Her bölünebilir film tablette,
Lozartan potasyum 50 mg
Hidroklorotiyazid 12.5 mg
Boyar madde: Titanyum dioksit, kinolin sarısı
Sarvastan hipertansiyon tedavisinde kullanılır.
Sarvastan, bileşiminde bulunan maddelere karşı bilinen bir aşırı duyarlılığı olanlarda kullanılmamalıdır.
Hidroklorotiyazid anürisi ve sulfanomid türevi ilaçlara aşırı duyarlılığı olanlarda kullanılmamalıdır.
İntravasküler volüm eksikliği olan hastalarda (örneğin; daha önce diüretik tedavisi alan hastalar) semptomatik hipotansiyon görülebilir. Bu hastalarda intravasküler volüm eksikliği tedavi edildikten sonra Sarvastan uygulamasına başlanmalıdır.
Tizayid türevleri lityum tuzlarıyla birlikte kullanılmamalıdır.
Karaciğer yetmezliği olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır.
Hidroklorotiyazide karşı aşırı duyarlılık reaksiyonları görülebilir. Tiyazid türevi kullanan hastalarda sistemik lupus eritematosus alevlenmesi gözlenmiştir.
Tiyazid tedavisi alan tüm hastalar sıvı elektrolit dengesizlikleri yönünden izlenmelidir. Yoğun diürez, şiddetli siroz ve uzun süreli tedavi sonrasında hipokalemi gelişebilir.
Tiyazid tedavisi sırasında hiperürisemi ve gut ortaya çıkabilir. Lozartan ürik asit düzeylerini düşüreceğinden tiyazidlerin bu etkisini engelleyebilir.
Tiyazid türevi diüretikler hipoglisemiye neden olabileceğinden diyabetik hastalarda insülin ya da antidiyabetik ilacın dozu ayarlanmalıdır.
İlerleyen böbrek yetmezliği ortaya çıkarsa tedavi kesilmelidir.
Tiyazid türevi diüretikler magnezyum atılımını arttıcağından hipomagnezemi görülebilir. Tiyazidler ayrıca idrarda kalsiyum atılımını azaltır ve hiperkalsemi yapabilir. Kolesterol ve trigliserit düzeylerinin yükselmesi tiyazid kullanımına bağlı olabilir.
Lozartan karaciğerde yoğun olarak biyotransformasyona uğrayan bir bileşiktir. Bu yüzden karaciğer yetmezliği olan hastalarda ilacın biyoyararlanım oranı yaklaşık 2 kat artar ve serum konsantrasyonlarında yükselme görülebilir. Bu nedenle karaciğer yetmezliği olan hastalarda, tedaviye düşük dozla başlanması önerilir.
Böbrek yetmezliği olan hastalarda, lozartanın AUC değeri yaklaşık %50 oranında artabilir. Ancak araştırmalar, hastada ek olarak hipovolemi yoksa doz ayarlamasına gerek olmadığını göstermiştir.
Lozartan, seyrek olarak karaciğer transaminazlarının (SGOT, SGPT), serum bilirubin düzeylerinin yükselmesine yol açabilir.
Lozartan aldosteron konsantrasyonunu düşürdüğü için, serum potasyum düzeylerinde bir miktar artış görülebilir.
Lozartan ürikozürik etkiye sahip bir bileşiktir. Bu yüzden Lozartan tedavisi sırasında ürik asitin serum düzeyi düşebilir, idrarda ürik asit konsantrasyonu yükselebilir.
Gebelik ve Emzirme Döneminde Kullanım
Gebelik Kategorisi : C (Birinci Trimester) ve D (İkinci ve Üçüncü Trimester)
Lozartan gibi renin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlar, gebelere verildiklerinde fetal ve neonatal morbiditeyi ve mortaliteyi arttırabilir. Dolayısıyla gebelerde kullanılmamalıdır.
Toksikoloji çalışmaları, lozartanın karsinojenik, mutajenik, teratojenik etkilerinin olmadığını ve fertiliteyi bozmadığını göstermiştir.
Lozartanın ve metabolitlerinin, insanlarda anne sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Ancak olası riskler nedeniyle emzirenlerin Sarvastan kullanması önerilmez.
Çocuklar ve Yaşlılarda Kullanım
Lozartanın çocuklarda kullanımıyla ilgili bir deneyim yoktur.
Yaşlılar (>65) üzerindeki araştırmalar, lozartanın herhangi bir olumsuz etkisinin olmadığını ortaya çıkarmıştır.Lozartan potasyum+hidroklorotiyazid genellikle iyi tolere edilir. Yan etkilerin çoğu hafif ve geçicidir, tedaviye gerek duyulmaz.
En sık görülen yan etkiler karın ağrısı, ödem, çarpıntı, sırt ağrısı, göz kararması, öksürük, deri döküntüsüdür. Nadiren görülen yan etkiler; asteni/halsizlik, diyare, bulantı, başağrısı, bronşit ve farenjittir.
Asetilsalisilik asit ve penisiline aşırı duyarlılığı olduğu bilinen bir hastada lozartan potasyum kullanımı sırasında anjiyoödem benzeri belirtiler saptanmıştır. Belirtiler ilacın bırakılmasından 5 gün sonra iyileşmiştir.
Lozartan potasyum, varfarin ve intravenöz digoksinin farmakokinetik ve farmakodinamik özelliklerini etkilemez. Simetidin ile birlikte kullanımından sonra lozartanın AUC değerleri yükselebilir ancak aktif metabolitinin farmakokinetik özellikleri değişmez. Fenobarbital ile birlikte kullanıldığında lozartanın ve metabolitinin AUC değerleri düşer. Lozartan ile hidroklorotiyazid arasında farmakokinetik geçimsizlik yoktur.
Tiyazid türevi diüretikler, lityum türevleri ile kullanılmamalıdır.
Lozartanın başlangıç dozu 50 mg’dır. İntravasküler sıvı yetersizliği ve karaciğer yetmezliği olanlarda başlangıç dozu 25mg’dır. Lozartan günde bir ya da iki kez toplam 25-100 mg dozunda alınabilir.
Doza bağımlı yan etkileri en aza indirmek için kombinasyon tedavisi monoterapinin yetersiz olduğu hastalara önerilmelidir. Doz ayarlaması hastanın tedaviye verdiği yanıta göre yapılmalıdır.
Kreatinin klerensi dakikada 30mL’nin altında olan hastalarda loop diüretikleri tercih edildiğinden Sarvastan kullanılmamalıdır.
DOZ AŞIMI DURUMUNDA ALINACAK ÖNLEMLER
Doz aşımı ile ilgili bilgiler sınırlıdır. Doz aşımı halinde hipotansiyon, taşikardi, bradikardi, elektrolit dengesizliği, dehidratasyon ortaya çıkabilir. Bu durumda semptomatik ve destekleyici önlemler alınır.
Lozartan ve aktif metaboliti hemodiyalizle vücuttan uzaklaştırılamaz.
 |
Diyabet Hastalığı
Diyabet, insülin hormonu ile ilgili problemlerden kaynaklanan bir hastalıktır. |
 |
İnme
İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama
ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına
yol açar. |
