PEGASYS 180 mcg 4 hazır şırınga Klinik Özellikler

4.1. Terapötik endikasyonlar

Kronik Hepatit B:

PEGASYS, kompanse karaciğer hastalığı, viral çoğalma ve karaciğer inflamasyonu bulgularının eşlik ettiği, siroz bulunmayan veya kompanse evrede sirozun eşlik ettiği hem HBeAg-pozitif hem de HBeAg-negatif kronik hepatit B tedavisi için endikedir (bkz. bölüm 4.4).

Kronik Hepatit C:

- PEGASYS serum HCV-RNA’sı pozitif olan yetişkin hastalarda, kompanse sirozu olan ve/veya HIV ile de enfekte olmuş hastalar dahil, kronik hepatit C’nin tedavisi için endikedir (bkz. bölüm 4.4). PEGASYS ve ribavirin kombinasyonu, naif hastalarda ve tek başına veya ribavirin ile kombinasyon halinde interferon alfa (polietilen glikollü veya polietilen glikolsüz) ile önceki tedavisi başarısız olmuş hastalarda endikedir.

- Kronik hepatit C’si olan hastalarda PEGASYS’in en uygun kullanım şekli ribavirin ile kombine kullanımıdır. Bu kombinasyon önceden tedavi edilmemiş hastalarla birlikte önceden interferon alfa tedavisine cevap vermiş ve ardından tedaviye son verildikten sonra nüks görülmüş hastalarda da endikedir.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Doktor tarafından başka şekilde tavsiye edilmediği takdirde; Standart doz Kronik Hepatit B:

Hem HBeAg-pozitif hem de HBeAg-negatif kronik hepatit B için önerilen PEGASYS dozu abdomen veya uyluk bölgesine subkütan uygulama ile haftada bir kez 180 mikrogram şeklindedir. Tedavi için tavsiye edilen süre 48 haftadır.

Kronik Hepatit C:

Tek başına veya ribavirin ile kombine olarak önerilen PEGASYS dozu, abdomen veya uyluk bölgesinde subkütan uygulama ile haftada bir kez 180 mikrogramdır. Ribavirin gıda ile birlikte uygulanmalıdır. Tedavi için tavsiye edilen süre 48 haftadır. Kronik hepatit C için ribavirin ile kombinasyon tedavi süresi virüs genotipine bağlıdır. Tedavi öncesi viral yükten bağımsız olarak 4. haftada saptanabilir HCV RNA’sı olan HCV genotip 1 ile enfekte olan hastalar 48 haftalık tedavi almalıdır. Başlangıçta düşük viral yüklü (DVY) (< 800.000 IU/mL) genotip 1 veya 4. haftada HCV RNA’sı negatif olan ve 24. haftada HCV RNA’sı negatif kalan genotip 4 ile enfekte olan hastalarda 24 haftalık tedavi düşünülmelidir. Ancak, 48 haftalık süreye oranla toplam 24 haftalık tedavi süresi daha yüksek nüks riskiyle ilişkilendirilebilir. Bu hastalarda, tedavi süresine karar verirken kombinasyon tedavisine tolerans gösterebilme ve fibroz derecesi gibi ilave prognostik faktörler dikkate alınmalıdır. 4. haftada HCV RNA negatif olan ve 24. haftada HCV RNA negatif kalan başlangıçta yüksek viral yüklü (YVY) (>800,000 IU/mL) ve genotip 1 ile enfekte hastalarda tedavi süresinin kısaltılması ile ilgili sınırlı veriler mevcut olduğu için, bu da kalıcı viral yanıtı önemli ölçüde negatif olarak etkileyebileceğinden daha da büyük bir dikkatle düşünülmelidir (bkz. Tablo 1 ve bölüm 5.1.). 4. haftada saptanabilir HCV RNA’sı olan HCV genotip 2 veya 3 ile enfekte olmuş hastalar, tedavi öncesi viral yüküne bakılmaksızın 24 haftalık tedaviye alınmalıdırlar. Tedavinin 4. haftasında HCV negatif olan, başlangıçta DVY’si olan ve genotip 2 veya 3 ile enfekte, seçilmiş hastalarda 16 haftalık tedavi süresi düşünülebilir. Toplamda 16 haftalık bir tedavi, 24 haftalık tedavi süresine göre daha fazla nüks riski ile ilişkilidir (bkz. bölüm 5.1). Bu hastalarda, standart tedavi süresinin dışına çıkılması düşünülürken kombine tedaviye karşı tolerabilite ve fibroz düzeyi gibi ilave klinik ya da prognostik etmenlerin varlığı göz önünde bulundurulmalıdır. 4. haftada HCV’si negatifleşen, başlangıçta YVY’si olan ve genotip 2 ya da 3 ile enfekte olmuş hastalarda tedavi süresinin kısaltılması daha fazla dikkatle ele alınmalıdır, çünkü bu kalıcı viral yanıtı belirgin şekilde olumsuz etkileyebilir (bkz. bölüm 5.1).

Genotip 5 veya 6 ile enfekte olan hastalar için mevcut veriler sınırlıdır; bu nedenle 48 hafta süreyle 1000/1200 mg ribavirinle kombinasyon tedavisi önerilmektedir.

*HVY = 4. haftada hızlı viral yanıt (HCV RNA saptanamaz) ve 24. haftada HCV RNA saptanamaz; **HVY= 4. haftada hızlı viral yanıt (HCV RNA negatif) DVY= < 800,000 IU/mL; YVY= > 800,000 IU/mL

Önceki Hepatit C tedavisinin başarısızlığı

PEGASYS ve ribavirin kombinasyonunun önerilen dozu, haftada bir kez, karın veya uyluk bölgesine uygulanan 180 mikrogramdır. Ribavirin yiyecek ile beraber uygulanmalıdır. <75 kg ve >75 kg olan hastalar için sırasıyla 1000 mg ve 1200 mg ribavirin uygulanmalıdır. Tavsiye edilen tedavi süresi genotip 1 veya 4 hastalar için 72 hafta ve genotip 2 veya 3 hastalar için 48 haftadır.

HIV-HCV Ko-enfeksiyonu

Tek başına veya 800 mg ribavirin ile kombine olarak, önerilen PEGASYS dozu genotipe bakılmaksızın, 48 hafta süreyle subkütan olarak haftada bir kez 180 mikrogramdır. Günlük 800 mg’ın üzerindeki ribavirin dozları ile kombinasyon tedavisinin veya 48 haftadan daha az süreli bir tedavinin etkinlik ve güvenliliği araştırılmamıştır.

Naif hastalarda tedaviye yanıtın ve yanıtsızlığın önceden tahmin edilmesi

Viral yükte 2 log azalma veya HCV RNA seviyelerinin saptanamaması olarak tanımlanan, 12. haftadaki erken viral yanıtın, kalıcı yanıt için işaret olabileceği gösterilmiştir (bkz. Tablo 2).

Tablo 2 HCV Hastalarında PEGASYS Kombinasyon Tedavisi Sırasında Tavsiye Edilen

PEGASYS monoterapisi ile tedavi edilen HCV hastalarında kalıcı viral yanıt için negatif tahmin değeri %98 olmuştur. PEGASYS monoterapisi veya ribavirin (sırasıyla %100 veya %98) ile kombinasyon tedavisi gören HIV-HCV ko-enfekte hastalarda benzer negatif prediktif değer gözlenmiştir. %45’lik ve %70’lik pozitif prediktif değerler, kombinasyon tedavisi gören genotip 1 ve genotip 2/3 HIV-HCV koenfeksiyonlu hastalarda gözlenmiştir.

Önceki tedaviye yanıt vermemiş hastalarda yanıtın veya yanıtsızlığın tahmin edilmesi

72 hafta tedavi edilmiş yanıtsız hastalarda, tedavi sırasındaki en iyi belirleyici 12. haftadaki viral supresyondur (HCV RNA saptanmaması, HCV RNA<50 IU/mL olarak tanımlanabilir). 12. haftada viral supresyonun negatif tahmin değeri %96 (324/339) ve pozitif tahmin değeri %57 (57/100)’dir.

Özel Doz Talimatları

PEGASYS için doz ayarlanması

Genel: Orta veya şiddetli derecede advers reaksiyonlar (klinik ve/veya laboratuvar) için doz değişikliği gerektiğinde, başlangıçtaki doz azaltımı olarak 135 mikrogram’a inilmesi genelikle yeterli olur. Ancak bazı durumlarda, dozun 90 mikrogram veya 45 mikrogram’a düşürülmesi gerekebilir. Advers reaksiyon ortadan kalktığında, doz artışları veya orijinal doza dönüş düşünülebilir (bkz. bölüm 4.4 ve 4.8).

Hematolojik: MNS (mutlak nötrofil sayısı) <750/mm3 olduğunda doz azaltımı önerilir. MNS <500/mm3 olan hastalarda MNS >1000/mm3 olana kadar tedavi ertelenmelidir. Tedaviye yeniden 90 mikrogram PEGASYS ile başlanmalı ve nötrofil sayısı izlenmelidir.

Trombosit sayısı <50,000/mm3 ise dozun 90 mikrogram’a düşürülmesi önerilir. Trombosit sayısı 25,000/mm3’ün altına düştüğünde tedavinin kesilmesi önerilir.

Karaciğer fonksiyonu: Kronik hepatitli hastalarda karaciğer fonksiyon testlerindeki anormalliklerde dalgalanmalar yaygındır. Ancak diğer alfa interferonlarda olduğu gibi PEGASYS ile tedavi edilen hastalarda, viral yanıt olanlar dahil olmak üzere ALT düzeylerinde başlangıç seviyesine göre artışlar gözlenmiştir.

HCV hastaları için, ALT düzeyi başlangıç seviyesinin üstünde olduğunda, doz ilk olarak 135 mikrogram’a düşürülmelidir. Doz azaltımına rağmen ALT düzeylerindeki

artış progresif olduğunda veya bu artışa bilirubin düzeyinde artış veya karaciğer dekompansasyon bulguları eşlik ettiğinde tedavi kesilmelidir (bkz. bölüm 4.4).

HBV hastaları için, bazen normalin üst sınırını 10 kat aşan ALT seviyelerinde alevlenmeler seyrek değildir ve immün klerensi yansıtabilir. ALT alevlenmeleri sırasında tedaviye karaciğer fonksiyonları daha sık izlenerek devam edilmesine önem verilmelidir. Eğer PEGASYS dozu azaltılırsa veya bırakılırsa, alevlenme kaybolunca tedaviye devam edilebilir (bkz. bölüm 4.4).

Kombinasyon tedavisinde uygulandığında ribavirin için doz ayarlanması

Tedaviden kaynaklanan anemilerin kontrol altına alınması için, aşağıdakilerden herhangi birisi geçerli olduğunda, ribavirin dozu günde 600 miligram’a düşürülmelidir (sabah 200 miligram ve akşam 400 miligram):

• Ciddi bir kardiyovasküler hastalığı olmayan bir hasta, hemoglobin seviyesinde <10 g/dL ve >8.5 g/dL’ye bir düşüş yaşarsa veya

• Stabil kardiyovasküler hastalığı olan bir hasta, tedavi sırasında herhangi bir 4 haftalık süre içinde hemoglobin seviyesinde >2 g/dL’lik bir düşüş yaşarsa.

Aşağıdakilerden herhangi biri geçerli olduğunda ribavirin kullanımına son verilmelidir:

• Ciddi bir kardiyovasküler hastalığı olmayan bir hasta hemoglobin seviyesinde doğrulanmış <8.5 g/dL’ye bir düşme yaşarsa

• Stabil kardiyovasküler hastalığı olan bir hastada 4 hafta süreyle dozun azaltılmasına rağmen <12 g/dL hemoglobin değeri devam ederse

Laboratuvar anormalliğine veya klinik nedenlere bağlı olarak hastanın ribavirin dozuna ara verilmişse, günlük 600 miligramla tekrar ribavirine başlamak ve tedaviyi gerçekleştiren doktorun takdirine göre 800 miligrama yükseltmek üzere harekete geçilebilir. Ancak, ribavirinin orijinal doza (1000 mg veya 1200 mg) çıkarılması tavsiye edilmemektedir.

Ribavirine karşı intolerans durumunda, PEGASYS monoterapisine devam edilebilir.
Uygulama şekli:

Abdomen veya uyluk bölgesine subkütan olarak uygulanır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler: Böbrek yetmezliği:

Son safha böbrek hastalığı olan hastalarda, 135 mikrogramlık bir başlangıç dozu kullanılmalıdır (bkz. bölüm 5.2). Başlangıç dozu veya böbrek yetmezliği seviyesine bakılmaksızın, hastalar izlenmelidir ve advers reaksiyonlarda tedavi süresince uygun PEGASYS doz azaltımları yapılmalıdır.

Pediyatrik popülasyon:

18 yaşın altındaki hastalarda güvenliliği ve etkinliği belirlenmemiştir. Ayrıca, PEGASYS enjekte edilebilir çözeltiler benzil alkol içermektedir. Aşırı derecede benzil alkole maruz kaldığı belirlenen yenidoğanlarda ve süt çocuklarında seyrek olarak ölüm

bildirilmiştir. Yenidoğanlarda ve süt çocuklarında, hangi toksisitede ne kadar benzil alkol bulunduğu veya advers etkilerinin olup olmadığı bilinmemektedir. Bu nedenle, PEGASYS yenidoğanlarda ve süt çocuklarında kullanılmamalıdır (bkz. bölüm 4.3).

Geriyatrik popülasyon:

Klinik çalışmalardan elde edilen farmakokinetik, farmakodinamik, tolerabilite ve güvenlik verilerine dayanılarak, yaşlı hastalarda özel bir doz ayarlanmasına gerek yoktur.

Karaciğer yetmezliği:

Kompanse sirozlu (örn.Child-Pugh A) hastalarda, PEGASYS’in etkili ve güvenli olduğu gösterilmiştir. Dekompanse sirozlu (örn.Child-Pugh B veya C veya kanamalı özofagus varisli) hastalarda PEGASYS değerlendirilmemiştir (bkz. bölüm 4.3).

Child-Pugh sınıflandırması hastaları, sırasıyla 5-6, 7-9 ve 10-15 skorlarına denk gelen, A, B ve C veya "Hafif’, "Orta" ve "Ciddi" gruplarına ayırmaktadır.

Modifiye Değerlendirme

4.3. Kontrendikasyonlar

PEGASYS, alfa interferonlara, E. coli türevi ürünlere, polietilenglikole veya ürünün bileşimindeki maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılığı, otoimmün hepatiti, dekompanse sirozu, son altı ay içinde stabil olmayan veya kontrol edilmemiş kalp hastalığı dahil önceden mevcut olan ciddi kalp hastalığı geçmişi olan hastalarda kontrendikedir.

Atazanavir ve indinavir gibi ilaçlardan kaynaklanan indirekt hiperbilirubinemiye bağlı olanlar hariç sirozlu ve Child-Pugh skoru >6 olan HIV-HCV hastalarında PEGASYS tedavisine başlanması kontrendikedir.

PEGASYS 3 yaşına kadar olan çocuklarda ve yeni doğanlarda kontrendikedir. Gebelerde, PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisi kullanılmamalıdır. Ek olarak, peginterferon alfa-2a ve ribavirin kombinasyon tedavisi,

- Ribavirin ya da ribavirin tabletin içerdiği yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılığı olan hastalarda

- Eşleri gebe olan erkeklerde

- Hemoglobinopatisi (örn. talasemi, orak hücre anemisi) olan hastalarda kontrendikedir.

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

PEGASYS monoterapisi veya PEGASYS/ribavirin kombinasyonu ile yapılan tedavi, uzman bir hekimin rehberliğinde uygulanmalıdır ve doz azaltımını, geçici olarak doza ara verilmesini veya tedavinin kesilmesini gerektiren, orta veya şiddetli derecede advers olaylara sebep olabilir.

Laboratuvar Testleri

PEGASYS monoterapisine veya PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisine başlamadan önce, standart hematolojik ve biyokimyasal laboratuvar testlerinin yapılması tüm hastalar için önerilir. Tedaviye başlandıktan iki ve dört hafta sonra hematolojik testler, dördüncü haftada biyokimyasal testler tekrarlanmalıdır. Ek testler tedavi sırasında periyodik olarak yapılmalıdır.

Tek başına veya ribavirin ile kombine PEGASYS’in klinik çalışmaları için kullanılan katılım kriterleri, tedaviye başlanmadan önceki başlangıç değerlerine yol gösterici olarak kabul edilebilir:

- Trombosit sayısı > 90,000/mm3

- Mutlak Nötrofil Sayısı (MNS) >1500/mm3

- Normal limitlerdeki TSH ve T4 veya yeterli şekilde kontrol edilmiş tiroid fonksiyonları

- HIV-HCV koenfeksiyonu için: CD4+ > 200 ^L veya CD4+ > 100 ^L - < 200 ^L ve Amplicor HIV-1 Monitor Test, v1.5 ile HIV-1-RNA < 5000 kopya/mL

Diğer laboratuvar katılım kriterleri ile ilgili lütfen ribavirin ürün bilgilerine başvurunuz.

PEGASYS ve PEGASYS/ribavirin tedavileri, genellikle tedavinin ilk 2 haftasında başlayan, total beyaz kan hücresi (BKH) sayısı ve MNS’deki düşüş ile ilişkili olmuştur (bkz. bölüm 4.8). Klinik çalışmalarda, 4 ila 8 haftalık tedaviden sonra progresif düşüşler yaygın olmamıştır. MNS 750/mm3’ün altına düştüğünde doz azaltımı önerilir (bkz. bölüm 4.2). MNS 500/mm3’ün altındaki hastalar için, MNS 1000/mm3’ün üstüne dönene kadar tedaviye ara verilmelidir. PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin ile yapılan klinik çalışmalarda MNS’daki azalma, doz azaltımı veya tedaviye ara verilmesi ile geri dönmüştür.

PEGASYS ve PEGASYS/ribavirin tedavileri, tedavi sonrası gözlem döneminde tedavi öncesi (başlangıç) değerlere dönen, trombosit sayısındaki düşüş ile ilişkilidir (bkz. bölüm 4.8). Trombosit sayısı 50,000/mm3’ün altındaki değerlere indiğinde doz azaltımı önerilir ve trombosit sayısı 25,000/mm3’ün altındaki değerlere indiğinde tedaviye ara verilmesi önerilir (bkz. bölüm 4.2).

Klinik çalışmalarda, 48 hafta boyunca 1000 mg veya 1200 mg PEGASYS/ribavirin ile tedavi gören hastaların %13’ünde ve 24 hafta boyunca 800 mg PEGASYS/ribavirin ile tedavi gören hastaların da %3’ünde anemi (hemoglobin<10 g/dL) gözlenmiştir (bkz. bölüm 4.8). Hemoglobindeki maksimum düşüş, ribavirin tedavisi başladıktan sonra 4 hafta içinde olmuştur. Tam kan değerleri, tedaviden önce, tedavinin 2. ve 4. haftasında ve sonrasında periyodik olarak belirlenmelidir. Kardiyovasküler durumda kötüleşme olursa, ribavirin tedavisine ara verilmelidir veya tedavi sonlandırılmalıdır (bkz. bölüm 4.2). Ayrıca ribavirin ürün bilgilerine bakınız.

Önceki tedavinin başarısız olduğu kronik hepatit C hastalarında, PEGASYS ve ribavirin kombinasyon tedavisinin kullanılması, daha önceki tedavilerini hematolojik advers olaylar nedeniyle sona erdirmiş hastalarda yeteri kadar çalışılmamıştır. Tedavi planlayan doktorlar, bu hastalarda, yeniden tedavinin risk ve yararlarını dikkatle ölçmelidir.

Tam kan değerlerinin (TKD) tedavi öncesinde belirlenmesi ve tedavi süresince düzenli gözlenmesi tavsiye edilmektedir. PEGASYS monoterapisi veya PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisi, başlangıç nötrofil değeri <1500/mm3, başlangıç trombosit sayısı <90.000/mm3 veya başlangıç hemoglobini <12g/dL olan hastalarda dikkatle uygulanmalıdır (bkz. bölüm 4.2). Diğer interferonlarda olduğu gibi, PEGASYS potansiyel miyelosüpresif ajanlarla birlikte uygulanırken dikkatli olunmalıdır.

Literatürde, ribavirin ve azatiyoprinin eşzamanlı kullanımının ardından 3 ila 7 hafta içinde pansitopeni (kırmızı kan hücreleri, nötrofiller ve trombositlerde belirgin düşüş) ve kemik iliği supresyonu bildirilmiştir. Miyelotoksisite, HCV antiviral tedavisi ve azatiyoprinin eşzamanlı kullanımının bırakılmasına bağlı olarak 4-6 hafta içinde geri dönüşlü olmuştur ve iki tedaviden birine yeniden başlamasına bağlı olarak tekrarlanmamıştır (bkz. bölüm 4.5).

Karaciğer ve diğer nakil hastalarında, PEGASYS ve Copegus tedavisinin güvenliliği ve etkinliği kanıtlanmamıştır. Diğer alfa interferonlarda da olduğu gibi, tek başına veya ribavirin ile kombinasyon halinde PEGASYS kullanımında karaciğer ve böbrek graft reddi rapor edilmiştir.

Enfeksiyonlar

Ateş, interferon tedavisi sırasında yaygın biçimde bildirilen grip-benzeri sendromla ilişkili olmasına rağmen, persistan ateşin diğer nedenleri özellikle nötropenik hastalarda dışlanmalıdır. PEGASYS’in de dahil olduğu alfa interferonlarla yapılan tedavilerde, ciddi enfeksiyonlar (bakteriyel, viral, fungal) bildirilmiştir. Uygun anti-infektif tedaviye hemen başlanmalıdır ve tedavinin sonlandırılması düşünülmelidir.

Otoimmün hastalıklar

Alfa interferon tedavisi alan hastalarda otoimmün hastalıklarda artış bildirilmiştir; PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin otoimmün bozuklukları olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır.

Alfa interferonların kullanımı, psöriyazisin şiddetlenmesi veya provokasyonu ile ilişkilendirilebilir. Tek başına veya ribavirin ile kombine PEGASYS, psöriyazisi bulunan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır ve psöriyatik lezyonların ortaya çıkması veya kötüleşmesi durumunda tedavinin kesilmesi düşünülmelidir.

Endokrin

Diğer interferonlarla olduğu gibi PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin, hipotiroidizm veya hipertiroidizme sebep olabilir veya ağırlaştırabilir. Tiroid anormallikleri yeterli tedavi edilemeyen hastalarda, tedavinin kesilmesi düşünülmelidir. Alfa interferonlarla tedavi edilen hastalarda hipoglisemi, hiperglisemi ve diabetes mellitus gözlenmiştir. İlaç tedavisi ile etkili bir biçimde kontrol edilemeyen bu koşullardaki hastalarda, PEGASYS monoterapisine veya PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisine başlanmamalıdır. Tedavi sırasında bu koşulların meydana geldiği veya ilaç tedavisi ile kontrol edilemeyen hastalarda PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin tedavisi sonlandırılmalıdır.

Nöropsikiyatrik

PEGASYS veya PEGASYS/ribavirinin de dahil olduğu, interferon tedavisi gören hastalarda ciddi psikiyatrik advers etkiler görülebilir. Önceden psikiyatrik bozukluğu olan veya olmayan hastalarda depresyon, intihar düşüncesi ve intihar girişimi oluşabilir. PEGASYS monoterapisi ve PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisi depresyon öyküsü bildiren hastalarda dikkatle kullanılmalı ve hekimler hastaları depresyon bulguları açısından izlemelidir. PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin tedavisine başlanmadan önce hekimler depresyon gelişmesi olasılığı konusunda hastaları bilgilendirmeli ve hastalar depresyona ait semptom veya bulguları derhal bildirmelidir. Ağır olgularda tedavinin kesilmesi düşünülmeli ve psikiyatrik müdahale yapılmalıdır. (bkz. bölüm 4.8).

Oftalmolojik

Diğer interferonlarla olduğu gibi, PEGASYS ile tedaviden sonra, görme kaybına yol açabilen retina hemorajisi, iskemik alanlar, papilödem, optik nöropati ve retinal arter veya ven tıkanıklığı içeren retinopati bildirilmiştir. Tüm hastalar temel bir göz muayenesinden geçirilmelidir. Önceden oftalmolojik rahatsızlıkları (örn. diyabet veya hipertansif retinopati) olan hastaların, alfa interferon tedavisi sırasında periyodik göz muayeneleri yapılmalıdır. Görme azalması veya kaybından yakınan her hasta vakit kaybetmeden kapsamlı bir göz muayenesine alınmalıdır. Oftalmolojik rahatsızlıkları yeni ortaya çıkan veya kötüleşen hastalarda PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin tedavisi kesilmelidir.

Kardiyovasküler

Kardiyak hastalıklar ribavirinin sebep olduğu anemi tarafından kötüleşebildiğinden, geçmiş 6 ay içinde kayda değer veya stabil olmayan kalp hastalığı geçmişi bulunan HCV hastaları ribavirin kullanmamalıdır. Hipertansiyon, supraventriküler aritmiler, konjestif kalp yetmezliği, göğüs ağrısı ve miyokard enfarktüsü gibi kardiyovasküler olaylar, PEGASYS ve PEGASYS/ribavirinin de dahil olduğu interferon tedavileri ile ilişkili bulunmuştur. Önceden kardiyak anormallikleri bulunan hastaların, tedaviye başlamadan önce bir elektrokardiyogram çektirmeleri tavsiye edilir. Kardiyovasküler durumda herhangi bir kötüleşme varsa, tedavi askıya alınmalı veya sona erdirilmelidir (bkz. bölüm 4.2 ve ribavirin ürün bilgileri).

Aşırı duyarlılık

Alfa interferon tedavisi süresince ciddi, akut aşırı duyarlılık reaksiyonları (örn., ürtiker, anjiyoödem, bronkokonstriksiyon, anafilaksi) çok seyrek olarak gözlenmiştir. Eğer PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin ile yapılan tedavi sırasında bu tip bir durum meydana geliyorsa, tedavi kesilmeli ve uygun tıbbi tedaviye derhal başlanmalıdır. Geçici döküntüler tedavinin kesilmesini gerektirmez.

Pulmoner

Diğer alfa interferonlarda olduğu gibi, tek başına veya ribavirin ile kombine PEGASYS tedavisi sırasında, dispne, pulmoner infiltratlar, pnömoni ve pnömonitin dahil olduğu pulmoner semptomlar bildirilmiştir. Persistan veya açıklanamayan pulmoner infiltratlar veya akciğer fonksiyon yetmezliği durumunda tedavi kesilmelidir.

Karaciğer fonksiyonu

Tedavi sırasında hepatik dekompansasyon bulguları gelişen hastalarda PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin tedavisi kesilmelidir.

HCV: PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin ile tedavi edilen hastalarda, viral yanıt olanlar dahil olmak üzere, diğer alfa interferonlarda olduğu gibi, ALT düzeylerinde başlangıca göre artışlar gözlenmiştir. Doz azaltımına rağmen ALT düzeyindeki artış progresif ve klinik açıdan anlamlı olduğunda veya bu artışa bilirubin düzeyinde artış eşlik ettiğinde tedavi kesilmelidir (bkz. bölüm 4.2).

HBV: HCV’nin aksine, tedavi sırasındaki hastalık alevlenmeleri seyrek olmayıp, serum ALT düzeylerinde geçici ve potansiyel olarak anlamlı artışlarla karakterizedir. HBV’de PEGASYS ile gerçekleştirilen klinik çalışmalarda, belirgin transaminaz alevlenmelerine, hepatik dekompansasyon bulguları olmaksızın, diğer hepatik fonksiyonlarında hafif değişiklikler eşlik etmiştir. Normalin üst sınırını 10 kat aşan alevlenme vakalarının yaklaşık yarısında PEGASYS dozu azaltılmış veya transaminaz yükselmeleri ortadan kayboluncaya dek durdurulurken, kalanlarda tedavi değiştirilmeden sürdürülmüştür. Her durumda hepatik fonksiyonların daha sık olarak izlenmesi önerilmiştir.

HIV-HCV koenfeksiyonu

İleri sirozlu ve HAART (Highly Active Anti-Retroviral Therapy) tedavisi gören koenfeksiyonlu hastalarda, PEGASYS de dahil olmak üzere, alfa interferonlarla kombine ribavirin tedavisi uygulandığında, karaciğer dekompansasyonu ve ölüm riski yüksek olabilir. Tedavi sırasında, koenfeksiyonlu hastalar hepatik dekompansasyon belirtileri ve semptomları (asit, ensefalopati, varis kanaması, karaciğerin sentez fonksiyonu bozukluğu; örneğin Child-Pugh skoru >7) için yakından izlenmelidir. Child-Pugh skoru tedaviye bağlı faktörler (örneğin, indirekt hiperbilirubinemi, azalmış albumin) tarafından etkilenebilir ve hepatik dekompansasyona kesin olarak bağlanamaz. Hepatik dekompansasyon olan hastalarda PEGASYS tedavisine derhal son verilmelidir.

Yardımcı maddeler: Bu tıbbi ürün her ml’sinde 1 mmol (23 mg)’dan daha az sodyum ihtiva eder; yani esasında "sodyum içermez".

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

PEGASYS’in ribavirin ile birlikte kullanıldığı HCV klinik çalışmalarında, PEGASYS ile ribavirin arasında farmakokinetik etkileşim olmadığı gözlenmiştir. Benzer olarak, PEGASYS’in lamuvidin ile kombine kullanıldığı HBV klinik çalışmalarında, lamuvidinin PEGASYS’in farmakokinetiği üzerinde etkisi olmamıştır. PEGASYS’in 4 hafta süreyle, haftada bir kez, 180 mikrogram dozuyla sağlıklı erkek olgulara uygulanması tolbutamidin (CYP 2C9), mefenitoin (CYP 2C19), debrisokin (CYP 2D6), ve dapson (CYP 3A4) farmakokinetik profilleri üzerinde etki göstermemiştir. Aynı çalışmada teofilinin EAA’nında yaklaşık %25 artış olmuştur ve bu, PEGASYS’in sitokrom P450 1A2 aktivitesinin zayıf bir inhibitörü olduğunu göstermiştir. Teofilinin farmakokinetiği üzerindeki karşılaştırılabilir etkiler, standart alfa interferonlarla yapılan tedaviden sonra gözlenmiştir. Alfa interferonların, hepatik mikrozomal sitokrom P450 enzimlerinin aktivitesini azaltarak, bazı ilaçların oksidatif metabolizmasını etkilediği gösterilmiştir. Teofilin ile birlikte PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin alan hastalarda, serumdaki teofilin konsantrasyonları izlenmeli ve teofilin dozunda uygun ayarlama yapılmalıdır.

Metadon idame tedavisini (medyan doz 95 mg; 30 mg ile 150 mg arası) beraberinde alan 24 HCV hastasıyla yapılan bir farmakokinetik çalışmada, 4 hafta boyunca haftada bir PEGASYS 180 mikrogram ile yapılan tedavi, ortalama metadon seviyelerinde başlangıç değerine göre %10 ila %15 arasında yükselme ile ilişkilendirilmiştir. Bu bulgunun klinik olarak önemi bilinmemektedir, buna rağmen hastalar metadon toksisitesinin bulgu ve semptomlarına karşın sürekli takip edilmelidir.

HIV-HCV ko-enfeksiyonlu hastalar

Bazı nükleozid revers transkriptaz inhibitörlerinin (lamivudin ve zidovudin veya stavudin) intraselüler fosforilizasyonuna ribavirinin etkilerini araştırmak için düzenlenen 12 haftalık bir farmakokinetik alt-çalışmasını tamamlayan 47 HIV-HCV ko-enfeksiyonlu hastada ilaç etkileşimine ait bir bulgu gözlenmemiştir. Ribavirinin plazmada bulunuşu, eş zamanlı olarak nükleozid revers transkiptaz inhibitörleri (NRTI) uygulanmasından etkilenmemiştir.

Ribavirin ve didanozinin birlikte uygulanması önerilmemektedir. Didanozin ribavirin ile birlikte uygulandığında, didanozin veya aktif metabolitine (dideoksiadenozin 5’-trifosfat) maruz kalma artmaktadır. Ribavirin kullanımı ile birlikte ölümcül karaciğer yetmezliği ve yanı sıra periferik nöropati, pankreatit ve semptomatik hiperlaktasidemi/laktik asidoz bildirilmiştir.

Günlük telbivudin 600 mg’ın haftada bir 180 mikrogram subkütan pegile interferon alfa-2a kombinasyonu uygulamasını araştıran, Roche dışında yapılmış bir klinik çalışma, kombinasyonun periferal nöropati gelişme riskinin artması ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Bu olayların arkasındaki mekanizma bilinmemektedir. Bu çeşit bir risk artışı diğer interferonlar (pegile veya standart) için göz ardı edilemez. Bununla beraber telbivudinin interferon alfa (pegile veya standart) ile kombinasyonun yararları halihazırda tespit edilmemiştir.

Azatiyoprin:

Azatiyoprin ile tedavi edilen hastalarda miyelotoksisite ile ilişkili olarak, ribavirin, inosin monofasfat dehidrojenaz üzerinde inhibitör etkisine sahip olduğundan, azatiyoprin metobolizmasına etki edebilir ve 6- metiltiyoinozin monofosfat (6-MTIMP)’ın birikmesine sebep olabilir.

4.6. Gebelik ve laktasyon

Genel tavsiye

Gebelik kategorisi: C : Monoterapi olarak kullanıldığında

Gebelik kategorisi: X: Ribavirin ile birlikte kullanıldığında (Pegasys’in ribavirinle

birlikte kullanılması gerektiğinde lütfen ribavirin ürün bilgilerine de bakınız.)

PEGASYS’in gebelerde kullanımına ilişkin yeterli veri mevcut değildir.

Hayvanlar üzerinde yapılan araştırmalar üreme toksisitesinin bulunduğunu göstermiştir.

İnsanlara yönelik potansiyel risk bilinmemektedir.

PEGASYS gebelik döneminde kullanılmamalıdır.

PEGASYS gebe kadınlarda ribavirin ile beraber kullanılmamalıdır.

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Peginterferon alfa-2a’nın teratojenik etkisi üzerine herhangi bir çalışma mevcut değildir. İnterferon alfa-2a ile yapılan tedavi, rhesus maymunlarda düşük riski istatistiksel olarak gözle görülür bir artmayla sonuçlanmıştır. Vaktinde dünyaya gelen yavru hayvanlarda herhangi bir teratojenik etki gözlenmemiştir. Ancak, diğer alfa interferonlarla olduğu gibi, PEGASYS tedavisi gören çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlar, etkili doğum kontrol yöntemleri kullanmaları konusunda uyarılmalıdır.

Ribavirinle birlikte kullanım

Ribavirine maruz kalan tüm hayvan türlerinde, kayda değer teratojenik ve/veya embriyosidal etkiler kanıtlanmıştır. Ribavirin tedavisi gebelerde ve eşleri gebe olan erkeklerde kontrendikedir. Kadın hastalarda veya ribavirin alan erkek hastaların partnerlerinde gebeliği önlemeye çok dikkat edilmelidir. Her türlü doğum kontrol yöntemi başarısız olabilir. Bu nedenle, gebelik potansiyeli olan kadınların ve eşlerinin, tedavi sırasında ve tedaviyi izleyen 6 ay boyunca eşzamanlı olarak 2 etkili doğum kontrol yöntemi kullanmaları gerekir.

PEGASYS’in ribavirinle birlikte kullanılması gerektiğinde lütfen ribavirin ürün bilgilerine de bakınız.

Gebelik dönemi

5.3. bölümüne bakınız.
Laktasyon dönemi

Peginterferon alfa-2a ve/veya ribavirinin insan sütüyle atılıp atılmadığı bilinmemektedir. Birçok ilaç insan sütüne geçtiğinden, emzirilen bebeklerde peginterferon alfa-2a veya ribavirine bağlı oluşabilecek herhangi bir ciddi advers reaksiyonu engellemek için, tedavinin anne için önemi göz önünde tutularak emzirme veya tedavinin kesilmesi yönünde bir karara varılmalıdır.

Üreme yeteneği (fertilite)

PEGASYS’in üreme üzerine etkisi ile ilgili çalışma yoktur. Adet döneminin uzaması, diğer alfa interferonlarla olduğu gibi, dişi maymunlara peginterferon alfa-2a uygulamasının ardından gözlenen 17P-estradiol ve progesteron pikinde gecikme ve azalma ile ilişkilendirilmiştir. Tedavinin sona erdirilmesinin ardından adet dönemleri düzene girmiştir.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

4.8. İstenmeyen etkiler

Çok yaygın (>1/10); yaygın (>1/100 ila <1/10); yaygın olmayan (>1/1000 ila <1/100); seyrek (>1/10000 ila <1/1000); çok seyrek (<1/10000), bilinmiyor (eldeki veriler ile tahmin edilemiyor)

Tek başına veya ribavirin ile kombine, diğer alfa interferonlarla gözlenen yan etkiler, sırasıyla PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisinde de beklenebilir.

Klinik çalışmalar

PEGASYS ve PEGASYS/ribavirin ile tedavi edilen hastalarda en fazla bildirilen advers reaksiyonların sıklığı ve şiddeti, alfa interferon veya ribavirin ile birlikte alfa interferon ile tedavi edilen hastalarda bildirilenlere benzerdir.

PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin ile en sık bildirilen advers reaksiyonlar hafif-orta şiddettedir ve dozaj değişikliği veya tedavinin kesilmesine gerek kalmadan tedaviye devam edilir.

Kronik Hepatit B

48-haftalık tedavi ve 24-haftalık izleme süresi içeren klinik çalışmalarda, PEGASYS’in kronik hepatit B’deki güvenlilik profili, her ne kadar bildirilen advers olayların sıklığı kronik hepatit B’de belirgin şekilde daha düşük olmuşsa da, kronik hepatit C’de görülen ile benzer olmuştur (bkz. Tablo 3). PEGASYS ile tedavi edilen hastaların %88’inin advers olaylar yaşamasına karşılık, lamivudin karşılaştırma grubundaki hastaların %53’ü advers olay yaşamış ve PEGASYS ile tedavi edilen hastaların %6 ve lamivudin ile tedavi edilen hastaların %4’ü çalışmalar sırasında ciddi advers olaylar yaşamıştır. Hastaların %5’i PEGASYS tedavisini advers olaylar veya laboratuvar değerlerindeki anormallikler nedeniyle yarım bırakırken, hastaların %1 ’inden azı lamivudin tedavisini güvenlilik nedenleri ile yarım bırakmıştır. Her iki tedavi kolunda da sirozlu hastaların tedaviyi yarım bırakma oranları, genel tedaviyi yarım bırakma oranları ile benzer olmuştur. Lamivudin eklenmesinin PEGASYS güvenlilik profili üzerine bir etkisi olmamıştır.

Kronik Hepatit C

Klinik çalışmalarda, tüm hastalar arasında advers olaylara ve laboratuvar anormalliklerine bağlı olarak tedaviyi bırakma oranı PEGASYS monoterapisinde %9 ve 48 hafta boyunca 1000/1200 mg verilen ribavirin ile kombine PEGASYS için ise %13 olmuştur. Sırasıyla, laboratuvar anormalliklerine bağlı olarak, hastaların sadece %1 veya %3’ünde PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin’in sonlandırılması gerekmiştir. Sirozlu hastalar için tedaviyi bırakma oranı, tüm populasyon ile benzerdir. 48 haftalık 1000/1200 mg’lık ribavirin ve PEGASYS tedavisine kıyasla, tedavi süresinin 24 haftaya ve ribavirinin günlük dozunun 800 mg’a düşürülmesi, ciddi advers olaylarda (%11’e kıyasla %3), güvenlik sebebiyle yapılan erken tedavi sonlanmalarında (%13’e kıyasla %5) ve ribavirin doz ayarlamasına olan ihtiyaçta (%39’a kıyasla %19) azalmayla sonuçlanmıştır.

Önceki tedaviye yanıtsız Kronik Hepatit C hastaları

Daha önce pegile interferon alfa-2b/ribavirin tedavisine yanıt vermemiş hastaların, 72 ve 48 haftalık tedavisini içeren bir klinik çalışmada, 72 hafta kolundaki hastalar için, advers olaylara veya laboratuvar anormalliklerine bağlı tedaviyi bırakma sıklığı, PEGASYS tedavisinde %12 ve Copegus tedavisinde %13’dür. Karşılaştırmada, 48 hafta kolunda, PEGASYS tedavisini bırakma %6, Copegus tedavisini bırakma %7’dir. Benzer şeklide, sirozlu hastalar için, PEGASYS ve Copegus tedavilerini bırakma sıklığı, 48 haftalık tedavi (%6 ve %6) ile karşılaştırıldığında, 72 haftalık tedavide (%13 ve %15) daha

yüksektir. Daha önceki tedavisi hematolojik toksisiteye bağlı olarak kesilmiş hastalar, bu çalışmada kayıt dışı tutulmuştur.

Başka bir klinik çalışmada, daha önceki tedaviye yanıt vermemiş ileri evre fibrozlu veya sirozlu hastalar (Ishak değeri 3-6 arası), en az 50.000/mm3 başlangıç trombosit sayısı ile dahil edilmiş ve 48 hafta tedavi edilmiştir. Bu çalışmada hastalar arasında, ileri evre siroz/fibroz durumunun yüksek prevalansı ve trombosit sayısının başlangıçta düşük olmasına bağlı olarak, çalışmanın ilk 20 haftasında hematolojik laboratuar anormalliklerinin sıklığı şu şekildedir: hemoglobin <10g/dL, %26.3; MNS <750/mm3, %30; trombosit <50.000/ mm3, %13.

HIV-HCV ko-enfeksiyonu

HIV-HCV ko-enfeksiyonlu hastalarda, tek başına veya ribavirin ile kombine olarak PEGASYS için bildirilmiş olan klinik advers olay profilleri HCV mono-enfekte hastalarda gözlenenler ile benzerdir. CD4+ hücre değeri <200/mikrolitre olan ko-enfekte hastalarda, güvenlilik verileri sınırlıdır (N=51). Çalışma NR15961’de, klinik advers olaylar, laboratuvar anormallikleri veya AIDS ilişkili olaylardan dolayı tedavinin bırakılma oranı, 48 hafta boyunca PEGASYS monoterapisi için %16 ve 800 mg ribavirin ile kombine verilen PEGASYS için %15 olmuştur. Laboratuvar anormallikleri nedeniyle, sırasıyla hastaların %4 ve %3’ünde PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin’in sonlandırılması gerekmiştir. Ko-enfekte hastalarda, kombinasyon tedavisinde, PEGASYS doz ayarlanması %39 oranında ve ribavirin doz ayarlaması da %37 oranında olmuştur. PEGASYS monoterapisi veya ribavirin ile kombine tedavi uygulanan hastalarda, rapor edilen ciddi advers olaylar sırasıyla %21 ve %17 olmuştur.

PEGASYS içeren tedavi, tedavi süresince CD4+ hücre yüzdesinde düşüş olmadan, mutlak CD4+ hücre sayısında azalma ile ilişkilendirilmiştir. CD4+ hücre sayısının göstergeleri, çalışmanın takip süresi boyunca başlangıç değerlerine dönmüştür. PEGASYS içeren tedavinin, HIV viremi kontrolüne tedavi süresince veya takibinde negatif etkisi olmamıştır.

Tablo 3, farklı endikasy onlarda PEGASYS, PEGASYS ile ribavirin veya interferon alfa-2b ile ribavirin alan hastalarda çok yaygın meydana gelen advers reaksiyonları göstermektedir.

Tablo 3: Advers Reaksiyonlar (Herhangi bir Tedavi Grubunda Çok Yaygın Görülenler)

* Klinik çalışmalarda 450 hasta PEGASYS’i lamivudin ile kombine olarak kullanmıştır. Lamivudin eklenmesi PEGASYS güvenlilik profili üzerine bir etki göstermemiştir.

HBV, HCV ve HIV-HCV hastalarında, PEGASYS monoterapisinde veya PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisinde yaygın bildirilen advers etkiler:

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar: herpes simpleks, üst solunum yolu enfeksiyonu, bronşit, oral kandidiyazis

Kan ve lenf sistemi hastalıkları: lenfadenopati, anemi, trombositopeni
Endokrin hastalıkları: hipotiroidizm, hipertiroidizm

Psikiyatrik ve sinir sistemi hastalıkları: bellek zayıflığı, tat alma duyusu bozukluğu, parestezi, hipoestezi, titreme, güçsüzlük, duygusal bozukluklar, ruh hali değişikliği, sinirlilik, agresif davranışlar, cinsel istekte azalma, migren, uyku hali, hiperestezi, kabus görme, senkop

Göz hastalıkları: bulanık görme, göz kuruluğu, göz iltihabı, göz ağrısı
Kulak ve iç kulak hastalıkları: vertigo, kulak ağrısı

Kardiyak hastalıkları: çarpıntı, periferal ödem, taşikardi
Vasküler bozukluklar: yüzde kızarıklık

Solunum, göğüs bozukları ve mediastinal hastalıkları: boğaz ağrısı, rinit, nazofaranjit, sinüs konjesyonu, egzersize bağlı nefes darlığı, burun kanaması
Gastrointestinal hastalıklar: kusma, dispepsi, flatulans, ağız kuruluğu, ağız ülserasyonu, diş eti kanaması, ağız iltihabı, yutma güçlüğü, dil iltihabı
Deri ve deri altı doku hastalıkları: cilt bozukluğu, döküntü, egzema, psöryaz, ürtiker, ışığa karşı duyarlık reaksiyonu, terleme artışı, gece terlemesi

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları: kemik ağrısı, sırt ağrısı, boyun ağrısı, kas krampları, kas güçsüzlüğü, kas-iskelet sistemi ağrısı, artrit
Üreme sistemi ve meme hastalıkları: impotens

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar: grip benzeri hastalık, kırıklık, letarji, göğüs ağrısı, sıcak basması, susama

PEGASYS/ribavirin kombinasyonu alan HIV-HCV hastalarının yaygın rapor edilen diğer advers reaksiyonlar şunlardır: hiperlaktasidemi/laktik asidoz, grip, pnömoni, hastalığa karşı dirençsizlik, apati, kulak çınlaması, yutak-gırtlak ağrısı, dudak iltihabı, edinilmiş lipodistrofi ve idrarın anormal renk alması.

Klinik çalışmalar sırasında PEGASYS/ribavirin kombinasyonu veya PEGASYS monoterapisi uygulanan hastalarda, diğer alfa interferon tedavilerinde olduğu gibi, aşağıdaki seyrek görülen ciddi advers etkiler rapor edilmiştir: alt solunum yolu enfeksiyonu, cilt enfeksiyonu, dış kulak iltihabı, endokard iltihabı, intihara meyil, yüksek doz madde alımı, karaciğer bozukluğu, karaciğer yağlanması, kolanjit, malign karaciğer neoplazması, peptik ülser, gastrointestinal kanama, pankreatit, aritmi, atriyal fibrilasyon, perikardit, otoimmün olaylar (ITP (idyopatik trombositopenik purpura), tiroidit, psöriyazlar, romatoid artrit, SLE), miyozit, periferal nöropati, koma, sarkoidoz, ölümle sonuçlanan interstisyel pnömonit, pulmoner embolizm, kornea ülseri, koma, beyin kanaması, TTP, psikoz ve halusinasyon.

Ribavirin ile kombine olarak kullanılan PEGASYS’in de dahil olduğu alfa interferonların, seyrek olarak pansitopeni çok seyrek olarak da aplastik anemi ile ilişkilendirilebildiği bildirilmiştir.

Laboratuvar anormallikleri

HCV hastalarındaki kombinasyon tedavisinde, ribavirinin laboratuvar parametrelerine olan etkileri için, lütfen ribavirin ürün bilgilerine bakınız.

Hematoloji:

Diğer interferonlarla olduğu gibi, PEGASYS veya PEGASYS/ribavirin ile yapılan tedavi, genel olarak doz ayarlaması ile düzeltilebilen ve tedavinin iyileştirilmesinin ardından 4 ila 8 hafta içinde tedavi öncesi değerlere döndürülebilen, hematolojik değerlerdeki düşüşler ile ilişkilendirilmiştir (bkz. bölüm 4.4 ve 4.2). Her ne kadar hematolojik toksisiteler nötropeni, trombositopeni ve anemi HIV-HCV hastalarında daha sık olarak ortaya çıkmışsa da, bunların çoğunluğu doz değişiklikleri ve büyüme faktörlerinin kullanılması ile giderilebilmiş ve seyrek olarak tedavinin erken kesilmesini gerektirmiştir.

Hemoglobin ve hematokrit:

PEGASYS monoterapisi ile yapılan tedavi, hemoglobin ve hemotokritte küçük aşamalı azalmalar ile ilişkilendirilmesine rağmen, sirozlu olanlar dahil tüm HCV hastalarının %1’den azında anemi için doz ayarlanması gerekmiştir. 48 haftalık 1000/1200 mg PEGASYS/ribavirin kombinasyon tedavisindeki HCV hastalarının yaklaşık %48’inde anemi için doz ayarlaması gerekmiştir. PEGASYS monoterapisi veya ribavirin ile kombine tedavi gören HIV-HCV koenfeksiyonlu hastalarda, sırasıyla, %7 ve %14 oranında anemi rapor edilmiştir (hemoglobin <10g/dL).

Beyaz kan hücreleri:

PEGASYS tedavisi, hem toplam BKH sayısı ve hem de MNS değerlerindeki azalmalar ile ilişkilendirilmiştir. PEGASYS alan HBV veya HCV hastalarının yaklaşık %4’ünde ve PEGASYS/ribavirin alan HCV hastalarının %5’inde, tedavinin herhangi bir zamanında MNS değerlerinde 500 hücre/mm3 düzeyinin altına düşüşler olmuştur. PEGASYS monoterapi ve kombinasyon tedavisi uygulanan hastaların sırasıyla %13 ve %11’inde MNS düzeylerinde 500 hücre/mm3 altına düşüşler gözlenmiştir.

Trombosit sayıları:

PEGASYS tedavisi, trombosit sayılarındaki düşüşler ile ilişkilendirilmiştir. Klinik çalışmalarda, çoğunlukla sirozu olan ve çalışmaya başlangıç trombosit sayısı 75,000/mm3 kadar düşükken katılan, HCV hastalarının yaklaşık %5’inde trombosit sayılarında 50,000/mm3 düzeylerinin altına düşüşler olmuştur. Hepatit B için yapılan klinik çalışmalarda, çoğunlukla çalışmaya düşük trombosit başlangıç değerleri ile katılan hastaların yaklaşık %14’ünde trombosit sayılarında 50,000/mm3’ün altında düşüşler olmuştur. HIV-HCV hastalarında, PEGASYS monoterapi ve kombinasyon tedavisi uygulanan hastaların sırasıyla %10 ve %8’inde trombosit sayılarında 50,000/mm3’ün altında düşüşler olmuştur.

Tiroid fonksiyonu:

PEGASYS tedavisi tiroid laboratuvar değerlerinde klinik müdahale gerektiren ve klinik açıdan anlamlı anormallikler ile ilişkilidir (bkz. bölüm 4.4). PEGASYS/ribavirin (NV15801) alan hastalarda gözlenen sıklıklar diğer interferonlar ile gözlenen sıklıklarla benzerdir.

Trigliseridler:

PEGASYS dahil, alfa interferon tedavisi gören hastalarda, trigliserid düzeyleri yüksek bulunmuştur.

Anti-interferon Antikorları:

Ribavirin ile veya ribavirinsiz PEGASYS alan HCV hastalarının %3’ünde (25/835) düşük-titre nötralizan anti-interferon antikorları gelişmiştir. Serum nötralizan antikorlarının ortaya çıkışındaki klinik ve patolojik bulgular bilinmemektedir. Klinik cevap veya advers etki olarak antikor gelişiminde, gözle görülür bir ilişki belirlenememiştir.

Pazarlama sonrası deneyim

Pazarlama sonrasındaki süre boyunca, PEGASYS ve ribavirin kombinasyon tedavisi ile birlikte çok seyrek olarak eritem multiform, Stevens Johnson sendromu, toksik epidermal nekroliz, Saf Kırmızı Hücre Aplazisi (SKHA) ve adam öldürmeye yönelik düşünceler bildirilmiştir.

PEGASYS ve ribavirin’in kombinasyon tedavisinde seyrek olarak dehidratasyon bildirilmiştir.

Diğer alfa interferonlar ile olduğu gibi, PEGASYS ve Copegus kombinasyon tedavisinde ciddi retina dekolmanı vakaları bildirilmiştir.

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

Birbirini izleyen günlerde (haftalık aralar yerine) yapılan en az iki enjeksiyondan, 1 hafta boyunca (örn. 1260 mikrogram/hafta) her gün enjeksiyon yapılmasına kadar değişen PEGASYS doz aşımları bildirilmiştir. Bu hastaların hiçbiri sıradışı, ciddi veya tedaviyi sınırlayan olaylar yaşamamıştır. Haftalık 540 mikrograma ve 630 mikrograma varan dozlar sırasıyla renal hücre karsinomu ve kronik miyeloid lösemisi olan hastalara uygulanmıştır. İnterferon tedavisine bağlı, dozu sınırlayan toksisiteler yorgunluk, karaciğer enzimlerinde yükselme, nötropeni ve trombositopenidir. Klinik çalışmalarda ribavirinin doz aşımı ile ilgili herhangi bir vaka rapor edilmemiştir.

Lösemi Kan Kanseri Lösemi, kan kanseridir ve vücudunun kan oluşturan dokularının hastalanması anlamına gelir. Birçok lösemi türü vardır; bazı lösemi türleri çocuklarda bazıları da yetişkinlerde sık görülür.

Travma Sonrası Bunalımı Travmatik bir olay, günlük olağan olayların dışında olan ve kişiyi derinden rahatsız eden bir olaydır.Birçok olay böyle bir etki gösterebilir.