3.   FARMASÖTİK FORMU

Film kaplı tablet.

Beyaz, oval bikonveks, 6 x 8,75 mm boyutunda, bir yüzü ‘S' baskılı film kaplı tabletlerdir.

4.   KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1. Terapötik endikasyonlar

SELINCRO, “içme risk düzeyiâ€� (İRD) (Bkz. Bölüm 5.1) yüksek olan ancak fiziksel yoksunluk semptomları bulunmayan ve acil detoksifikasyon gerektirmeyen alkol bağımlısı yetişkin hastalarda alkol tüketimini azaltmak için endikedir.

SELINCRO, sadece tedaviye uyum sağlamaya ve alkol tüketimini azaltmaya odaklı devamlı

bir psikososyal destekle birlikte uygulanmak üzere reçete edilmelidir.

SELINCRO, sadece başlangıç değerlendirmesinden iki hafta sonra yüksek içme risk düzeyini koruyan hastalarda başlanmalıdır.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji, uygulama sıklığı ve süresi:

İlk muayenede, hastanın klinik durumu, alkol bağımlılığı ve alkol tüketim miktarı, hasta bildirimine dayanarak, değerlendirilmelidir. Bundan sonra hastadan, yaklaşık iki hafta boyunca alkol tüketimini kaydetmesi istenmelidir.

Sonraki muayenede, bu iki haftalık süre boyunca yüksek İRD değerleri (Bkz. Bölüm 5.1) devam eden hastalarda, tedaviye uyum ve alkol tüketimini azaltma odaklı psikososyal destek eşliğinde SELINCRO tedavisine başlanabilir.

SELINCRO ihtiyaç duyulduğu şekilde alınır: Hastanın alkol alma riski hissettiği her gün, tercihen beklenen içme zamanından 1-2 saat önce, bir tablet alınmalıdır. Eğer hasta SELINCRO almadan içmeye başladıysa, hasta, mümkün olan en kısa sürede SELINCRO almalıdır.

Maksimum SELINCRO dozu, günde bir tablettir. SELINCRO besinlerle veya besinlerden

bağımsız olarak alınabilir (Bkz. Bölüm 5.2).

Temel çalışmalar sırasında en fazla iyileşme ilk 4 hafta içinde gözlenmiştir. Hastanın tedaviye cevabı ve farmakoterapinin devamına olan ihtiyaç, periyodik olarak (örneğin: ayda bir) değerlendirilmelidir (Bkz. Bölüm 5.1). Doktor, alkol tüketiminin azalması, genel işlevsellik, tedaviye uyum açılarından hastanın gösterdiği gelişmeleri ve potansiyel yan etkileri değerlendirmeye devam etmelidir. SELINCRO kullanımına ait klinik veriler, randomize kontrollü çalışmalarda 6-12 aylık bir süre için mevcuttur. SELINCRO tedavisi 1 yıldan daha uzun bir süre ile planlanıyorsa, dikkatli olunmalıdır.

Uygulama şekli:

SELINCRO oral kullanım içindir.

Film kaplı tablet bütün halinde yutulmalıdır.

Film kaplı tabletler bölünmemeli veya kırılmamalıdır. Çünkü SELINCRO, cilt ile doğrudan temas ettiğinde, ciltte hassasiyete neden olabilir (Bkz. Bölüm 5.3).

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği:

Hafif veya orta şiddette böbrek yetmezliği olan hastalarda doz ayarlaması gerekmez (Bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2)

Karaciğer yetmezliği:

Hafif veya orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalarda doz ayarlaması gerekmez (Bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2)

Pediyatrik popülasyon:

SELINCRO'nun 18 yaşından küçük adolesanlarda ve çocuklarda etkililiği ve güvenliliği değerlendirilmemiştir. Bununla ilgili veri mevcut değildir (Bkz. Bölüm 5.1).

Geriyatrik popülasyon

65 yaşında ve daha yaşlı hastalar için doz ayarlaması gerekmez (Bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2).

4.3. Kontrendikasyonlar

Etkin madde

Her film tablet 18,06 mg nalmefene eşdeğer 21,9 mg nalmefen hidroklorür dihidrat içerir.

karşı hipersensitivite durumunda

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

SELINCRO, tedavi amacı hemen alkolü bırakma (abstinans) olan hastalar için değildir. Alkol tüketiminin azaltılması alkolü bırakma (abstinans) yolunda ara bir hedeftir.

Opioid uygulaması

SELINCRO alan hastaya opioid uygulanması gereken acil bir durumda, istenen etkiyi sağlamak için gerekli opioid miktarı olağan miktardan daha fazla olabilir. Hasta, opioid uygulaması nedeniyle ortaya çıkabilecek solunum depresyonu semptomları ve diğer advers etkiler açısından yakından izlenmelidir.

Eğer acil bir durumda opioidlerin kullanılması gerekiyorsa, doz her zaman mutlaka bireysel olarak titre edilmelidir. Olağandışı büyük dozlar gerekliyse, hasta yakından izlenmelidir.

Opioid kullanılmasının beklendiği durumlardan 1 hafta önce SELINCRO kullanımı geçici olarak kesilmelidir (Elektif cerrahi sırasında opioid analjeziklerin kullanılması gibi). SELINCRO reçete eden doktor, hastasını, opioid kullanımının gerektiği bir durum olursa, en son ne zaman SELINCRO kullandığını doktoruna bildirmesi ve bunun çok önemli olduğu konusunda uyarmalıdır.

Opioid içeren (örneğin: öksürük ilaçları, opioid analjezikler (Bkz. Bölüm 4.5)). İlaçlar kullanıldığında dikkatli olunmalıdır.

Komorbidite

Psikiyatrik hastalıklar

Klinik çalışmalarda psikiyatrik etkiler bildirilmiştir (Bkz. Bölüm 4.8). Eğer hastada SELINCRO tedavisine başlanması ile ilişkili olmayan ve/veya geçici olmayan psikiyatrik semptomlar gelişirse, doktor, semptomların alternatif nedenlerini düşünmeli ve SELINCRO tedavisinin devamının gerekliliğini değerlendirmelidir.

SELINCRO, stabil olmayan psikiyatrik hastalığı olan hastalarda araştırılmamıştır. SELINCRO, major depresif bozukluk gibi mevcut psikiyatrik komorbiditesi olan hastalara veriliyorsa, dikkatli olunmalıdır.

Depresyon eşlik etsin veya etmesin, alkol ve madde kötüye kullananlarda artmış olan intihar

riski, nalmefen kullanımıyla azalmaz.

Nöbetler

Alkol yoksunluk nöbetleri de dahil olmak üzere nöbet öyküsü olan hastalarda deneyim

sınırlıdır.

Böyle hastalarda alkol tüketimini azaltmaya yönelik tedaviye başlandığında dikkatli olunmalıdır.

Böbrek veya karaciğer yetmezliği

SELINCRO yüksek bir oranda karaciğerde metabolize edilir ve büyük bir kısmı idrarla atılır. Bu nedenle SELINCRO, hafif ya da orta derecede karaciğer veya hafif ya da orta derecede böbrek yetersizliği olan hastalara reçete edildiğinde dikkatli olunmalıdır (daha sık izleme gibi).

ALT veya AST düzeyleri normal üst limitin 3 katından daha fazla yükselmiş hastalar klinik geliştirme programına dahil edilmediğinden, bu grup hastalara SELINCRO önerilirken dikkatli olunmalıdır.

Geriyatrik hastalar (≥ 65 yaş)

65 yaşında veya daha yaşlı alkol bağımlısı hastalarda SELINCRO kullanımı ile ilgili sınırlı klinik veri bulunmaktadır.

65 yaşında veya daha yaşlı hastalara SELINCRO önerileceği zaman dikkatli olunmalıdır. (Bkz. Bölüm 4.2 ve 5.2).

Diğer durumlar

SELINCRO, potent bir UGT2B7 inhibitörü ile birlikte kullanılacaksa dikkatli olunmalıdır (Bkz. Bölüm 4.5).

Laktoz

Her bir film tablet 60,68 mg laktoz içerir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz yetmezliği ya da glukoz-galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

İn vivo ilaç-ilaç etkileşim çalışmaları yapılmamıştır.

İn vitro çalışmalara dayanarak, nalmefen veya metabolitleriyle en yaygın CYPP450 ve UGT enzimleri veya membran taşıyıcıları ile metabolize edilen ilaçlar birlikte uygulandığında, klinik olarak anlamlı bir etkileşim beklenmez. UGT2B7 enziminin güçlü inhibitörleri olan ilaçlar (Örneğin: diklofenak, flukonazol, medroksiprogesteron asetat, meklofenamik asit) birlikte uygulandığında, nalmefen maruziyeti önemli ölçüde artabilir. Zaman zaman kullanımda bunun bir sorun yaratması beklenmez. Ancak, güçlü bir UGT2B7 inhibitörü ile uzun süre birlikte kullanılmaya başlandığında, nalmefene maruziyette olası bir artış göz ardı edilemez (Bkz. Bölüm 4.4). Bunun aksine, bir UGT indükleyicisi (Örneğin, deksametazon, fenobarbital, rifamisin, omeprazol) ile birlikte uygulama, nalmefenin plazma konsantrasyonlarının subterapötik düzeylerde kalmasına neden olabilir.

SELINCRO, opioid agonistleri (Örneğin, öksürük ve soğuk algınlığı için kullanılan ilaçların belirli tipleri, bazı antidiyareik ilaçlar ve opioid analjezikler) ile birlikte alındığında, hasta opioid agonistten yarar sağlamayabilir.

Nalmefen ve alkol arasında klinik olarak anlamlı farmakokinetik ilaç-ilaç etkileşmesi yoktur. Nalmefen uygulamasından sonra kognitif ve psikomotor performansta hafif bir bozulma görülür. Ancak, nalmefen ve alkol kombinasyonunun etkisi, bu maddelerin ayrı ayrı alınmasıyla ortaya çıkan etkilerin toplamından daha fazla olmamıştır.

SELINCRO ve alkolün eşzamanlı alınması, alkolün entoksike edici etkilerini önlemez.

4.6. Gebelik ve laktasyon

Gebelik kategorisi: C

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlarda kullanımına ilişkin yeterli veri mevcut değildir. Hasta hamile kaldığında veya hamilelik kararı aldığında doktorunu bilgilendirmesi gerektiği hususunda uyarılmalıdır.

Gebelik dönemi

SELINCRO için, gebeliklerde maruz kalmaya ilişkin klinik veri mevcut değildir veya veriler sınırlıdır (300'den daha az gebeliğe ait veri vardır).

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar, gebelik / embriyonal / fetal gelişim / doğum ya da doğum sonrası gelişim ile ilgili olarak doğrudan ya da dolaylı zararlı etkiler olduğunu göstermemektedir (Bkz. Bölüm 5.3). Hayvan çalışmaları üreme toksisitesi göstermiştir (Bkz. Bölüm 5.3). İnsanlara yönelik potansiyel risk bilinmemektedir.

SELINCRO çok gerekli olmadıkça gebelik döneminde kullanılmamalıdır.

Laktasyon dönemi

Hayvanlar üzerinde yapılan mevcut farmakodinamik/toksikolojik veriler, nalmefen ve metabolitlerinin sütle atıldığını göstermektedir. (Bkz. Bölüm 5.3). Nalmefenin insan sütü ile atılıp atılmadığı bilinmemektedir.

Yeni doğanlarda ve infantlarda risk göz ardı edilemez.

Emzirmenin durdurulup durdurulmayacağına veya SELINCRO tedavisinin kesilip kesilmeyeceğine/tedaviden vazgeçilip vazgeçilmeyeceğine karar verilirken, emzirmenin çocuk acısından yararları ve tedavinin kadın açısından yararları dikkate alınmalıdır.

Üreme yeteneği (fertilite)

Sıçanlardaki fertilite çalışmalarında, nalmefenin fertilite, çiftleşme, gebelik veya sperm

parametreleri üzerinde hiçbir etkisi gözlenmemiştir. İnsanlara ait veri yoktur.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Nalmefen uygulamasının ardından dikkat bozukluğu, görme bozukluğu, anormal hissetme, mide bulantısı, baş dönmesi, somnolans, uykusuzluk ve baş ağrısı gibi advers etkiler görülebilir. Bu advers etkilerin büyük çoğunluğu, tedaviye başlama ile ilişkilidir ve hafif veya orta şiddette ve kısa sürelidir.

Dolayısıyla, SELINCRO'nun araç ve makine kullanımı üzerine minör ila orta düzeyde etkisi

olabilir ve SELINCRO tedavisine başlayacak hastaların özellikle dikkatli olması gereklidir.

4.8. İstenmeyen etkiler

Güvenlilik profili özeti

Tablo 1'de yer alan advers etkilerin sıklıkları, alkol bağımlısı hastalarda yürütülen üç randomize, çift kör, plasebo kontrollü çalışmaya dayanılarak hesaplanmıştır.

En yaygın advers etkiler, mide bulantısı, baş dönmesi, uykusuzluk ve baş ağrısıdır. Bu advers etkilerin çoğunluğu tedaviye başlama ile ilişkilidir ve hafif veya orta şiddette ve kısa sürelidir.

Klinik çalışmalarda konfüzyon durumu ve seyrek olarak halüsinasyonlar ve disosiyasyon bildirilmiştir. Bu etkilerin çoğunluğu, tedaviye başlanması ile ilişkilidir ve hafif veya orta şiddette ve kısa süreli olmuştur (birkaç saatten birkaç güne kadar). Bu advers etkilerin büyük kısmı, tedavinin devamında ortadan kalkmış ve tekrarlı uygulama ile nüksetmemiştir. Bu olaylar genel olarak kısa süreli olmakla birlikte, alkolik psikoz, alkol yoksunluk sendromu veya eşlik eden psikiyatrik hastalığın sonucu olarak ortaya çıkmış olabilir.

Advers etkilerin tablolaştırılmış listesi

Sıklıklar şu şekilde tanımlanmıştır: Çok yaygın (≥1/10); yaygın (≥1/100 ila <1/10); yaygın olmayan (≥1/1.000 ila <1/100); seyrek (≥1/10.000 ila <1/1.000); çok seyrek (<1/10.000), bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).

Tablo 1. Advers etkilerin sıklığı

Sistem Organ Sınıfı	Sıklık	Advers etki
Metabolizma ve beslenme hastalıkları	Yaygın	İştah azalması
Psikiyatrik hastalıklar	Çok yaygın	Uykusuzluk
	Yaygın	Uyku bozukluğu
		Konfüzyon durumu
		Huzursuzluk
		Libido azalması (libido kaybı dahil)
	Yaygın olmayan	Halusinasyon (işitme ile ilgili halusinasyon, dokunma ile ilgili halusinasyon, görsel halusinasyon ve somatik halusinasyon dahil)
		Disosiyasyon

Sinir sistemi hastalıkları	Çok yaygın	Baş dönmesi
		Baş ağrısı
	Yaygın	Somnolans
		Titreme
		Dikkat bozukluğu
		Parestezi
		Hipoestezi
Göz hastalıkları	Bilinmiyor	Görme bozukluğu (çoğunlukla geçici)
Kardiyak hastalıklar	Yaygın	Taşikardi
		Çarpıntı
Gastrointestinal hastalıklar	Çok yaygın	Mide bulantısı
	Yaygın	Kusma
		Ağız kuruluğu
		Diyare
Deri ve derialtı doku hastalıkları	Yaygın	Hiperhidroz
	Bilinmiyor	Anjioödem
		Ürtiker
		Kaşıntı
		İsilik
		Eritem
Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları	Yaygın	Kas spazmları
	Bilinmiyor	Miyalji
Üreme sistemi ve meme hastalıkları	Bilinmiyor	Priapizm
Genel hastalıklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar	Yaygın	Yorgunluk
		Asteni
		Kırgınlık, halsizlik
		Anormal hissetme
Araştırmalar	Yaygın	Kilo kaybı

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesine olanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu Türkiye Farmakovijilans Merkezi (TÜFAM)'ne bildirmeleri gerekmektedir (www.titck.gov.tr; e-posta: tufam@titck.gov.tr; tel: 0 800 314 00 08; faks: 0 312 218 35 99)

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Diğer sinir sistem ilaçları, alkol bağımlılığında kullanılan ilaçlar ATC kodu: N07BB05

Etki mekanizması

Nalmefen belirgin μ, δ, ve κ reseptör profiline sahip bir opioid sistem modülatörüdür.

In vitro çalışmalar, nalmefenin μ ve δ reseptörlerine antagonist ve κ reseptörüne

parsiyel agonist etkisi olan selektif bir opioid reseptör ligandı olduğunu göstermiştir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel Özellikler

Emilim:

Nalmefen, 18,06 mg tek doz oral uygulama sonrası hızlı bir şekilde absorbe olur, yaklaşık 1,5 saat sonunda maksimum doruk konsantrasyonu (C) 16,5 ng/ml ve eğri altında kalan alanı (EAA) ise 131 ng*s/ml'dir.

Nalmefenin mutlak oral biyoyararlanımı %41'dir. Yüksek yağ içeren besinlerle uygulanması toplam maruziyeti (EAA) %30 ve doruk konsantrasyonu (C) %50 arttırır. Doruk konsantrasyona ulaşma süresi (t) ise 30 dk gecikir (t 1,5 saat). Bu değişikliğin klinik açıdan anlamlı olmadığı düşünülür.

Dağılım:

Plazmada nalmefenin ortalama proteine bağlanma fraksiyonu yaklaşık %30'dur. Tahmin

edilen dağılım hacmi (V/F) yaklaşık 3200 l'dir.

Nalmefenin 18,06 mg dozda tek doz ve tekrarlanan günlük dozlarla verilmesinden sonra yapılan bir PET çalışmasından elde edilen bağlanma oranı (occupancy) verileri, dozlamadan sonraki 3 saat içinde %94-100 reseptöre bağlanma oranı göstermiştir. Bu durum, nalmefenin kolaylıkla kan-beyin bariyerini geçtiğini düşündürür.

Biyotransformasyon:

Oral uygulamayı takiben nalmefen, yoğun ve hızlı bir şekilde metabolize olarak, dönüştürülmesinden birincil olarak sorumlu enzim UGT2B7 ve minor katkıları olan enzimler UGT1A3 ve UGT1A8 ile, major metaboliti olan nalmefen 3-O-glukuronide dönüşür. Nalmefenin küçük bir kısmı sülfatasyon ile nalmefen 3-O-sülfata ve CYP3A4/5 ile nornalmefene dönüşür. Nornalmefen daha sonra nornalmefen 3-O-glukuronid ve nornalmefen 3-O-sülfata dönüşür. Nalmefen 3–O-sülfat hariç, diğer metabolitlerin insanlardaki opioid reseptörler üzerine önemli farmakolojik etkilerinin olmadığı düşünülür. Nalmefen 3-O-sülfat ise nalmefen benzeri potense sahiptir. Bununla birlikte, nalmefen 3-O-sülfat, nalmefenin

%10'undan daha az konsantrasyonlarda bulunur ve bu nedenle nalmefenin farmakolojik etkisine major bir katkısının olmadığı şeklinde değerlendirilir.

Eliminasyon:

Glukuronid konjugasyonu ile metabolizasyonu nalmefen klirensinin başlıca mekanizmasıdır ve nalmefen ve metabolitlerinin başlıca eliminasyon yolu renal atılımdır. Toplam dozun %54'ü idrarla, nalmefen 3-O-glukuronid halinde atılırken, nalmefen ve diğer metabolitlerinin idrardaki miktarları ayrı ayrı %3'ten daha azdır.

Nalmefenin oral klirensi (CL/F) 169 l/saat ve terminal yarı ömrü 12,5 saat olarak tahmin edilir. Dağılma, metabolizma ve atılım verilerinden, nalmefenin yüksek hepatik ekstraksiyon oranına sahip olduğu görülmektedir.

Doğrusalık/Doğrusal olmayan durum:

Nalmefen 18,06 mg ila 72,24 mg doz aralığında, C düzeyinde 4,4 kat artış ve EAA (kararlı durumda veya kararlı durum yakınında) düzeyinde 4,3 kat artışla, dozdan bağımsız bir lineer farmakokinetik profili sergiler.

Nalmefen kadın-erkek, genç-yaşlı veya etnik gruplar arasında herhangi anlamlı farmakokinetik farklılık göstermez. Bununla birlikte, vücut ağırlığı, nalmefenin klirensini küçük miktarda etkilemektedir (klirens vücut ağırlığında artış ile artmaktadır), ancak bu durumun klinik olarak anlamlı olmadığı düşünülmektedir.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Böbrek yetmezliği:

Tahmini glomerüler filtrasyon hızı kullanılarak sınıflandırılmış hafif, orta veya şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalara tek oral doz nalmefen 18,06 mg uygulaması sağlıklı gönüllülere kıyasla daha yüksek bir nalmefen maruziyetiyle sonuçlanmıştır. Hafif, orta veya şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda EAA değeri sırasıyla 1,1 kat, 1,4 kat ve 2,4 kat daha yüksek olmuştur. Buna ilaveten, nalmefenin C ve eliminasyon yarılanma ömrü şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda 1,6 kata kadar daha yüksek olmuştur. Herhangi bir grupta, t değerinde klinik olarak ilgili bir değişiklik görülmemiştir. İnaktif majör metabolit nalmefen 3- O-glukuronid için, EAA ve C değerleri şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda sırasıyla 5,1 kat ve 1,8 kat daha yüksek olmuştur (bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).

