Loratadine, 5 mg/ml
Saman nezlesi ve ürtiker gibi allerjilerin semptomatik tedavisinde endikedir.
Etken maddeye aşırı duyarlılık gebelik, laktasyon ve idiyosenkratik hastalarda kontrendikedir.
Daha az sedasyon ve psikomotor bozukluğa neden olur. Halsizlik, ağız kuruluğu ve bulantı gibi yan etkiler görülebilir.
Lopresor ve diğer antihipertansif ilaçların kan basıncı üzerine aditif etkisi vardır. Aynı
zamanda katekolamin tüketen ilaçları, diğer β-blokerleri (göz damlası şekli de dahil)
veya MAO inhibitörleri alan hastalar gözetim altında tutulmalıdırlar.
Prazosin:
β-bloker alan hastalarda prazosinin ilk dozu ile birlikte akut postural hipotansiyon
artabilir.
Klonidin:
Klonidinle birlikte Lopresor kullanan hastalarda, eğer klonidin tedavisine son
verilecekse, Lopresor kullanımına klonidinin kesilmesinden birkaç gün önce son
verilmelidir. Bu, β-bloker tedavisiyle birlikte alınan klonidinin kesilmesiyle
hipertansiyondaki artış nedeniyle olabilir.
Kalsiyum kanal blokerleri:
Verapamil ve diltiazem gibi kalsiyum kanal blokerleri β-blokerlerin kan basıncı, kalp
atımı, kardiyak kasılma ve atriyoventriküler iletim üzerine etkilerini güçlendirebilir.
Kalp durma riski nedeniyle Lopresor kullanan hastalarda intravenöz yoldan verapamil
tipinde (fenilalkilamin) kalsiyum kanal blokeri verilmemelidir. Lopresor ile birlikte
verapamil tipte oral kalsiyum kanal blokeri kullanan hastalar yakinen takip edilmelidir.
Sınıf 1 anti-aritmik ilaçlar ve amiodaron:
Amiodaron, propafenon, kinidin ve disopiramid gibi diğer sınıf 1 anti-aritmik bileşikler,
β-blokerlerin kalp atımı ve atriyoventriküler iletim üzerine etkilerini güçlendirebilir.
Nitrogliserin:
Nitrogliserin Lopresor’un hipotansif etkisini artırabilir.
Dijital glikozitleri:
Dijital glikozitleriyle birlikte kullanımı bradikardide artış ve/veya atriyoventriküler iletim
süresinde artmaya neden olabilir.
Sempatomimetikler:
Adrenalin veya diğer sempatomimetik bileşikler (örn: antitüssifler veya kulak ve göz
damlaları) β-blokerlerle birlikte kullanıldıklarında hipertansif reaksiyonları uyarabilirler.
Ancak bu, seçici olmayan β-blokerlere oranla terapötik dozlarda β1-seçici ilaçlarla
daha az meydana gelmektedir.
İ
nsülin ve oral hipoglisemik ilaçlar:
İnsülin kullanan diyabetik hastalarda, β-bloker tedavisi artan veya uzun süre devam
eden hipoglisemi ile ilişkili olabilir. Beta-blokerler ayrıca sulfonil ürelerin hipoglisemik
etkilerini de antagonize edebilir. Seçici olmayan β-blokerlere oranla Lopresor gibi β1-
seçici ilaçlarla bu etki riski daha azdır. Ancak; Lopresor kullanan diyabetik hastalar
diyabet kontrol altına alınıncaya kadar izlenmelidir (bkz. Uyarılar/Önlemler).
Non-steroidal antienflamatuvar ilaçlar:
İndometasin gibi non-steroidal antienflamatuvar ilaçlarla birlikte kullanımı
metoprololün antihipertansif etkisini azaltabilir.
Lidokain (ksilokain):
Metoprolol lidokainin klirensini azaltarak etkisini artırabilir.
Genel anestezikler:
Bazı inhalasyon anestezikleri β-blokerlerin kardiyodepresan etkilerini artırabilir
(bkz. Uyarılar/Önlemler).
Hepatik enzim indükleyiciler / inhibitörleri:
Enzim indükleyici ve enzim inhibe edici ilaçlar metoprololün plazma
konsantrasyonlarını etkileyebilir. Örn: metoprololün plazma konsantrasyonları
rifampisin tarafından azaltılabilir ve simetidinle artabilir.
Alkol:
Metoprolol alkolün farmakokinetik parametrelerini değiştirebilir.
Şurup: 2-12 yaş arasındaki 30 kg'dan ağır olan çocuklarda 1x2 ölçek/gün, ve 30 kg altında olan Çocuklarda 1x1 ölçek/gün dozda kullanılır.
