OKACIN 3 mg 5 ml damla Farmakolojik Özellikler

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Oftalmolojikler, diğer antiinfektifler ATC kodu: S01AX17 Etki mekanizması:

Lomefloksasin sentetik bir florokinolondur. Spesifik olarak bakteriyel DNA girazı inhibe eder ve bakteriyel DNA replikasyonu ve transkripsiyonunu etkiler. Böylece hızlı bakterisidal aktivite gösterir.

Lomefloksasin, bakteriyal DNA replikasyonunun başlangıç, uzama ve sonlanma fazını, transkripsiyonu, DNA tamirini, rekombinasyonunu, transpozisyonunu, süper sarmal oluşumunu ve DNA gevşemesini etkiler.

Kinolon grubu için hedef moleküller, bakteriyal enzim girazın (Topoizomeraz II) A alt ünitesi ve Topoizomeraz IV’tür. Lomefloksasin ve A2B2 giraz tetrameri arasında stabil bir kompleks oluşur. Stabil kinolon-giraz kompleksi, giraz fonksiyonlarının zayıflamasına yol açar ve bu durum, duyarlı bakterinin hızla ölümü ile sonuçlanır.

In vitro çalışmalar lomefloksasinin geniş spektrumlu olduğunu ve gram pozitif ve gram negatif bakteriler üzerinde güçlü etkinliği olduğunu göstermiştir. Lomefloksasinin minimum bakterisidal konsantrasyonu (MBK) genellikle duyarlı mikroorganizmaların minimum inhibitör konsantrasyonuna (MIK) eşit veya iki katı kadardır.

Klinik izolatlara karşı in vitro antibakteriyel etkinlik:

Lomefloksasin çeşitli in vitro testlerle değerlendirildiği üzere bir dizi gram pozitif ve gram negatif organizmaya karşı aktiftir.

Yüksek derecede in vitro duyarlı mikroorganizmalar: (MIK < 2 mikrogram/mL): Gram-positive organizmalar

Bacillus spp.

Staphylococcus aureus (metisilin dirençli türler de dahil)

Staphylococcus epidermidis (metisilin dirençli türler de dahil)

Staphylococcus saprophyticus

Gram-negative organizmalar

Acinetobacter anitratus Acinetobacter baumanii Aeromonas hydrophila Citrobacter diversus Citrobacter freundii Enterobacter aerogenes Enterobacter agglomerans Enterobacter cloacae

Escherichia coli Haemophilus influenza Haemophilus parainfluenzae Hafnia alvei Klebsiella oxytoca Klebsiella ozaenae Klebsiella pneumonia Legionella pneumophila Moraxella catarrhalis Morganella morganii Neisseria gonorrhoea Neisseria meningitidis Proteus mirabilis Proteus vulgaris Providencia alcalifaciens Providencia rettgeri Salmonella enterititis Shigella spp.

Serratia liquefaciens Serratia marcescens

Orta derecede in vitro duyarlı mikroorganizmalar: (MIK 4 mikrogram/mL)

Alcaligenes faecalis Flavobacterium spp.

Pseudomonas aeruginosa

İn vitro dirençli mikroorganizmalar: (MIK > 8 mikrogram/mL)

Streptococci (genellikle A, B, D ve G)

Streptococcus pneumoniae Pseudomonas cepacia Ureaplasma urealyticum Mycoplasma hominis

Anaerobik bakteri (Bacteroides fragilis veya Clostridium difficile)

Fungi

İn vivo antibakteriyel etkinlik:

Staphylococcus epidermidis ve Pseudomonas aeruginosalı tavşanlarda önleyici oküler enfeksiyon modellerindeki in vivo etkinlik çalışmaları, ilacın günde üç kez uygulandığı rejim

ile anlamlı önleyici etkinin elde edildiğini göstermiştir. Pseudomonas aeruginosa enfeksiyonuna bağlı belirgin kornea apsesi olan kobaylarda, 20 dakika içinde uygulanan tekli 5 damla serileri ve bunu takiben günde iki veya üç kez uygulama yapılan rejimle 6-8 gün içinde organizmaların hızlı eradikasyonu ve klinik belirtilerde hızlı iyileşme elde edilmiştir.

İn vitro çalışmalarda, yaygın olarak kullanılan diğer antibiyotiklerle karşılaştırıldığında, lomefloksasin daha düşük direnç oranları vermiştir. Çeşitli kinolonlar arasında çapraz direnç bildirilmiştir.

OKACIN göz damlası çözeltisi kanıtlanmış bir üründür. Yeni klinik çalışmalar mevcut değildir.

Pediatri hastalar:

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel Özellikler

İntraoküler penetrasyon:

Çalışmalar OKACIN’in aköz hümöre ve diğer oküler dokulara mükemmel şekilde penetrasyon sağladığını göstermektedir. Beş dakika süreyle 5 kez bir damla uygulanmasından sonra tavşan gözlerinin korneası, sklerası, göz kapağı, konjunktivası ve aköz hümörüne terapötik doku düzeyleri bulunmuştur.

Cerrahi uygulanan katarakt hastalarında 2 gün süreyle günde beş kez uygulama ve ardından 20 dakika içinde damlatılan 5 damla, son lomefloksasin %0.3 uygulamasından 90 dakika sonra 2.7 mikrogram/ml’lik maksimal aköz hümör düzeyleri sağlamıştır. Yaklaşık 2.5 saat süreyle, yani son damladan sonra 30 ila 180 dakika boyunca, düzeyler 1 mikrogram/ml’nin üzerinde olmuştur.

Gözyaşı filminde kalma süresi:

Hayvan deneylerinde, OKACIN sekiz saat süreyle çoğu duyarlı organizmaların MIK değerlerinin üzerinde gözyaşı değerleri üretmiştir. Gözyaşı düzeyleri tek bir damlanın damlatılmasından sondaki 8. saatte 27 mikrogram/ml olmuştur. Bu, uzun kalma zamanı, iyi biyoyararlanım ile birlikte, günde iki doz ile etkin tedavi olanağı tanımaktadır (başlangıçta yükleme dozu önerilmektedir).

Emilim:

İki hafta süreyle günde 4 kez iki damla uygulanan lomefloksasin %0,3 veya %0,5 oftalmik çözeltinin topikal uygulaması, 0,005 mikrogram/ml olan saptanma sınırının altında bir lomefloksasin kan konsantrasyonu ile sonuçlanmıştır. Dolayısıyla, önerilen dozajda topikal uygulamanın ardından insanda sistemik farmakolojik veya toksikolojik etkiler beklenmemektedir.

Dağılım:

Oküler yolla dağılımı hakkında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır.

Biyotransformasyon:

Oküler yolla biyotransformasyonu hakkında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır.

Eliminasyon:

Oküler yolla eliminasyonu hakkında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır.
Doğrusallık/Doğrusal olmayan durum:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Lomefloksasin göz damlaları ile tedaviyi takiben, beklenenlerin oldukça üzerinde maruziyetlerde klinik öncesi toksik etkiler gözlenmiştir.

Mutajenite:

Genotoksisite testleri çelişkili bulgularla sonuçlanmıştır. İn vivo mutajenisite çalışmalarında çeşitli standartlardan elde edilen genel kanıt, lomefloksasinin insanlar için uygun olan maruziyette genotoksik potansiyele sahip olmadığını göstermektedir.

Karsinojenisite:

Lomefloksasin ile hiçbir standart karsinojenisite çalışması yapılmamıştır. Kılsız farelerde yapılan 1 yıllık fototoksisite çalışmasında, oral lomefloksasin deride skuamöz hücreli karsinomlara neden olmuştur. Bu gözlemin klinik kullanıma olan yansıması bilinmemektedir.
Ancak, OKACIN göz damlalarında lomefloksasinin düşük miktarları düşünüldüğü zaman, ürün talimatlara uygun olarak kullanıldığında, herhangi bir sorun beklenmemektedir.

Üreme:

Sıçanlarda yürütülen çalışmalar, günde 100 mg/kg’lık vücut ağırlığından düşük oral dozlarda üreme ve fertilite toksisitesinin söz konusu olmadığını göstermiştir. Sadece yüksek oral dozlarda (günde 300 mg/kg) plasenta ve fetüs ağırlığında bir azalma gözlenmiştir. Tavşanların daha hassas olduğu kanıtlanmıştır. Gebelik sırasında günde 100 mg/kg’lık bir oral doz artmış mortaliteye ve vücut ağırlığı ile besin tüketiminde güçlü bir azalmaya yol açmıştır. Fetüs mortalitesi yüksektir. Günlük 50 ve 100 mg/kg’da tavşan fetüslerinde metakarpallerde gecikmiş osifikasyon ve kuyruk omuru sayısında değişiklikler ortaya koyulmuştur. Günde 25 mg/kg’lık bir oral dozda, bu etkiler daha fazla gözlenmemiştir. Lomefloksasine ilişkin teratojenik bir potansiyeli düşündüren veri bulunmamaktadır. (bkz., Bölüm 4.6 Gebelik ve laktasyon).

Artrotoksisite:

Lomefloksasin ile oral olarak tedavi uygulanan genç hayvanlarda, topikal kullanımı takiben insan maruziyetini aştığı kabul edilen bir maruziyette artropati gözlenmiştir. Yoğun başlangıç dozunda bile, oküler kullanımla uygulanan toplam dozun 2 mg/günü aşması beklenmemektedir (bkz., Bölüm 4.2. Pozoloji ve uygulama şekli).

Oküler toksisite:

13 hafta boyunca günde 6 kereye kadar iki damla OKACIN dozajı ile tavşanlarda yapılan hayvan deneyleri, lokal intolerans reaksiyonları veya sistemik bulgular ya da herhangi bir tedavi ile ilişkili oküler irritasyon göstermemiştir. UV ışık maruziyeti ile eşzamanlı olarak oküler uygulama, sıçanlarda OKACIN için herhangi bir fototoksik veya ko-kataraktojenik potansiyel ortaya koymamıştır (bkz., Bölüm 4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri).

Tiroid Kanseri En sık görülen tiroid kanseri türü olan papiller tiroid kanseri, tüm tiroid kanserlerinin yaklaşık %70'ini oluşturur.

İnme İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına yol açar.