Dozaj ve uygulama yöntemi, her hastanın durumuna göre düzenlenmelidir. Amaç,
mümkün olan en düşük dozlarla optimal etki elde etmek ve doz artırımını, özellikle
Tofranil’e, orta yaş gruplarına kıyasla daha güçlü tepki gösteren adolesans çağındaki
gençlerde ve yaşlılarda olmak üzere dikkatle gerçekleştirmektir.
Doktor tarafından başka bir şekilde tavsiye edilmediği takdirde aşağıdaki dozlar
uygulanır:
Depresyon ve depresif sendromlar :
Ayakta tedavi gören hastalarda : Tedaviye günde 1-3 defa 25 mg’la başlanır. Günlük
dozajı yavaş yavaş 150-200 mg’a yükseltilir. Bu dozaja ilk haftanın sonunda
ulaşılmalı ve belirgin düzelme sağlanıncaya kadar kullanılmalıdır. Dozun dikkatle
azaltılması yoluyla her hastada ayrı ayrı belirlenmesi gereken idame dozu, genellikle
günde 50 -100 mg arasındadır.
Hastanede tedavi gören hastalarda : Tedaviye günde 3 defa 25 mg ile başlanır.
Dozaj her gün 25 mg artırarak günlük doz 200 mg’a çıkıncaya kadar artırılır ve bu
dozaja, hastanın durumu düzelinceye kadar devam edilir. Ağır vakalarda doz, günde
3 defa 100 mg’a yükseltilebilir. Açıkça düzelme elde edildikten sonra idame dozu,
hastanın gereksinimine göre belirlenmelidir (genellikle günde 100 mg).
Panik ataklar :
Başlangıçta hergün 10 mg’lık 1 tablet, olasılıkla benzodiazepinle birlikte kullanılır
(bkz. “Uyarılar/Önlemler”). Tolere edilme durumuna göre dozaj, istenilen cevap
alınıncaya kadar yükseltilir ve benzodiazepin kullanımına yavaş yavaş son verilir.
İhtiyaç duyulan günlük dozaj, hastadan hastaya büyük değişiklikler gösterebilir ve 75-
150 mg arasında değişebilir. Gerekirse 200 mg’a yükseltilebilir. Tedavinin 6 ay
devam ettirilmesi önerilir. Bu zaman içerisinde idame dozu yavaş yavaş azaltılmalıdır.
Kronik ağrılı durumlar :
Doz hastaya göre ayarlanmalıdır (günde 25 - 300 mg). Günde 25-75 mg, genellikle
yeterli olmaktadır.
Yaşlı hastalar :
Tedaviye günde 1 defa 10 mg’lık tabletle başlanır. Daha sonra bu dozaj, 10 gün
içerisinde yavaş yavaş artırılarak optimal düzey olan günde 30 - 50 mg’ a yükseltilir
ve tedavinin sonuna kadar bu dozaj kullanılır.
Çocuklar :
Tedaviye günde 1 defa 10 mg’lık tabletle başlanır. Daha sonra günlük dozaj 10 gün
içerisinde, 5-8 yaşındaki çocuklarda 2 tablete, 9-14 yaşındaki çocuklarda 20-50 mg’a
ve 14 yaşından büyük çocuklarda 50-80 mg’a yükseltilir. Çocuklardaki olası
kardiyotoksik etkilere karşı korunmak amacıyla günlük dozaj, 2.5 mg/kg’ı
aşmamalıdır.
Enürezis nokturna (sadece 5 yaşındaki veya daha büyük çocuklarda):
Önerilen doz, günde 1.7 mg/kg’dır. Başlangıç dozları 5-8 yaşındaki çocuklarda günde
10 mg’lık 2-3 tablet, 9 -12 yaşındaki çocuklarda günde 25 mg’lık 1-2 tablet, daha
büyük çocuklarda günde 1-3 defa 25 mg’lık tablet şeklindedir. Daha yüksek dozlar,
tedaviye 1 hafta içerisinde tam cevap alınamayan hastalarda kullanılır. Tabletler
akşam yemeğinden sonra tek bir doz şeklinde alınmalıdır, ama geceleri yatağını
erken ıslatan çocuklarda dozun bir bölümü daha erken saatlerde (öğleden sonra saat
4’te) verilir. İstenilen cevap alındıktan sonra tedaviye 1-3 ay devam edilmeli ve doz
yavaş yavaş idame dozuna düşürülmelidir.
5 yaşından küçük çocuklarda bu konuda deneyim yoktur.
DOZ AŞIMI
Tofranil’in aşırı dozlarda alınmasının belirti ve semptomları, diğer trisiklik
antidepresanlarda görülenlere benzerdir. Kardiyak anormallikler ve nörolojik
bozukluklar, başlıca komplikasyonlardır. Çocuklarda ne miktarda olursa olsun kazara
Tofranil alınması, ağır ve ölümle sonuçlanabilecek bir olay olarak değerlendirilmelidir.
Belirti ve semptomlar : Semptomlar, aşırı dozun alınmasını izleyen 4 saat içerisinde
gözükür ve 24 saat sonra maksimal şiddet derecesine ulaşır. Emilimdeki gecikme
(aşırı doza bağlı antikolinerjik etkinin artması), yarılanma ömrünün uzun olması ve
ilacın enterohepatik dolaşıma girmesi hasta riskinin 4-6 gün kadar devam etmesine
yol açabilir.
Şu semptomlar ve belirtiler görülebilir :
Merkezi sinir sistemi : Uyuşukluk, stupor, koma, ataksi, huzursuzluk, ajitas
 |
Travma Sonrası Bunalımı
Travmatik bir olay, günlük olağan olayların dışında olan ve kişiyi derinden
rahatsız eden bir olaydır.Birçok olay böyle bir etki gösterebilir. |
 |
Parkinson Hastalığı
Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış. |
