeni doğan çocuğun sağlığı üzerinde advers etkileri olduğunu göstermemektedir. Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar, gebelik/embriyonal/fetal gelişim/doğum ya da doğum sonrası gelişim ile ilgili olarak doğrudan ya da dolaylı zararlı etkiler olduğunu göstermemektedir.

Gebelik dönemi:. „ .

Hayvanlar üzerindeki üreme çalışmalarına dayanılarak insanlardaki tepkiler her zaman öngörülemeyeceğinden ve insanlar üzerinde yapılmış yeterli kontrollü çalışmalar bulunmadığından, FUNGIZONE hamilelik sırasmda, sadece çok gerekli olduğunda kullanılmalıda-.

Laktasyon dönemi:

Amfoterisin B’ııiıı insan sütüyle atılıp atılmadığı bilinmemektedir. Ancak ilaçlann çoğu süte geçebildiğinden emzirmenin durdurulup durdurulmayacağına ya da FUNGIZONE tedavisinin durdurulup durdurulmayacağına ilişkin karar verilirken, emzirmenin çocuk açısından faydası ve FUNGIZONE tedavisinin emziren anne açısından faydası dikkate alınmalıdır.

Üreme yeteneği / Fertilite:

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

4.8. İstenmeyen etkiler

Bazı hastalar, amfoterisin B’nin tam intravenöz dozlarım kolayca tolere edebilirler; ancak hastalann çoğunda, Özellikle tedavinin başlangıcında bazı intolerans belirtilerine rastlanmaktadır. Tolerans, aspirin, diğer antipiretikler (Öm. parasetamol), antihistaminik veya antiemetik ilaçlatın kullanılmasıyla artırılabilir. Meperidin (25 ilâ 50 mg IV) bazı hastalarda amfoterisin B tedavisini takiben titremelerin süresini ya da yoğunluğunu ve ateşi azaltmak için kullanılmaktadır.

Adrenal kortikosteroidlerin düşük dozlannın amfoterisin B infüzyonu sırasında ya da hemen öncesinde intravenöz uygulanması febril reaksiyonlan azaltmada yardımcı olabilir. Bu tür kortikosteroid tedavisinin dozu ve süresi minimumda tutulmalıdır (bkz; bölüm 4.5).

Heparin ilavesi (infüzyon başma 1000 ünite), enjeksiyon yerinin değiştirilmesi, pediyatrik “sealp-vein” iğne kullammı ve tedavinin gün aşın uygulanması tromboflebit insidehsiııi azaltabilir. Ekstravazasyon kimyasal İritasyona neden olabilir.

En sık rastlanan yan etkiler şunlardır:

Kan ve lenf sistemi hastalıkları: Normokromik, noımositik anemi.

Sinir sistemi hastalıkları: Baş ağnsı.

Gastrointestinal hastalıklar: Anoreksi; bulantı; kusma; diyare; dispepsi; kramph epigastrik ağrı.

Kas-iskelet bozukluklar, bağ doku ve kemik hastalıkları: Genel ağrı, kas ve eklem ağnlan dahil.

Böbrek ve idrar hastalıkları: Renal fonksiyonda azalma ve azotemi, serum kreatininde artış, hipokalemi, hipostenüri, renal tübüler asidoz ve nefrokalsinoz dahil olmak üzere renal fonksiyon anomalileri. Bunlar genellikle tedavinin kesilmesi ile düzelir. Ancak, özellikle

yüksek künıiilatif miktarlarda (5 g’ııı üstünde) amfoterisin B alan hastalarda bazen zarar katicı olabilir. Eşzamanlı diüretik tedavi böbrek hastalığı eğilimine neden olurken, buna karşın, vücutta sodyum artışı ya da ek sodyum verilmesi nefrotoksisite oluşumunu azaltabilmektedir.

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar: Ateş (bazen tedaviye başlandıktan sonra 15 ilâ 20 dakika içinde ortaya çıkan titremeler ile beraber); keyifsizlik; kilo kaybı, enjeksiyon yerinde flebit ya da tromboflebit ile ya da tek başma ağn.

Aynca aşağıdaki yan etkiler de bildirilmiştir:

Kan ve lenf sistemi hastalıkları: Agranülositoz; koagülasyon bozukluklan; trombositopeni; lökopeni; eozinofili; İÖkositoz.

Bağışıklık sistemi hastalıkları: Anaflaktoid ve diğer alerjik reaksiyonlar.

Sinir sistemi hastalıkları: Konvülsiyonlar; işitme kaybı; kulak çınlaması; geçici denge kaybı; bulanık ya da çift görme; periferal nöropati; ensefalopati (bkz; bölüm 4.4); diğer nörolojik semptomlar.

Kardiyak hastalıklar: Kardiyak arrest; aritmiler, ventriküler fıbrilasyon dahil; kardiyak yetmezlik.

Vasküler hastalıklar: Hipertansiyon, hipotansiyon, şok.

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar: Dispne, bronkospazm; non-kardiyak pulmoner ödem; hipersensitivite pnömoniti.

Gastrointestinal hastalıklar: Karaciğer fonksiyon testi anomalileri; sarılık; akut karaciğer yetmezliği; hemorajik gastroenterit; melena.

Deri ve deri altı doku hastalıkları; Özellikle makulopapüler döküntü; pruritus, ciltte eksfoliyasyon, toksik epidermal nekroliz ve pazarlama sonrası gözlemlerde çok ender Stevens-Johnson sendromu raporları alınmıştır.

Böbrek ve idrar hastalıkları: Hipomagnezemi; hiperkalemi; akut böbrek yetmezliği; amiri; oligüri. Pazarlama soması gözlemlerde neffojenik dıyabetes insipidus bildirilmiştir.

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar: Flusbing

Klinik ve Pazarlama S on vasi D eneyimde Bildirilen Yan Etkiler Aşağıdaki sıklık gruplan kullanılmıştır:

Çok yaygm (>1/10); yaygın (>1/100 ila <1/10); yaygm olmayan (>1/1,000 ila <1/100); seyrek (>1/10,000 ila <1/1,000); çok seyrek (<1/10,000), bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor)

Kan ve lenf sistemi hastalıkları

Yaygın: Anemi ■ ,

Bilinmiyor: Agranülositoz, koagiilopati, eozinofili, İÖkositoz, lökopeni ve trombositopeni

Bağış ildik sistemi hastalık! arı ..

Bilinmiyor: Anafİlaktoid/anafİlaktik tipte reaksiyonlar

Metabolizma ve beslenme hastalıkları Yaygm: Hipomagnezemi Bilinmiyor: Anoreksi

Sinir sistemi hastalıkları

Bilinmiyor: Konvülsiyonlar, baş ağıısı, ensefalopati, nörolojik semptomlar ve periferal nöropati

Göz hastalıkları

Bilinmiyor: Görmede bulanıklık, diplopi

Kulak ve iç kulak hastalıkları

Bilinmiyor: İşitme kaybı, kulak çınlaması ve denge kaybı

Kardiyak hastalıklar

’ Bılinmiybr: Ventriküler fıbrilasyon, kardiyak arest ve kardiyak yetmezlik dâhil aritmiler

Vasküler hastalıklar Çok yaygm: Hipotansiyon

Bilinmiyor: Hipertansiyon, şok .

Solunum, göğüs bozuldukları ve mediastinal hastalıklar Çok yaygm: Dispne

Bilimniyor; Alerjik alveolit, bronkospazm, non-kardiyojenik pulmoner ödem

Gastrointestinal hastalıklar

Çok yaygın: Bulantı, kusma •

Bilinmiyor: Dispepsi, hemorajik gastroenterit, karın ağıısı, diyare, melena Hepato-bilier hastalıklar

Yaygın: Anormal karaciğer fonksiyonu .

Bilinmiyor: Akut karaciğer yetmezliği, sanlık

Deri ve deri altı doku hastalıkları Yaygm: Döküntü

Bilimniyor: Makülopapular döküntü, pruritus, ciltte eksfoliyasyon, toksik epidermal nekroliz, Stevens-Johnson sendromu

Kas-iskelet bozukluklar, bağ doku ve kemik hastalıkları Bilinmiyor: Artralji, miyalji

Böbrek ve idrar hastalıkları

Çok yaygm: Azotemi, hipostenüri, renal tübüler asidoz, nefrokalsinoz dahil böbrek fonksiyon test anomalilikleri

Bilinmiyor: Akut böbrek, yetmezliği, anüri, nefrojcnik diabetes insipidus, oligüıi ve renal bozukluk

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar

’ Çok yaygm: Titreme, ateş Yaygm olmayan: Flushing

Bilinmiyor: Ağn, kırıklık, enjeksiyon bölgesi reaksiyonlan (filebit ve trombofılebit ile veya değil)

Araştırmalar

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

Amfoterisin B doz aşımı, potansiyel fatal kardiyak veya kardiyorespiratuar arrest ile sonuçlanabilir. Aşın dozdan şüpheleniliyorsa, tedaviyi kesiniz ve baştanın klinik durumunu (örn; kardiyorespiratuar, renal ve karaciğer fonksiyonu, hematolojik durum, seram elektrolitleri) gözleyiniz ve gereken şekilde destekleyici tedavi uygulayınız. Amfoterisin B, hemodiyalizle uzaklaştıniamaz. Tedaviye yeniden başlanmadan önce hastanın durumu stabilize edilmelidir (elektrolit eksikliklerinin düzeltilmesi dahil).

Ruh ve Akıl Sağlığımızı Geliştirmek İyi akıl ve ruh sağlığı sahip olmaktan ziyade, yaptığınız şeylerdir. Akıl ve ruhsal olarak sağlıklı olmak için kendinize değer vermeli ve kendinizi kabul etmelisiniz.

Parkinson Hastalığı Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış.