5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Tiroit hormonları ATC kodu: H03AA01

LEVİPOMİX'in içeriğinde bulunan sentetik levotiroksin etki açısından tiroit tarafından salgılanan doğal hormon ile aynıdır. Vücut endojen ve eksojen levotiroksini birbirinden ayırt edemez. Levotiroksin özellikle karaciğer ve böbreklerde T'e dönüştürülür ve vücut hücrelerine transfer edildikten sonra, Treseptörlerini aktive ederek gelişim, büyüme ve metabolizma üzerinde karakteristik tiroit hormonu etkileri gözlenir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Emilim:

Levotiroksin sodyum intravenöz yolla uygulandığından, emilim söz konusu değildir.

Dağılım:

Dağılım hacmi yaklaşık 10-12 L arasında değişir. Levotiroksin, spesifik taşıyıcı proteinlerin yaklaşık %99,97'sine bağlanır. Dolaşımdaki tiroit hormonları, kapasiteleri ve afiniteleri her hormon için değişkenlik gösteren tiroksin bağlayıcı globülin (TBG), tiroksin bağlayıcı pre albümin (TBPA) ve albümin (TBA) dahil olmak üzere plazma proteinlerine bağlanır. Plazmadaki bağlanmış hormon, serbest hormon fraksiyonu ile sürekli ve çok hızlı bir yer değişimi içerisindedir. Sadece bağlanmamış hormon metabolik olarak aktiftir. Birçok ilaç ve fizyolojik durum, tiroit hormonlarının serum proteinlerine bağlanmasını etkiler. Tiroit hormonları plasenta bariyerini kolaylıkla geçemez. Proteinlere yüksek oranda bağlandığı için levotiroksinin etkisi hemodiyaliz veya hemoperfüzyon ile azaltılamaz.

Biyotransformasyon:

Tyavaş yavaş elimine edilir. Tiroit hormonu metabolizmasının ana yolu sıralı deiyodinasyondur. Dolaşımdaki T'ün yaklaşık %80'i, monodiyodinasyonla periferik T'ten elde edilir. Karaciğer, hem Them de Tiçin ana degradasyon bölgesidir ve Tdeiyodinasyonu, böbrek ve diğer dokularda meydana gelir. Tiroit bezinden salgılanan T'ün yaklaşık %80'i, eşit miktarlarda Tve ters T'e deiyodinasyonla dönüştürülür. Tve ters Tayrıca diiyodotironine deodine edilir. Tiroit hormonları glukuronidler ve sülfatlarla konjugasyon yoluyla metabolize edilir ve enterohepatik resirkülasyon yoluyla safra ve bağırsaktan atılır. Tiroit hormonları başlıca karaciğerde, böbreklerde, beyinde ve kaslarda metabolize olur.

Eliminasyon:

Levotiroksinin yarılanma ömrü ortalama 7 gündür. Hipertiroidizmi olan hastalarda bu süre daha kısa (3-4 gün); hipotiroidizmi olan hastalarda ise daha uzundur (yaklaşık 9-10 gün). Metabolitler idrar ve dışkı ile vücuttan atılır. Levotiroksinin genel metabolik klirensi yaklaşık 1,2 L plazma/gündür.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Akut toksisite:

Levotiroksinin akut toksisite oranı çok düşüktür.

Kronik toksisite:

Çeşitli hayvan türleri üzerinde (sıçan, köpek) levotiroksinin kronik toksisitesine ilişkin çalışmalar yapılmıştır. Yüksek doz verilen sıçanlarda hepatopati belirtileri, artmış spontan nefroz gelişimi ve organ ağırlıklarında değişiklikler görülmüştür. Köpeklerde önemli bir yan etki gözlenmemiştir.

Üreme toksisitesi:

Tiroit hormonları plasentaya çok az miktarda geçer. Erkek veya dişi doğurganlığına zararı olduğuna dair bir kanıt yoktur.

Mutajenisite:

Mutajenisiteye ilişkin herhangi bir veri yoktur. Bugüne kadar tiroit hormonlarının yol açtığı genom değişiklikleri nedeniyle diğer nesillerde hasar oluştuğunu öngören herhangi bir veri yoktur.

Karsinojenisite:

Levotiroksin tümör oluşumuna neden olduğu için uzun süreli hayvan çalışmaları yapılmamıştır.

Omurilik zedelenmeleri Omurilik zedelenmesini takip eden birkaç gün içinde, hiçkimse hasarin ne kadar olacagini tahmin edemez. Buradaki sorun, omuriligin herhangi bir zedelenmesinden hemen sonra, bir omurilik sokunun olusmasidir.

Deri Kanseri Deri kanseri çok rastlanan bir hastalıktır. Üç ana türü bulunur ;genelde kemirici ülser olarak bilinen bazal hücreli karsinom, yassı hücreli karsinom ve kötü huylu tümör.