Karaciğer yetmezliği:

Hafif veya orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalara 18,06 mg tek doz nalmefen uygulanması ile maruziyet, sağlıklı gönüllülere göre artmıştır. Hafif karaciğer yetmezliği olan hastalarda maruziyet 1,5 kat artmış ve oral klirens yaklaşık olarak %35 azalmıştır. Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda, EAA 2,9 kat ve C 1,7 kat artarken oral klirens yaklaşık %60 azalmıştır. Hiçbir grupta, t veya eliminasyon yarı ömründe klinik olarak anlamlı değişiklik görülmemiştir.

Ağır karaciğer yetmezliği olan hastalara oral nalmefen uygulamasından sonraki farmakokinetik veri mevcut değildir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).

Geriyatrik popülasyon:

65 yaşında veya daha yaşlı hastalarda oral dozlama ile ilgili spesifik bir çalışma yapılmamıştır. IV uygulama ile yapılan bir çalışma, yaşlılardaki farmakokinetik özelliklerde, yaşlı olmayan yetişkinlerinki ile karşılaştırıldığında, önemli bir değişiklik göstermediğini düşündürmektedir (Bkz. Bölüm 4.2 ve 4.4).

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Nalmefenin farelere topikal uygulamasını takiben yapılan “Lokal Lenf Nodu Testiâ€�nde, ciltte hassasiyet yaratma potansiyeli olduğu gösterilmiştir.

Hayvanlarda yapılan çalışmalar, fertilite, gebelik, embriyon-fötal gelişim, doğum veya doğum sonrası gelişim ile ilgili doğrudan zararlı etkiler göstermemiştir.

Tavşanlarda yürütülen bir embriyo-fötal gelişim toksisite çalışmasında, fetüslerde fötal ağırlık ve kemikleşmede gecikme şeklinde etkiler görülmekle birlikte, major anormallik

saptanmamıştır. Bu etkiler açısından hiçbir advers etki gözlenmeyen düzeydeki (HAEGD) EAA değeri, önerilen klinik dozdaki insan maruziyetinin altında idi.

Sıçanlarda yapılan pre-postnatal toksisite çalışmalarında, ölü doğmuş yavruların sayısında artış ve doğum sonrası yavruların yaşama başarısında düşüş gözlenmiştir. Bu etki, anne sıçanlara olan toksisiteye bağlı bir indirekt etki şeklinde değerlendirilmiştir.

Sıçanlar üzerinde yapılan çalışmalar, nalmefen veya metabolitlerinin süt ile atıldığını göstermiştir.

Klinik dışı veriler, konvansiyonel güvenlilik farmakolojisi, tekrarlı doz toksisitesi, genotoksisite veya karsinojenik potansiyel çalışmalarına dayanarak, insanlar için özel bir tehlike göstermemiştir.

6.   FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1. Yardımcı maddelerin listesi

Tablet çekirdeği

Mikrokristalin selüloz

Laktoz, anhidr (inek sütü şekeri) Krospovidon, tip A

Magnezyum stearat

Tablet kaplama (Opadry OY-S-28849 Beyaz) Hipromelloz

Makrogol 400

Titanyum dioksit (E171)

6.2. Geçimsizlikler

Uygulanmaz.

6.3. Raf ömrü

36 ay

6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler

30°C'nin altındaki oda sıcaklığında saklanır.

6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği

Karton kutular içinde şeffaf, PVC/PVDC-aluminyum blisterler 7, 14, 28 ve 42 film kaplı tablet

içeren ambalajlarda piyasaya sunulur. Tüm ambalaj büyüklükleri piyasada olmayabilir.

6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliğiâ€� ve “Ambalaj Atıkları Kontrolü Yönetmeliğiâ€�ne uygun olarak imha edilmelidir.

HIV ve Aids HIV, Human Immunodeficiency Virus’dür (İnsanlarda Bağışıklık Sistemini Bozan Virüsdür). Bu virüs AIDS hastalığına sebep olur.

Mide Kanseri Mide kanseri genellikle mideyi tümüyle kaplayan ve mukus üretmekle görevli hücrelerde başlar. Bu kanser tipine adenokarsinom denir.

İLAÇ EŞDEĞERLERİ

Eşdeğer İlaç Adı	Barkodu	İlaç Fiyatı
Eşdeğer bir ilaç bulunamadı

	Asperger Sendromu Asperger sendromu, otistik gurubun bir bölümü olan bir özürdür. Bu genelde, gurubun daha ”yüksek” tarafında yer aldığı düşünülen kişilere uygun bir tanıdır.
	Kalp Krizi Kalbe giden kan akışı durduğunda kalp krizi meydana gelir.
	Parkinson Hastalığı Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış.