MICATOR 80 mg 28 tablet Kısa Ürün Bilgisi

1.   BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

2.   KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Etkin madde:

Her bir tablet,

80 mg telmisartan içerir.

Sodyum hidroksit 6.72 mg

Mannitol 208.28 mg

Yardımcı maddeler için 6.1.’e bakınız.

Yardımcı maddeler için 6.1.’e bakınız.

3.   FARMASÖTİK FORMU

Tablet.

Beyaz veya beyazımsı, oval şeklinde, her iki yüzü çentiksiz tablet.

4.1. Terapötik endikasyonlar

Hipertansiyon

Erişkinlerde esansiyel hipertansiyon tedavisi.

Kardiyovasküler olayların önlenmesi

Aşağıdaki hastalarda kardiyovasküler morbiditenin azaltılması: ,

i) Belirgin ateroskierotik kardiyovasküler hastalık (koroner kalp hastalığı, inıjne ya da periferik arter hastalığı öyküsü) ya da,

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji ve uygulama sıklığı:

Esansiyel hipertansiyon tedavisi Olağan etkili doz günde bir kez 40 mg’dır. Bazı hastalar günlük 20 mg doz ile yarar sağlayabilirler. Hedeflenen kan basıncının elde edilemediği durumlarda, telmisartan dozu maksimum günde bir kez 80 mg’a artırılabilir.

Telmisartan, alternatif olarak, telmisartan ile birlikte kullanıldığında kan basıncında ilave bir düşürücü etki yaptığı gösterilen hidroklorotiyazid gibi, tiyazid tipi diüretikler il^: kombine olarak da kullanılabilir. Doz artırımı düşünüldüğünde, maksimum antihipertaniıif etkinin tedavi başlangıcından genellikle dört-sekiz hafta sonra elde edildiği akılda tutulma|lıdır (Bkz. 5.1).

Kardiyovasküler olayların önlenmesi

Önerilen doz günde bir kez 80 mg’dır. 80 mg telmisartandan daha düşükj dozların kardiyovasküler morbiditenin azaltılmasında etkili olup olmadığı bilinmemektedir, j

Kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için telmisartan tedavisi başlatılırken, kan basıncının yakından izlenmesi önerilmektedir; uygun olan durumlarda kan basıncı düşürücü ilaç dozlarının ayarlanması gerekli olabilir.

Uygulama şekli:

MİCATOR günde bir kez oral yolla uygulanır, tek başına ya da yiyeceklerle birlikte Bu ilacı kullanmadan önce alınacak önlemler:

alınabilir.

çılmamış m hemen

ıastalarda ;) önerilir ayarlama

Hafif ile idir (Bkz.

n etkililik

MİCATOR tabletler nem çekici özelliktedir. Bu nedenle nemden korumak üzere, blister ambalajlarında saklanmalı ve her bir tablet blisterinden, sadece kullanımınc önce çıkartılmalıdır (Bkz. 6.6).

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği:

Hemodiyalizde olanlar da dahil olmak üzere, şiddetli böbrek yetmezliği olan deneyim sınırlıdır. Bu hastalarda başlangıç dozu olarak daha düşük bir doz (20 m (Bkz. 4.4.). Hafıf-orta derecede renal bozukluğu olan hastalarda pozolojide yapılması gerekmez.

Karaciğer yetmezliği:

MİCATOR şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda kontrendikedir (Bkz. 4.3) orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda günlük doz 40 mg’ı geçmeme 4.4).

Pediyatrik popülasyon:

18 (On sekiz) yaşından küçük çocuklarda ve adölesanlarda telmisartan kullanımın ve güvenliliği belirlenmemiştir. Bu konuda veri bulunmamaktadır.

Geriyatrik popülasyon:

4.3. Kontrendikasyonlar

ilacın bileşimindeki maddelerden herhangi birine İ;arşı aşırı

• Etkin maddeye veya duyarlılık (Bkz. 6.1),

• Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesteri (Bkz. 4.4. ve 4.6)

• Biliyer obstrüktif bozukluklar,

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Gebelik

Gebelik sırasında anjiyotensin II reseptör antagonistleri başlatılmamalıdır. Anjiy reseptör antagonisti tedavisine devam edilmesi zorunlu görülmedikçe, gebelik hastalarda, gebelikte kullanım için kanıtlanmış bir güvenlilik profiline sahip, hipertansif tedavi ajanlarma geçiş yapılmalıdır.

ötensin II
planlayan atif anti-

altejn

Gebelik tanısı konulduğunda, anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle tedaki derhal durdurulmalı ve uygunsa, alternatif bir tedavi başlatılmalıdır (Bkz. 4.3 ve 4.6).

Karaciğer yetmezliği

:uklukları 4.3). Bu İCATOR dikkat

Telmisartan büyük oranda safra ile atılır. Bu nedenle, kolestazı, biliyer obstrüktif bo veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalara MİCATOR verilmemelidir (Bkz hastalarda telmisartanın hepatik klerensin azalmış olabileceği düşünülmelidir. IV hafif-orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda kullanılacaksa öz gösterilmelidir. Günde bir kez 40 mg’ı geçmemelidir.

1=ı

Renovasküler hipertansiyon Bilateral renal arter stenozlu veya tek işlevsel böbreğindeki arterde stenozu olah hastalar renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla tedavi edildiğindej hipotansiyon ve böbrek yetmezliği riski artar.

şiddetli

Renal yetmezlik ve renal transplantasyon:

MİCATOR böbrek fonksiyonları bozulmuş hastalarda kullanıldığında serum potasyum ve kreatinin düzeylerinin periyodik olarak izlenmesi önerilmektedir.

Yeni böbrek transplantasyonu yapılmış hastalarda telmisartan uygulaması ile ilgili deneyim bulunmamaktadır.

İntravasküler hacim kaybı:

Yoğun diüretik tedavi, diyetteki tuzun kısıtlanması, diyare veya kusma sonucur

da hacim

ve/veya sodyum kaybına uğramış hastalarda, özellikle ilk dozdan sonra serlıptomatik

kayıpları,

hipotansiyon görülebilir. Bu gibi tablolar, Özellikle hacim ve/veya sodyum MİCATOR uygulamasından önce düzeltilmelidir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin ikili blokajı Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin inhibe edilmesinin bir sonucu olarak, duyarlı kişilerde, özellikle bu sistemi etkileyen ilaçlarla kombine edildiğinde, hipotansiyon, senkop, hiperkalemi ve böbrek fonksiyonlarında değişmeler (akut böbrek yetmezliği dahil) bildirilmiştir. Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin ikili blokajı (öm. telmisartaun renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin diğer blokerleriyle birlikte uygulanması), bıı nedenle önerilmez. Birlikte uygulamanın gerekli olduğu düşünülüyorsa, böbrek fonksiyonlarının yakından izlenmesi önerilir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimüle olduğu diğer durumlar: Vasküler böbrek fonksiyonu başlıca renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi aktivitesine hastalarda (öm., şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya renal arter stenozu dahil altü böbrek bozukluğu olan hastalar), telmisartan gibi bu sistemi etkileyen ilaçla esnasında, akut hipotansiyon, hiperazotemi, oligüri veya nadiren akut renal görülmüştür (Bkz. 4.8).

tonusu ve dayanan yatan bir la tedavi yetmezlik

Primer aldosteronizm

Primer aldosteronizmi olan hastalar genellikle, renin-anjiyotensin sisteminin injhibisyonu üzerinden etki gösteren antihipertansif ilaçlara cevap vermeyecektir. Bu nedenle MİCATOR kullanımı önerilmemektedir.

Aort ve mitral kapak stenozu. obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati:

Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aort ya da mitral kapak stenozu veya obstrüktif l[ipertrofık kardiyomiyopatisi olan hastalarda özel dikkat gereklidir.

İnsülin ya da antidivabetiklerle tedavi edilen diyabetik hastalar:

Bu hastalarda telmisartan tedavisi sırasmda hipoglisemi ortaya çıkabilir. Bu nedenle, bu hastalarda kan glukoz düzeylerinin uygun bir yöntemle takibi yapılmalıdır. Gerektiğinde, insülinın veya antidiyabetiklerin dozunda ayarlama yapılması gerekli olabilir.

Hiperkalemi

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçların kullanımı hiperkalem

iye neden

nlatıilir

Yaşlılarda, böbrek yetmezliği olan hastalarda, diyabet hastalarında, potasyum düzeylerini etkileyen diğer ilaçlan birlikte kullanan kişilerde ve/veya araya giren başka olaylajı yaşayan hastalarda hiperkalemi ölümcül olabilir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla birlikte kullanımı düşünmeden önce, yarar-zarar oranı değerlendirilmelidir.

Hiperkalemi için ana risk faktörleri şunlardır:

- Diabetes mellitus, böbrek yetmezliği, hastanm 70 yaşından daha büyük olması.

- Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen bir ya da daha fazla ilaçlk ve/veya potasyum takviyeleri ile kombine tedaviler. Hiperkalemiyi tetikleyen ilaçlar veya terapötik ilaç sınıfları, potasyum içeren tuz takviyeleri, potasyum tutucu diüretikler, ACE inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör antagonistleri, non-steroid antienflamatuvar ilaçlar (selektif COX-2 inhibitörleri dahil NSAİİ’ler), heparin, immünsupresif ilaçlar (sjiklosporin veya takrolimus) ve trimetoprimdir. I

- Dehidratasyon, akut kardiyak yetmezlik, metabolik asidoz, böbrek fonksiyonlarımın kötüye gitmesi (öm. enfeksiyon hastalıkları), hücresel erime (öm. akut ekstremitej iskemisi,

rabdomiyoliz, uzun süreli travma). i

Risk altmdaki hastalarda serum potasyum düzeylerinin yakından izlenmesi önerilir (jBkz. 4.5).

Yardımcı maddeler j

MİCATOR her dozunda 1 mmol (23 mg)’dan daha az sodyum ihtiva eder; bu dozd^ sodyuma bağlı herhangi bir yan etki beklenmemektedir. i

MİCATOR her dozunda 208.28 mg mannitol içerir. Bu dozda mannitolden kaynajdı bir yan etki beklenmemektedir.

Etnik farklılıklar

Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ile gözlendiği gibi, telmisartanj ve diğer anjiyotensin II reseptör antagonistleri, siyah ırkta, diğer ırklara göre daha az efdlidir. Bu durum, siyah ırktan hipertansiyonlu hastalarda, düşük renin düzeyi prevalansının dajha yüksek olmasından kaynaklanabilir.

Diğer

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen diğer ilaçlarla olduğu gibi, tjblmisartan hiperkalemiyi arttırabilir (Bkz. 4.4). Risk, hiperkalemiyi arttıran diğer ilaçlarla potasyum içeren tuz takviyeleri, potasyum tutucu diüretikler, ACE inhibitörleri, anjiyotensin [I reseptör antagonistleri, nonsteroid antienflamatuvar ilaçlar (selektif COX-2 inhibitÖrjeri dahil NSAİİ’ler), heparin, immünsupresif ilaçlar (siklosporin veya takrolimus) ve trirçıetoprim] birlikte kullanım durumunda artar.

Hiperkaleminin ortaya çıkışı, ilgili risk faktörlerine bağlıdır. Risk yukarıda sayı an tedavi kombinasyonlarında artar. Risk, özellikle, potasyum tutucu diüretiklerle ve potasyjım içeren

tuz takviyeleri ile kombinasyon tedavisi uygulandığında yüksektir. Örnek olaı inhibitörleri veya NSAİI’lar ile kombinasyon tedavisinden kaynaklanan risk, önlemlere sıkı sıkıya uyulması koşuluyla, daha düşüktür.

Su İlaçlarla eşzamanlı kullanım önerilmez:

Potasyum tutucu diüretikler ve potasyum takviyeleri

Telmisartan dahil, anjiyotensin II reseptör antagonistleri, diüretiklerle indüklenen

ak, ACE uyarı

ve

potasyum

kaybını azaltır. S piri no lakton, eplerenon, triamteren veya amilorid, potasyum takviyeleri veya potasyum içeren tuz takviyeleri, serum potasyum düzeylerinde önemli artışlara neden olabilir. Tanısı konmuş hipokalemi nedeniyle eşzamanlı kullanım endike ise, bu komb nasyonlar dikkatle kullanılmalı ve serum potasyum düzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir.

Lityum

Lityum ile anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerinin ve telmisartan dahil anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin birlikte uygulanması sırasında, serum lityum konsantrasyonlarında geri dönüşümlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Telmisartan dahil anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile de olgular bildirilmiştir. Bu ilaçlarm birlikte kullanımları gerekli görülüyorsa, serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi önerilir.

Su ilaçlarla eşzamanlı kullanım sırasında dikkat edilmelidir:

Non-steroid antienflamatuar ilaçlar (NSAİİ):

Non-steroid antienflamatuar ilaçlar (yani, antienflamatuar dozlarda, asetilsalisilik a^it, COX-2 inhibitörleri ve selektif olmayan NSAİİ’ler) İle tedavi, anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabilirler. Böbrek fonksiyonları bozıjlmuş bazı hastalarda (ör; dehidrate hastalar veya böbrek fonksiyonları bozuk yaşlı hastalar), ar jiyotensin II reseptör antagonistleri ve siklo-oksİjenazı inhibe eden ajanların eş zamanlı kullanımı, genellikle geri dönüşümlü olan bir akut renal yetmezlik dahil, renal fonksiyonların jdaha fazla bozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu kombinasyonlar kullanılırken, öze İlikle [yaşlılarda dikkatli olunmalıdır. Hastalar yeterince hidrate edilmeli ve eş zamanlı j tedavinin başlanmasından hemen sonra ve izleyen aşamalarda böbrek fonksiyonları periyodik olarak izlenmelidir.

Yapılan bir çalışmada, telmisartan ve ramiprilin eş zamanlı kullanılması, ramipril ve ramiprilatın AUC0-24 ve Cmaks değerlerinde 2.5 kata kadar varan artışlara yol açimştır. Bu gözlemin klinik önemi bilinmemektedir.

Diüretikler (tiyazid ya da loop diüretikleri)

Furosemid (loop diüretik) ve hidroklorotiyazid (tiyazid diüretik) gibi diüretikleıjin yüksek dozlarıyla ön tedavi, telmisartan tedavisine başlandığında, hacim kaybı ve hipotanşiyon riski ile sonuçlanabilir.

Diğer antihipertansif ajanlar Telmisartanın kan basıncını düşürücü etkisi, diğer antipertansif ilaçların jişzamanlı kullanılması ile artabilir. !

Farmakolojik özelliklerine bağlı olarak, şu ilaçların, telmisartan dahil bütün antihipertansiflerin hipotansif etkilerini güçlendirmesi beklenebilir; baklofen, mıifostin. Bundan başka, alkol, barbitüratlar, narkotikler ya da antidepresanlar da, ortostatik hipotansiyonu arttırabilir.

Kortikosteroidler (sistemik uygulama)

4.6. Gebelik ve laktasyon

Genel tavsiye

Gebelik kategorisi ilk trimester için C, 2. ve 3. trimesterler için ise D’dir.

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar, tedavi süresince tıbben etkili oldjığu kabul edilen doğum kontrol yöntemleri kullanmalıdır.

Gebelik dönemi

malarında

Telmisartanın gebe kadınlarda kullanımı hakkında yeterli veri yoktur. Hayvan çalış üreme toksisitesi gösterilmiştir (Bkz. 5.3).

