RAPIFEN 0.5 mg 10 ml 5 ampül Saklanması

5.RAPIFEN'in saklanması

RAPIFEN’i çocukların göremeyeceği, erişemeyeceği yerlerde ve ambalajında saklayınız.

RAPIFEN’i 25°C’ nin altında oda sıcaklığında saklayınız.

Son kullanma tarihiyle uyumlu olarak kullanınız.

Ambalajdaki son kullanma tarihinden sonra RAPIFEN'i kullanmayınız.

Eğer üründe ve/veya ambalajında bozukluklar fark ederseniz RAPIFEN'i kullanmayınız.

Ruhsat sahibi:    Johnson and Johnson Sıhhi Malzeme San. ve Tic. Ltd. Şti. Kavacık

Mahallesi Ertürk Sokak Keçeli Plaza No:13 Kavacık-Beykoz/İstanbul

Üretici Firma:    Janssen Pharmaceutica N.V., Turnhoutseweg 30, 2340, Beerse, Belçika.

RAPIFEN’İ UYGULAYACAK OLAN KİŞİ İÇİN BİLGİ Pozoloji

RAPIFEN dozu hastanın yaşı, vücut ağırlığı, fiziksel durumu, kullandığı diğer ilaçlar, altta yatan patolojik durumlar, cerrahi ve anestezinin tipine göre bireyselleştirilmelidir.

Ek dozları belirlerken başlangıç dozunun etkisi göz önüne alınmalıdır.

Bradikardiden kaçınmak için indüksiyondan hemen önce intravenöz yolla düşük dozda bir antikolinerjik verilmesi önerilir. Bulantı ve kusmayı önlemek amacıyla droperidol verilebilir.

İndüksiyon ajanı olarak kullanımı

RAPIFEN’in 120 ^g/kg’ın (17 ml/70 kg) üzerindeki intravenöz bolus dozu, yeterli kas gevşemesi sağlanan hastalarda uygun kardiyovasküler stabilitenin idame etmesini sağlarken aynı zamanda hipnoz ve analjeziyi indükleyecektir.

Kısa cerrahi girişimlerde ve ayaktan hastalarda kullanımı

RAPIFEN düşük dozlarda kullanıldığında daha çok minör, kısa ancak ağrılı cerrahi girişimlerde ve ayaktan hastalarda, iyi bir monitorizasyon donanımının bulunması şartıyla, yarar sağlamaktadır.

On dakikadan kısa süreli işlemlerde 7 - 15 ^g/kg’lık (1 - 2 ml/70 kg) bir intravenöz bolus dozu yeterli olacaktır. İşlemin süresi 10 dakikayı geçerse 10-15 dakikada bir veya gerektiğinde 7 - 15 ^g/kg (1 - 2 ml/70 kg) şeklinde ek dozlar verilmelidir.

Çoğu kez 7 ^g/kg (1 ml/70 kg) veya daha düşük bir dozla spontan solunum sürdürülebilir. Bu teknikte yavaş enjekte etme koşuluyla 3,5 ^g/kg (0,5 ml/70 kg) şeklinde artışlar önerilir.

İyileşme süresini uzatabileceğinden ayaktan hastalara droperidol veya benzodiazepin uygulanmaması tercih edilmektedir. Ayaktan hastalarda tercih edilen teknik, antikolinerjik bir ajan, kısa etkili bir indüksiyon hipnotiği, RAPIFEN ve N2O/O2’den oluşmaktadır.

Postoperatif dönemde oluşabilen bulantı göreceli olarak kısa süreli olup konvansiyonel önlemlerle kolayca kontrol edilir.

Orta süreli cerrahi girişimlerde kullanımı

Başlangıçtaki intravenöz bolus dozu aşağıdaki gibi cerrahi işlemin tahmini süresine göre ayarlanmalıdır:

Cerrahi daha uzun sürdüğü veya daha agresif olduğunda analjezi aşağıdaki gibi idame ettirilebilir:

• Gerektiğinde 15 ^g/kg’lık (2 ml/70 kg)    artışlarla (postoperatif solunum depresyonundan kaçınmak için cerrahinin son 10 dakikası içinde RAPIFEN verilmemelidir)

• Ya da cerrahinin bitmesine 5- 10 dakika kalana kadar 1 ^g/kg/dakika (0,14 ml/70 kg/dakika) hızla infüzyon.

Dozdaki küçük artışlar veya infüzyon hızının geçici olarak artırılmasıyla çok ağrılı uyarı dönemleri kolayca atlatılabilir.

RAPIFEN N2O/O2 veya başka bir inhalasyon anestetiği olmadan kullanıldığında daha yüksek bir RAPIFEN idame dozu gereklidir.

Uzun süreli cerrahi girişimlerde kullanımı

Uzun süreli cerrahi işlemlerde, özellikle hızlı bir ekstübasyon gerektiğinde, anestezinin analjezik komponenti olarak RAPIFEN kullanılabilir.

Başlangıç intravenöz dozu bireyselleştirilerek ve infüzyon hızı cerrahi uyarıların şiddeti ve hastanın reaksiyonlarına göre düzenlenerek en uygun analjezi ve stabil bir otonomik durum sağlanabilir.

Özel Popülasyonlara İlişkin Ek Bilgiler Böbrek/Karaciğer Yetmezliği

Böbrek veya karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda opioidler dikkatle titre edilmelidir.

Pediyatrik Popülasyon

Çocuklarda RAPIFEN’in başlangıç dozu yükseltilmelidir.

Geriyatrik Popülasyon

Yaşlılarda ve düşkün hastalarda RAPIFEN’in başlangıç dozu düşürülmelidir.

İnme  İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına yol açar.

Parkinson Hastalığı  Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış.