MOPEM 1 G IV enjeksiyonluk çözelti hazırlamak için toz (25 flakon) Kısa Ürün Bilgisi

{ Meropenem }

MOPEM 1 G IV enjeksiyonluk çözelti hazırlamak için toz (25 flakon) Kısa Ürün Bilgisi Adobe PDF Dosyası Yeni İlaç
ilaç hakkında iletişim Facebook da Paylaş Twitter da Paylaş

Lütfen PDF Dosyasına bakınız.


Lütfen PDF Dosyasına bakınız.


4.   KLİNİK ÖZELLİKLER

  • 4.1. Terapötik Endikasyonlar

MOPEM yetişkinlerde ve çocuklarda, meropeneme duyarlı tek veya birden fazla bakterinin neden olduğu aşağıdaki enfeksiyonların tedavisinde endikedir:

  • • Pnömoniler ve hastanede edinilen pnömoniler

  • • İdrar yolu enfeksiyonları

  • • İntra-abdominal enfeksiyonlar

  • • Endometrit ve pelvik enflamatuar hastalıklar gibi jinekolojik enfeksiyonlar

  • • Deri ve deri altı dokuya ait enfeksiyonlar

  • • Menenjit

  • • Septisemi

  • • Febril nötropenisi olan yetişkin hastalardaki enfeksiyonlarda, ampirik tedavi şeklinde monoterapi veya anti-viral veya anti-fungal ajanlarla kombine edilerek kullanılır.

MOPEM’in polimikrobiyal enfeksiyonların tedavisinde tek başına veya diğer anti-mikrobiyal ajanlarla kombine kullanıldığında etkili olduğu kanıtlanmıştır.

Kistik fibrozisli ve kronik alt solunum yolu enfeksiyonu olan hastalarda IV meropenem ya monoterapi veya diğer antibakteriyel ajanlarla kombine olarak etkili bir şekilde kullanılmıştır. Organizmanın eradikasyonu her zaman saptanmamıştır.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Tedavinin dozu ve süresi, enfeksiyonun tipine ve şiddetine ve hastanın durumuna göre belirlenmelidir.

Önerilen Günlük Dozlar

Pnömoni, idrar yolu enfeksiyonları, endometrit gibi jinekolojik hastalıklar, deri ve deri altı doku enfeksiyonlarında 8 saatte bir 500 mg IV MOPEM.

Hastanede edinilen pnömoniler, peritonit, nötropenik hastalardaki enfeksiyonlar ve septisemide 8 saatte bir, 1.000 mg IV MOPEM.

Kistik fibrozis’de 8 saatte bir 2.000 mg’a kadar dozlar kullanılmıştır. Birçok hasta 8 saatte bir 2.000 mg ile tedavi edilmiştir.

Menenjitte önerilen doz 8 saatte bir 2.000 mg’dır.

Diğer antibiyotiklerde olduğu gibi Pseudomonas aeuriginosa’ya bağlı alt solunum yolu enfeksiyonu olduğu bilinen veya şüphelenilen, durumu kritik olan hastalarda meropenem monoterapi olarak dikkatle kullanılmalıdır.

Pseudomonas aeuriginosa enfeksiyonlarının tedavisinde, duyarlılık testlerinin düzenli olarak yapılması önerilir.

Uygulama şekli:

MOPEM yaklaşık 5 dakika süren intravenöz bolus enjeksiyon veya yaklaşık 15 - 30 dakika süren intravenöz infüzyon ile spesifik uygun takdim şekilleri ile uygulanır.

Bolus intravenöz enjeksiyonla kullanılacak MOPEM steril enjeksiyonluk su ile hazırlanmalıdır (her 250 mg meropenem için 5 ml). Bu yaklaşık 50 mg/ml’lik bir konsantrasyon sağlar. Çözünmüş çözeltiler berrak, renksiz veya açık sarı renklidir.

MOPEM intravenöz infüzyon için uygun infüzyon sıvıları ile çözülebilir (50 - 200 ml). (bkz.

Bölüm 6.2 Geçimsizlikler ve 6.6 Kullanıma hazırlama ve imha talimatları)

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği:

Kreatinin klirensi 51 ml/dakika’dan az olan hastalarda doz aşağıda belirtildiği gibi azaltılmalıdır.

Kreatinin klirensi Doz

Uygulama sıklığı (ml/dakika)

Doz

(500 mg, 1 gram ve 2 gram içeren birim dozlara göre)

Uygulama sıklığı

26-50

1 birim doz

12 saatte bir

10-25

1/2 birim doz

12 saatte bir

<10

1/2 birim doz


5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Diğer beta laktam antibakteriyel (karbapenem grubu) ilaçlar

ATC kodu: J01DH02

Meropenem, parenteral olarak kullanılan ve insanlardaki dehidropeptidaz-1’e (DHP-1) karşı stabil olan bir karbapenem antibiyotiktir. Bundan dolayı DHP-1 inhibitörü ilavesine gerek yoktur.

Meropenem, yaşamsal önem taşıyan bakteri duvarı sentezini bozarak bakterisit etki gösterir. Bakteri hücre duvarından kolayca penetre olabilmesi, bütün serin β-laktamazlara yüksek düzeyde stabilite göstermesi ve Penisillin Bağlayıcı Proteinlere (PBP) belirgin affinitesi, meropenemin geniş bir aerobik ve anaerobik bakteri spektrumuna karşı güçlü bakterisit etkisini açıklar. Minimum bakterisit konsantrasyonları (MBK) çoğunlukla minimum inhibitör konsantrasyonları (MİK) ile aynıdır. Bakteri testlerinin % 76’sında, MBK: MIK oranları 2 veya daha azdır.

Meropenem duyarlılık testlerinde stabildir ve bu testler normal rutin metotlarla yürütülebilir. İn vitro testler, meropenemin çeşitli antibiyotiklerle sinerjik etkili olduğunu göstermiştir. İn vitro ve in vivo testlerle meropenemin post-antibiyotik etkili olduğu tespit edilmiştir.

Meropenem duyarlılığı ile ilgili ortak kriterler, farmakokinetik verilere ve klinik veriler ile enfeksiyona neden olan organizmaların zon çapları ve minimum inhibitör konsantrasyon (MIK) değerleri şeklindeki mikrobiyolojik verilerin birbirleri ile olan ilişkileri göz önünde bulundurularak tespit edilmiştir.

SINIFLANDIRMA

DEĞERLENDİRME NOTU

Zon Çapı (min)

MIC Sınır Değerleri (mg/l)

Duyarlı

≥14

≤4

Orta derecede duyarlı

12-13

Dirençli

≤11

≥16

Meropenemin in vitro antibakteriyel spektrumu klinik olarak önemli olan ve aşağıda gösterilen gram pozitif ve gram negatif, aerobik, anaerobik bakteri suşlarının büyük bir kısmını kapsar.

Gram-pozitif aerobik:

Bacillus spp., Corynebacterium diphtheriae, Enterococcus faecalis,

Enterococcus liquifaciens, Enterococcus avium, Listeria monocytogenes, Lactobacillus spp., Nocardia asteroides, Staphylococcus aureus (penisilinaz negatif ve pozitif),

Staphylococci koagulase-negatif; Staphylococcus epidermidis,

Staphylococcus saprophyticus, Staphylococcus capitis,

Staphylococcus cohnii, Staphylococcus xylosus,

Staphylococcus warneri, Staphylococcus hominis,

Staphylococcus simulans, Staphylococcus intermedius,

Staphylococcus sciuri, Staphylococcus lugdunensis,

Streptococcus pneumoniae (penisilin duyarlı ve rezistan),

Streptococcus agalactiae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus equi, Streptococcus bovis,

Streptococcus mitis, Streptococcus mitior, Streptococcus milleri, Streptococcus sanguis, Streptococcus viridans, Streptococcus salivarius, Streptococcus morbillorum, Streptococcus Group G, Streptococcus Group F, Rhodococcus equi.

Gram-negatif aerobik:

Achromobacter xylosoxidans, Acinetobacter anitratus, Acinetobacter lwoffii,

Acinetobacter baumannii, Aeromonas hydrophila,

Aeromonas sorbria, Aeromonas caviae, Alcaligenes faecalis,

Bordetella bronchiseptica, Brucella melitensis, Campylobacter coli,

Campylobacter jejuni, Citrobacter freundii, Citrobacter diversus,

Citrobacter koseri, Citrobacter amalonaticus,

Enterobacter aerogenes, Enterobacter (Pantoea) agglomerans, Enterobacter cloacae,

Enterobacter sakazakii, Escherichia coli, Escherichia hermannii, Gardnerella vaginalis,

Haemophilus influenzae (beta-laktamaz pozitif ve ampisilin rezistan türler dahil),

Haemophilus parainfluenzae, Haemophilus ducreyi, Helicobacter pylori,

Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae (beta-laktamaz pozitif, penisilin rezistan ve spektinomisin rezistan türler dahil), Hafnia alvei,

Klebsiella pneumoniae, Klebsiella aerogenes, Klebsiella ozaenae, Klebsiella oxytoca,

Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Morganella morganii,

Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Proteus penneri,

Providencia rettgeri, Providencia stuartii, Providencia alcalifaciens,

Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Pseudomonas aeruginosa,

Pseudomonas putida, Pseudomonas alcaligenes, Burkholderia (Pseudomonas) cepacia,

Pseudomonas fluorescens, Pseudomonas stutzeri, Pseudomonas pseudomallei,

Pseudomonas acidovorans,

Salmonella spp. Salmonella enteritidis/typhi, dahil

Serratia marcescens, Serratia liquefaciens, Serratia rubidaea,

Shigella sonnei, Shigella flexneri, Shigella boydii, Shigella dysenteriae,

Vibrio cholerae, Vibrio parahaemolyticus, Vibrio vulnificus, Yersinia enterocolitica.

Anaerobik bakteri:

Actinomyces odontolyticus, Actinomyces meyeri,

Bacteroides-Prevotella-Porphyromonas spp., Bacteroides fragilis,

Bacteroides vulgatus, Bacteroides variabilis, Bacteroides pneumosintes,

Bacteroides coagulans, Bacteroides uniformis, Bacteroides distasonis,

Bacteroides ovatus, Bacteroides thetaiotaomicron, Bacteroides eggerthi

Bacteroides capsillosis,

Prevotella buccalis, Prevotella corporis, Bacteroides gracilis,

Prevotella melaninogenica, Prevotella intermedia, Prevotella bivia,

Prevotella splanchnicus, Prevotella oralis, Prevotella disiens,

Prevotella rumenicola, Bacteroides ureolyticus,

Prevotella oris, Prevotella buccae, Prevotella denticola,

Bacteroides levii, Porphyromonas asaccharolytica,

Bifidobacterium spp., Bilophila wadsworthia, Clostridium perfringens,

Clostridium bifermentans, Clostridium ramosum,

Clostridium sporogenes, Clostridium cadaveris,

Clostridium sordellii, Clostridium butyricum,

Clostridium clostridiiformis, Clostridium innocuum,

Clostridium subterminale, Clostridium tertium, Eubacterium Lentum,

Eubacterium aerofaciens, Fusobacterium mortiferum,

Fusobacterium necrophorum, Fusobacterium nucleatum,

Fusobacterium varium, Mobiluncus curtisii, Mobiluncus mulieris,

Peptostreptococcus anaerobius, Peptostreptococcus micros,

Peptostreptococcus saccharolyticus, Peptococcus saccharolyticus,

Peptostreptococcus asaccharolyticus, Peptostreptococcus magnus,

Peptostreptococcus prevotii, Propionibacterium acnes, Propionibacterium avidum Propionibacterium granulosum.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Meropenemin sağlıklı deneklerde, tek dozunun 30 dakikalık intravenöz infüzyon sonucu doruk plazma seviyeleri; 250 mg doz için 11 mcg/ml, 500 mg için 23 mcg/ml ve 1.000 mg için 49 mcg/ml civarındadır. Buna rağmen uygulanan doz ile hem Cmaks hem de EAA arasında kesin bir farmakokinetik orantı yoktur. Ayrıca 250 mg ile 2.000 mg doz aralığında plazma klirensinde 287 ml/dakikadan 205 ml/dakikaya bir düşüş gözlenmiştir.

Meropenemin sağlıklı deneklerde 5 dakikalık intravenöz bolus enjeksiyon ile uygulanması sonucu pik plazma seviyeleri 500 mg doz için yaklaşık 52 mcg/ml ve 1.000 mg’lık doz için ise yaklaşık 112 mcg/ml’dir.

Emilim:

Meropenemin sağlıklı deneklerde, tek dozunun 30 dakikalık intravenöz infüzyon sonucu pik plazma seviyeleri; 250 mg doz için 11 mcg/ml, 500 mg için 23 mcg/ml ve 1.000 mg için 49 mcg/ml civarındadır. 1.000 mg Meropenemin 2 dakika, 3 dakika ve 5 dakikalık intravenöz infüzyonları üçlü, çapraz çalışmalarla karşılaştırılmıştır. Bu sürelerdeki infüzyonlar, sırasıyla 110, 91 ve 94 mcg/ml pik plazma seviyeleri ile sonuçlanmıştır. 500 mg’lık IV doz uygulamasından 6 saat sonra meropenem plazma seviyeleri 1 mcg/ml veya bunun daha altındaki değerlere düşmüştür.

Dağılım:

Meropenemin plazma proteinine bağlanması % 2 civarındadır.

Meropenem, bakteriyel menenjiti olan hastaların beyin-omurilik sıvısı da dahil olmak üzere, vücut sıvılarının ve dokularının çoğuna iyi penetre olur ve bakterilerin çoğunu inhibe etmek için gerekenden yüksek konsantrasyonlara ulaşır.

Biyotransformasyon:

Meropenem, mikrobiyolojik açıdan inaktif metabolit oluşturan beta laktam halkasının hidrolizi ile metabolize olur.

Eliminasyon:

Meropenem öncelikli olarak değişmeden böbreklerden atılır. 12 saatte, uygulanan dozun yaklaşık % 70’i idrarla değişmeden atılır. Bu süreden sonra idrarla meropenem atılımı son derece azdır. 500 mg’lık dozun uygulanmasından 5 saat sonra meropenemin üriner, konsantrasyonları 10 mcg/ml üzerinde bulunmuştur. Böbrek fonksiyonları normal olan deneklerde her 8 saatte bir 500 mg veya her 6 saatte bir 1.000 mg uygulanması sonucu plazma veya idrarda herhangi bir birikme oluşmamıştır.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Çocuklar:

Çocuklarla yapılan çalışmalar, meropenemin çocuklardaki farmakokinetiğinin yetişkinlere benzer olduğunu göstermiştir. 2 yaşın altındaki çocuklarda, meropenemin eliminasyon yarı ömrü yaklaşık 1,5-2,3 saattir ve farmakokinetiği 10 - 40 mg/kg arasındaki doz sınırında lineerdir.

Yaşlılar:

Yaşlılarda yapılan farmakokinetik çalışmalar, meropenemin plazma klirensinde yaşla birlikte azalan kreatinin klirensiyle ilişkili bir azalma olduğunu göstermiştir.

Böbrek yetmezliği:

Böbrek yetmezliği olan hastalarda yapılan farmakokinetik çalışmaları, meropenemin plazma klirensinin, kreatinin klirensiyle ilişkili olduğunu göstermiştir. Böbrek bozukluğu olan hastalarda doz ayarlaması gereklidir.

Karaciğer yetmezliği:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Hayvan çalışmaları meropenem’in böbrekler tarafından iyi tolere edildiğini göstermiştir. Hayvanlarla yapılan çalışmalarda meropenem sadece yüksek dozlarda (500 mg/kg) nefrotoksik etkiler göstermiştir.

Merkezi sinir sistemine etkileri sıçanlarda konvülsiyon köpeklerde kusma olarak sadece yüksek dozlarda (>2.000 mg/kg) görülmüştür.

IV doz için LD50 rodentlerde 2.000 mg/kg’dan daha büyüktür. Tekrarlanan dozlarla yapılan çalışmalarda (6 aya kadar) köpeklere 500 mg/kg doz uygulandığında sadece kırmızı hücre parametrelerinde hafif düşüşler ve karaciğer ağırlığında artış görülmüştür.

Sıçan ve maymunlarda mümkün olan en yüksek doz uygulanması ile yürütülen beş test sonucunda, mutajenik potansiyel ve üreme ve teratojenik toksisite kanıtı görülmemiştir. Sıçanlarda, F1 vücut ağırlığında, etkisiz doz seviyesi azalması 120 mg/kg’dır. Maymunlarda yapılan bir ön çalışmada, 500 mg/kg’da düşük yapma sıklığında artış vardır.

Yetişkin hayvanlar, genç hayvanlar karşılaştırıldığında, ikisi arasında meropeneme karşı artan bir hassasiyet kanıtı olmadığı bulunmuştur. İntravenöz formülasyonu hayvan çalışmalarında iyi tolere edilmiştir.

Meropenemin tek metaboliti de hayvan çalışmalarında benzer toksisite profiline sahiptir.