ACE inhibitörlerinin birinci trimesterde kullanılmasıyla ortaya çıkan teratojenite riskine ait epidemiyolojik kanıtlar kesin sonuca ulaşmamıştır.-Bununla birlikte, riskteki küçük bir artış dahi ihmal edilemez. Anjiyotensin 11 reseptör antagonistleriyle kontrollü epidemiyolojik veri bulunmamakla birlikte, benzer riskler bu sınıf ilaçların tümü için söz konusjı olabilir. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedaviye devam etmek mutlaka gerekmedikçe, gebe kalmayı planlayan hastalar, gebelikte kullanımının güvenli olduğu bilinen alternatif bir antihipertansif tedaviye geçirilmelidir.

Gebelik tanısı konmuş ise, anjiyotensin II reseptör antagonistleriyle tedaivi derhal durdurulmalı ve uygunsa, alternatif bir tedavi başlatılmalıdır.

Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin II reseptör antagcjnistlerinin kullanılmasının, insanlarda fetotoksisiteye (renal fonksiyonlarda azalma, oligohicjramniyoz, kafatası kemikleşmesinde gerilik) ve neonatal toksisiteye (renal yetmezlik, hipbtansiyon, hiperkalemi) yol açtığı bilinmektedir (Bkz. 5.3). Gebeliğin ikinci trimesterinden itibaren anjiyotensin II reseptör antagonistlerine maruz kalınması halinde, böbrek fonksiyonlarının ve kafatasının ultrasonografık kontrolü önerilir.

Anneleri anjiyotensin II reseptör antagonisti almış olan bebekler hipotansiyon içir izlenmelidir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).

yakından

emzirme

infantların

Laktasyon dönemi

Emzirme sırasında telmisartanın kullanımına ilişkin bilgi bulunmadığı için, döneminde MİCATOR kullanılması Önerilmez. Özellikle yenidoğan ve preterm

Üreme yeteneği/Fertilite

bir etkisi

emizirilmesı döneminde, laktasyon dönemindeki güvenlilik profilinin daha iyi olduğu bilinen alternatif bir tedaviye geçilmelidir.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

MİCATOR gibi ilaçlarla antihipertansif tedavi uygulanan hastalarda, taşıt aracı ve; kullanılırken zaman zaman baş dönmesi ve sersemleme görülebileceği akılda tutulmjı

4.8. İstenmeyen etkiler

Güvenlilik profili özeti

Ciddi advers ilaç reaksiyonları arasında, seyrek olarak (>1/10,000 ilâ <l/l,0Cj0) ortaya çıkabilen anafılaktik reaksiyon ve anjiyoödem ve akut böbrek yetmezliği bulunur.

Hipertansiyon tedavisi gören hastalar üzerindeki kontrollü klinik araştırmalarda telrrj bildirilen advers reaksiyonların bütünsel İnsidansı (%41.4), genellikle plasebo karşılaştırılabilir durumdaydı. Advers reaksiyonların insidansı doza bağlı değildi ve cinsiyeti, yaşı ya da ırkı ile herhangi bir bağıntı göstermemekteydi. Kardiy morbiditenin azaltılması için tedavi edilen hastalarda telmisartanın güvenlilj hipertansif hastalardan elde edilen verilerle tutarlı bulunmuştur.

isartan ile İ43.9) ile hastalann ovasküler c profili,

Aşağıda listelenen advers reaksiyonlar, hipertansiyon için tedavi edilen hastalardaki kontrollü klinik araştırmalardan ve pazarlama sonrası raporlardan bir araya getirilmiştir. Listede aynı zamanda, kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için altı yıla kadar sürelerle telmisartan ile tedavi edilen 21,642 hastayı kapsayan uzun dönemli üç klinik çalışmada bildirjlen, ciddi advers etkiler ve tedavinin sonlandırılmasına yol açan advers etkiler de dikkate alınrpıştır.

4.8. İstenmeyen etkiler

in çizelgeli özeti

Aşağıdaki listede belirtilen istenmeyen etkilerin sıklık tanımları şu şekildedir:

Çok yaygın Yaygın

Yaygın olmayan

Seyrek

Çok seyrek

> 1/10

> 1/100 ilâ <1/10

> 1/1.000 ilâ < ı/ıoo

> 1/10.000 ilâ < 1/1.000
< 1
/10.000

Her sıklık grubunda advers etkiler ciddiyetteki azalmaya göre sıralanmıştır.

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar

Yaygm olmayan: İdrar yolu enfeksiyonları (sistit dahil), üst solunum yolu enfeksiyonları

(farenjit ve sinüzit dahil)

Seyrek: Sepsis (fatal sonuçlananlar dahil)1

Kan ve lenf sistemi bozuklukları

Yaygm olmayan: Anemi

Seyrek: Eozinofili, trombositopeni

Bağışıklık sistemi bozuklukları

Seyrek: Anafilaktik reaksiyon, aşırı duyarlılık ]

Metabolizma ve beslenme bozuklukları

Yaygın olmayan: Hiperkalemi ;

Seyrek: Hipoglisemi (diyabetik hastalarda)
j

Psikiyatrik bozukluklar

Yaygın olmayan: Uykusuzluk, depresyon

Seyrek: Anksiyete i

Sinir sistemi hastalıkları

Yaygın olmayan: Senkop !

Seyrek: Somnolans

Göz hastalıkları

Seyrek: Görmede bozukluk

Kulak ve içkulak hastalıkları i

Yaygın olmayan: Vertigo j

Kardiyak hastalıklar \

Yaygın olmayan: Bradikardi i

Seyrek: Taşikardi
j

Vasküler hastalıklar

7

Yaygın olmayan: Hipotansiyon", ortostatik hipotansiyon

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediyastinal hastalıklar

Yaygın olmayan: Dispne, öksürük i

Çok seyrek: İnterstisyel akciğer hastalığı4

Gastrointestinal hastalıklar

Yaygın olmayan: Abdominal ağrı, diyare, dispepsi, flatulans, kusma

Seyrek: Ağız kuruluğu, midede rahatsızlık hissi

Hepato-biliyer hastalıklar

Seyrek: Anormal hepatik fonksiyon/karaciğer bozukluğu3

Deri ve derialtı dokusu hastalıkları

Yaygın olmayan: Pruritus, hiperhidrozis, döküntü j

Seyrek: Anjiyoödem (fatal sonuçlanım dahil), egzama, eritem, ürtiker,j ilaç

döküntüsü, toksik deri döküntüsü,
j

Kas-iskelet bozuklukları, bağ dokusu ve kemik hastalıkları \

Yaygm olmayan: Sırt/bel ağrısı (öm. siyatik), kas spazmları, miyalji
i

Seyrek: Artralji, ekstremite ağrısı, tendon ağrısı (tendinite benzer semptomlar)

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları

Yaygın olmayan: Böbrek bozukluğu (akut böbrek yetmezliği dahil) ;

Kanda kreatinin artışı

Araştırmalar

Yaygın olmayan: Seyrek:

Genel bozukluklar ve uygulama yerine ilişkin hastalıklar

Yaygın olmayan: Göğüs ağrısı, asteni (halsizlik)

Seyrek: Grip benzeri hastalık

Hemoglobinde azalma, kanda ürik asit artışı, hepatik enzimler)! yükselme, kanda kreatin fosfokinaz artışı

ı,2,3/4. p)ajıa fazıa açıklama için lütfen "Seçilen advers etkilerle İlgili açıklamalar kısmına bakınız.

Seçilen advers etkilerle ilgili açıklamalar

Sepsis

PRoFESS çalışmasında, telmisartan kullanımı ile sepsis insidansında, plaseboya göre, artış gözlenmiştir. Bu durum tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizniaya bağlı oluşabilir (Bkz. 5.1).

Hipotansiyon:

Bu advers etki, kan basınçları kontrol altında olan ve kardiyovasküler morbiditenin azaltılması için standart bakıma ek olarak telmisartan ile tedavi edilen hastalarda "yaygın’ olarak bildirilmiştir.

Hepatik fonksiyonlarda anormallik / karaciğer bozukluğu:

Telmisartanla elde edilen pazarlama sonrası deneyimlerde, hepatik fonksiyonlarda anormallik/karaciğer bozukluğu, çoğunlukla Japon hastalarda görülmüştür. Japon (hastalarda bu advers etkilerin görülme olasılığı daha yüksektir.

İnterstisyel akciğer hastalığı:

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

İnsanlarda doz aşımına ilişkin sınırlı veri bulunmaktadır.

Semptomlar:

Telmisartan doz aşımının en göze çarpan belirtileri hipotansiyon ve taşikardi idi. Efradikardi, sersemleme, serum kreatin inde artış ve akut renal yetmezlik de bildirilmiştir.

Tedavi:

Telmisartan hemodiyaliz ile uzaklaştın lamaz. Hasta yakından izlenmeli, tedavi-semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Müdahale, ilacın alınmasından itibaren geçen iüreye ve semptomların şiddetine bağlıdır. Tavsiye edilen önlemler arasında kusturma ve/feya mide yıkanması bulunur. Aktif kömür kullanılması faydalı olabilir. Serum elektrolitleri vb kreatinin düzeyleri sık aralıklarla izlenmelidir. Eğer hipotansiyon oluşursa, hasta supin pozisyonda tutulmalı ve hızla tuz ve sıvı replasmanı yapılmalıdır.

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II antagonistleri ATC kodu: C09CA07

Etki mekanizması:

Telmisartan oral yoldan etkili ve spesifik bir anjiyotensin II reseptör (ATı tipi) antağonistidir. Telmisartan, anjiyotensin Il’nin bilinen etkilerinden sorumlu olan ATı reseptör allj bağlanma bölgesine çok yüksek bir afinite gösterir, ve anjiyotensin II İle yer değiştir

tipindeki

r.

Telmisartan ATj reseptöründe herhangi bir kısmi agonist etki göstermez. Telmisjırtan AT] reseptörüne selektif olarak bağlanmaktadır. Bu bağlanma uzun sürelidir.

Telmisartan AT? ve Özellikleri daha az bilinen başka AT reseptörleri dahil, diğer re karşı afinite göstermez. Bu reseptörlerin fonksiyonel rolleri, ve bunların telmisartan

septörlere

nedeniyle

düzeyi artan anjiyotensin II tarafından olası aşırı stimülasyonlarının etkileri bilinmemektedir. Telmisartan ile plazma aldosteron düzeyleri azalır. Telmisartan insan plazmasındaki renini inhibe etmez veya iyon kanallarını bloke etmez. Telmisartan bradikinini de parçalaman enzim olan anjiyotensin dönüştürücü enzimi (kininaz II) inhibe etmez. Bu nedenle brıdİkininin aracılık ettiği istenmeyen etkileri şiddetlendirmesi beklenmez.

İnsanlarda 80 mg’lık telmisartan dozu, anjiyotensin II ile ortaya çıkan kan basırjcı artışını hemen hemen tamamen inhibe eder. İnhibitör etki 24 saat boyunca devam eder vç 48 saate kadar halen daha ölçülebilir durumdadır.

Klinik etkililik ve güvenlilik

Esansiyel hipertansiyonun tedavisi:

İlk telmisartan dozundan sonra antihipertansif aktivite basamaklı olarak 3 saat içince belirgin hale gelir. Kan basıncındaki maksimum azalma, genellikle tedaviye başlandıktan 4 ilâ 8 hafta sonra elde edilir ve uzun süreli tedavi boyunca kalıcı olur.

Antihipertansif etki, ilaç alındıktan sonraki 24 saat boyunca sabit olarak devaıjı eder ve ambulatuar kan basıncı ölçümlerinde gösterildiği gibi, bir sonraki dozdan önceki kapsar. Bu Özellik, plasebo kontrollü klinik çalışmalarda 40 ve 80 mg’lık dozlarından sonra doğrulanmıştır.

4 saati de lmisartan

çukur-doruk oranının sürekli olarak %80’in üzerinde göjülmesiyle

Başlangıç dönemindeki sistolik kan basıncına geri dönülme süresi ile doz araşınca açık bir ilişki eğilimi vardır. Bu konuda diyastolik kan basıncını ilgilendiren veriler tutarlı değildir.

ik hem de if etkisine ipertansif atenolol,

Hipertansiyonu olan hastalarda telmisartan, nabız hızını etkilemeksizin, hem sistol diyastolik kan basıncını düşürür. İlacın diüretik ve natriüretİk etkilerinin hipotan katkıları henüz tanımlanmamıştır. Telmisartanın antihipertansif etkililiği, diğer anti ilaç sınıflarındaki ilaçlarla benzerdir (klinik çalışmalarda telmisartan ı’Ie amIodipip|, enalapril, hidroklorotiyazid ve lizinopril karşılaştırılın ıştır).

Telmisartan tedavisinin aniden kesilmesi sonrasında kan basıncı, rebound hipertansiyon belirtileri olmaksızın, birkaç günlük bir süre içinde basamaklı olarak tedavi öncesij değerlere döner.

İki antihipertansif tedaviyi doğrudan karşılaştıran klinik çalışmalarda, telmisartan ile tedavi edilen hastalarda kuru öksürük insidansının,anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerine göre, anlamlı derecede daha düşük olduğu gösterilmiştir.

Kardiyovasküler olayların önlenmesi:

ONTARGET (ONgoing Telmisartan Alone and in Combination with Ramipıjil Global Endpoint Trial / Tek Başına Telmisartan ve Ramipril Kombinasyonuyla Sürekli jTedavide Global Sonlanım Noktalan Araştırması), telmisartan, ramipril ve telmisartan v^ ramipril kombinasyonunun kardiyovasküler sonuçlar üzerindeki etkilerini, kardiyovasküljır olaylar açısından risk altındaki bir popülasyonda, yani, 55 yaşında veya daha yaşlı, korbner arter hastalığı, inme, Tl A, periferal arter hastalığı veya Tip 2 diyabeti olan ve uç organ hjısarı (öm: retinopati, sol ventriküler hipertrofi, makroalbüminüri veya mikroalbuminüri) ijulunduğu kanıtlanmış, 25620 hastada karşılaştırmıştır.

Hastalar üç tedavi grubundan birine randomize edilmiştir; Telmisartan 80 mg (nj = 8542), ramipril 10 mg (n = 8576), ya da telmisartan 80 mg ile ramipril 10 mg kombinasyonu (n = 8502). Bu gruplar ortalama olarak 4.5 yıl boyunca gözlenmiştir.

Telmisartan, kardiyovasküler ölüm, fatal olmayan miyokart enfarktüsü, fatal olmayan inme, veya konjestif kalp yetmezliği nedeniyle hastaneye yatma şeklindeki birincil birleşik sonlanım noktalarının azaltılması açısmdan ramipril ile benzer etki göstermiştir. Birincil sonlanım noktası insidansı telmisartan (%16.7) ve ramipril (% i 6.5) gruplarında benzer bu 1| un muştur. Telmisartan ile ramiprili kıyaslayan tehlike oranı 1.01 (%97.5 GA 0.93 - 1.10, pj (üstünlük yok) = 0.0019, 1.13 sınırında) bulunmuştur. Tüm nedenlere bağlı mortalite oram, tjdmisartan ve ramipril tedavisindeki hastalarda sırasıyla %11.6 ve %11.8 idi.

Önceden tanımlanmış ikincil sonlanım noktaları olan kardiyovasküler Ölünı, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü ve ölümle sonuçlanmayan inme açısından telmisartan, ramipril ile benzer etkilikte bulunmuştur [0.99 (%97.5 GA 0.90-1.08), p(üstünlük yok)=0.0004]. Bunlar, ramiprili plasebo ile kıyaslayan referans HOPE (The Heart Outcomes Prevention Evaluation Study / Kardiyak Sonuçlammların Önlenmesini Değerlendirme Çalışması) çalışmasındaki primer sonlanım noktasıdır.

TRANSCEND çalışması, ACE inhibitörlerine toleransı olmayan hastaları randomizje etmiştir. Bu grubun dahil edilme kriterleri, diğer açılardan, telmisartan 80 mg (n=2954) veya plasebo (n=2972) gruplarının yer aldığı ONTARGET çalışmasındaki dahil edilme kriterlerine benzerdi. Her iki ilaç da standart tedaviye ek olarak verilmiştir. Ortalama izleme sjüresi 4 yıl ve 8 aydı. Birincil birleşik sonlanım noktalarının (kardiyovasküler Ölürrj, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü, ölümle sonuçlanmayan inme veya konjbstif kalp yetmezliği nedeniyle hastanaye yatma) insidansında istatistiksel olarak anlam!) bir fark bulunmamıştır [telmisartan grubunda %15.7 ve plasebo grubunda %17.0, tehlike uranı 0.92 (%95 GA 0.81-1.05, p= 0.22)]. Önceden belirlenmiş ikincil kompozit sonlamjn noktası açısmdan (kardiyovasküler ölüm, ölümle sonuçlanmayan miyokard enfarktüsü ye ölümle sonuçlanmayan inme) telmisartan plaseboya göre daha yararlı bulunmuştur [0.87 ;(%95 GA

0.76-1.00, p=0.048)]. Kardiyovasküler mortalite üzerinde bir yararla ilgili kaiııt yoktur (tehlike oranı 1.03, %95 GA 0.85-1.24).

Öksürük ve anjiyoödem, telmisartanla tedavi edilen hastalarda ramipril tedavisi kıyasla daha az sıklıkta bildirilmiştir. Hipotansiyon ise telmisartan ile daha sık bildiı

görenlere

ilmiştir.

Telmisartan ve ramiprilin kombine edilmesi, bu maddelerin tek başlarına kullanılmasına kıyasla ek bir yarar sağlamamıştır. Kardiyovasküler mortalite ve tüm nedenlere bağljı mortalite kombinasyonla sayısal olarak daha yüksek bulunmuştur. Ek olarak, kombinasyon hiperkalemi, renal yetmezlik, hipotansiyon ve senkop insidansı anlamlı derecede da bulunmuştur. Bu nedenle, telmisartan ve ramipril kombinasyonunun kullanımı grubunda önerilmez.

"İkincil inmelerden efektif kaçınma için Önleme rejimleri" (PRoFESS) çalışmasında 50 yaşında veya daha yaşlı, yakın zaman önce inme geçirmiş hastalarda, pljısebo ile karşılaştırıldığında, telmisartan ile sepsis insidansı biraz daha yüksek bulunmuştuı;%0. 70’e karşılık %049 [RR E43 (%95 güvenlik aralığı 1.00 - 2.06)]. Fatal sepsis vakalarımı] insidansı telmisartan alan hastalar için (%0.33) plaseboya göre artmıştır (%0.16) [RR 2) 07 (%95 güvenlik aralığı 1.14 - 3.76)]. Telmisartan kullanımı ile ilişkili olarak gözlenjsn sepsis insidansındaki artış tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya bajğlı olarak ortaya çıkabilir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim:

Absorbe olan miktar değişmekle birlikte telmisartanın absorpsiyonu hızlıdır. Telıibisartanın ortalama mutlak biyoyararlanımı %50 civarındadır.

Telmisartan yiyeceklerle birlikte alındığında, plazma konsantrasyon-zaman eğrisi altında kalan alandaki (EAA0^o) azalma yaklaşık %6 (40 mg doz) ile yaklaşık %19 (16(| mg doz) arasında değişir. İster aç karına, ister yiyeceklerle birlikte alınsın, uygulamadan 3 jşaat sonra telmisartan plazma konsantrasyonlan benzerdir.

Dağılım:

Telmisartan esas olarak albümin ve alfa-1 asit glikoprotein olmak üzere plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır (>%99.5). Kararlı durumda ortalama görünür dağılım hajcmi (vdss) yaklaşık 500 L’dir.

Biyotransformasyon:

Telmisartan, ana bileşiğin glukuronidlere konjugasyonu ile metabolize olur. Koı|ugat için hiçbir farmakolojik aktivite gösterilmemiştir.

Eliminasyon:

Telmisartan terminal eliminasyon yarı ömrü >20 saat olan bieksponansiy^l azalma farmakokinetiği ile karakterizedir. Maksimum plazma konsantrasyonu (Cmaks) ve daha düşük oranda olmak üzere plazma konsantrasyonu-zaman eğrisi altında kalan alan (EAA), doz ile orantısız olarak artar. Önerilen dozlarda alınan telmisartan ile klinik açıdan Önemli bir birikmeyi gösteren veri bulunmamaktadır. Plazma konsantrasyonlan kadınlarda erkeklerden daha yüksektir. Ancak bu durumun etkililik üzerine bir etkisi yoktur.

yoluyla ve en azdır, ık 1,500

njd

Oral (ve intravenöz) uygulamadan sonra telmisartan, hemen hemen yalnız feçes esas olarak değişmemiş bileşik halinde atılır. Kümülatif üriner atılımı, dozun %1’i Total plazma klerensi (CL,ot) (yaklaşık 1,000 ml/dk), hepatik kan akımı (yaklaş ml/dk) ile karşılaştırıldığında yüksektir.

Doğrusallık/Doğrusal olmayan durum:

Eğri altında kalan alandaki (EAA) küçük azalmanın terapötik etkide bir azalmaya neden olması beklenmez.

Cinsiyet:

Plazma konsantrasyonlarında cinsiyet farklılıkları gözlenmiştir;. Kadınlarda erkelere göre Cmaks ve EAA değerlerinde, yaklaşık olarak sırasıyla, 3 ve 2 kat daha yüksek değerler elde edilmiştir.

Yaslılar:

Telmisartanın farmakokinetiği yaşlı ve 65 yaşından daha genç hastalarda farklı değilidir.

Böbrek yetmezliği:

Hafif- orta ve şiddetli böbrek bozukluğu olan hastalarda, plazma konsantrasyon!^ katma çıktığı gözlenmiştir. Ancak diyaliz uygulanan böbrek yetmezliği hastalar düşük plazma konsantrasyonları gözlenmiştir. Telmisartan böbrek yetmezliği olan plazma proteinlerine yüksek oranda bağlanır ve diyaliz ile uzaklaştırılamaz bozukluğu olan hastalarda eliminasyon yanlanma ömrü değişmemektedir.

rının iki |nda daha stalarda, Böbrek

fia

Karaciğer yetmezliği:

Karaciğer bozukluğu olan hastalarda yürütülen farmakokinetik çalışmalarda^, mutlak biyoyararlanımda yaklaşık %100’e varan bir artış gösterilmiştir. Karaciğer bozukluğu olan hastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmez.

5.3.   Klinik Öncesi güvenlilik verileri

Klinik Öncesi güvenlilik çalışmalarında, normotansif hayvanlarda klinikteki terapötik aralık ile benzer bir ilaç maruziyeti sağlayan dozlar, kırmızı hücrelere ilişkin pararjıetrelerde (eritrositler, hemoglobin, hematokrit) azalmaya, böbrek hemodinamiğinde değişmelere (kan üre azotu ve kreatininde yükselme), ve aynı zamanda serum potasyumunda artjşa neden olmuştur. Köpeklerde renal tübüler dilatasyon ve atrofı gözlenmiştir. Sıçaıjılarda ve köpeklerde aynı zamanda, mide mukozasında yaralanma (erozyon, ülser ya da enflamasyon) kaydedilmiştir. Gerek anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri, gerekse anjiyatensin II antagonistleri ile yürütülen klinik öncesi çalışmalardan bilinen bu farmakolojik yi m etkiler, ağızdan serum fizyolojik desteğiyle önlenmiştir.

Her iki türde de, plazma renin aktivitesinde artış ve renal jukstaglomerüler hücrelerde hipertrofı/hiperplazi gözlenmiştir. ACE inhibitörlerinin ve Öteki anjiyotensin II antagonistlerinin de gösterdiği bir sınıf etkisi olan bu değişiklikler, klinik anlamlılığa sahip gibi görünmemektedirler.

<jıksik doz ğırhğı, göz

Teratojenik etkiye yönelik net bir veri gözlenmemiştir, ama telmisartanın t düzeylerinde, yavruların doğum sonrası gelişmeleri üzerinde daha düşük vücut a açılmasında gecikme gibi etkilere sahip olduğu gösterilmiştir.

in vitro çalışmalarda hiçbir mutajenite ve ilgili klastojenik aktivite verisi yoktu. Sıçjmlarda ve farelerde karsinojeniteye yönelik veri bulunmamaktaydı.

6.   FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1. Yardımcı maddelerin listesi

Magnezyum oksit Mannitol Krospovidon Kolloidal silikon dioksit

6.2. Geçimsizlikler

Geçerli değil.

6.3. Raf ömrü

6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler

6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği

MİCATOR 80 mg Tablet, Alu-Alu ve Alüminyum folyo 25 ^m blister içinde 28 ve içerir.

84 tablet

6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Özel bir gereklilik yoktur.

Kullanılmamış olan ürün ya da atık materyaller, "Tıbbi Atıkların Kontrolü" ve ’ Atıklarının Kontrolü" yönetmeliklerine uygun olarak imha edilmelidir.

Madde 4.2’ye bakınız.

Diyabet Hastalığı Diyabet, insülin hormonu ile ilgili problemlerden kaynaklanan bir hastalıktır.

Yüksek Tansiyon Hipertansiyon sürekli anormal derecede yüksek olan kan basıncıdır. Tansiyon atardamarlarınızdaki kanın basıncıdır.

İLAÇ EŞDEĞERLERİ

Eşdeğer İlaç Adı	Barkodu	İlaç Fiyatı
MICATOR	8680760010161
PRITOR	8699522016174
QUALTAN	8699517014123
TELMITEK	8699262010104
TELVIS	8697936011174
Diğer Eşdeğer İlaçlar

	İnme İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına yol açar.
	Yüksek Tansiyon Hipertansiyon sürekli anormal derecede yüksek olan kan basıncıdır. Tansiyon atardamarlarınızdaki kanın basıncıdır.
	Kalp Krizi Kalbe giden kan akışı durduğunda kalp krizi meydana gelir.