VANCORIN 500 mg 1 flakon Formülü

Etken madde olarak; 500 mg vankomisin’e eşdeğer steril vankomisin HCl (USP) içerir.
Metisiline rezistan Stafilokok, grup A beta- hemolitik streptokok, Streptococcus pneumoniae, enterococci, Corynebacterium, Clostridium spp., C. difficile’ler de dahil pek çok gram pozitif organizmalara karşı aktiftir. 1. VANCORIN, deri ve derinin yapısal enfeksiyonları, alt solunum kanalı enfeksiyonları, kemik enfeksiyonları, endokardit gibi, stafilokokların neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde etkilidir. 2. Penisiline- allerjik hastalar, penisilinleri ya da sefalosporinleri alamayan ya da diğer ilaçlara cevap vermeyen hastalar ve vankomisin’e duyarlı organizmaların neden olduğu enfeksiyonlar ile, diğer antimikrobiyal ilaçlara rezistans durumlarında endikedir. 3. Vankomisin’in paranteral formu, stafilokokların neden olduğu enterokolit ve C. difficile’ in neden olduğu pseudomembran kolitin tedavisinde oral olarak kullanılabilir.
Vankomisine aşırı duyarlı hastalarda kullanılmamalıdır.
Hızlı bolus uygulama (örn; birkaç dakika içinde) aşırı hipotansiyon ve nadiren kalp durmasıyla birlikte görülebilir. Seyreltilmiş çözelti, infüzyon hızına bağlı reaksiyonlardan sakınmak için, 60 dakikadan daha az olmayan bir süre boyunca uygulanmalıdır. Genellikle, infüzyonun durdurulması, bu reaksiyonların hemen kesilmesine neden olur. Vankomisin alan hastalarda ototoksisite oluşabilir. Bu geçici ya da sürekli olabilir. Bu olay aminoglikozidler gibi diğer ototoksik ajanlarla sürekli tedavi alan, duyu kaybı olan ya da aşırı dozların verildiği hastaların çoğunda bildirilmiştir. VANCORIN, uzun süreli ve yüksek kan konsantrasyonları sonucu oluşabilen toksisite riski nedeniyle, renal yetmezliği olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır. VANCORIN dozajı, renal disfonksiyonda ayarlanmalıdır. 1) C. difficile’ e bağlı akut pseudomembranöz koliti olan bazı hastalarda, multipl-doz oral vankomisin alınmasını takiben, klinik olarak anlamlı serum konsantrasyonları bildirilmiştir. 2) Vankomisin’in uzun süreli kullanımı, duyarlı olmayan organizmaların gelişimine neden olabilir. Bu hastalarda dikkatli bir gözlem gereklidir. Tedavi sırasında süperenfeksiyon oluşursa, uygun önlemler alınmalıdır. Nadir olarak, intravenöz vankomisin alan hastalarda C. difficile nedeniyle gelişen pseudomembranöz kolit bildirilmiştir. 3) Renal disfonksiyonlu veya vankomisinle birlikte aminoglikozid uygulanan hastaların tedavisi sırasında nefrotoksisite riskini minimize etmek için, renal fonksiyonlar izlenmeli ve önerilen uygun doz programlarına uyulmasına özellikle özen gösterilmelidir. 4) Ototoksisite riskini en aza indirmek için, işitme fonksiyonlarının seri testleri yardımcı olabilir. 5) Vankomisin alan hastalarda, geçici nötropeni bildirilmiştir. Vankomisin ile uzun süreli tedavi alanlarda ya da nötropeniye yol açma potansiyeli olan ilaçları birlikte alan hastalarda lökosit sayısı periyodik olarak izlenmelidir. 6) Vankomisin dokularda irritan etki gösterir ve güvenli bir intravenöz uygulama yolu ile verilmelidir. Vankomisin HCl’in intramüsküler enjeksiyonu veya yanlışlıkla çevre dokulara sızması, ağrı, gerginlik ve nekroza yol açar. 7) Trombofilebit oluşabilir. İnfüzyon bölgesinin rotasyonu ve seyreltilmiş solüsyonun (2.5- 5 g/l) yavaş uygulanmasıyla, tromboflebit sıklığı ve şiddeti azaltılabilir. 8) Anestezi ajanlarıyla birlikte uygulanmasının, infüzyona bağlı olayların (hipotansiyon, sıcak basması, eritem, ürtiker ve kaşıntı dahil) sıklığını arttırdığı bildirilmiştir. İnfüzyona bağlı olaylar, vankomisinin anestezik indüksiyonundan önce, 60 dakika süreli bir infüzyon şeklinde uygulanmasıyla minimize edilebilir. Araç ve makine kullanmaya etkisi: Vancorin, araç ve makine kullanımını etkilemez. Hamilelikte Kullanım Fetus üzerine zararlı etkileri olabileceği için, doktorun önerisi ile, gerçekten kullanılması gereken durumlarda, yarar-zarar oranı değerlendirilerek hamilelere verilebilir. Hamilelik kategorisi: C’dir. Laktasyonda kullanım Vankomisin HCl, anne sütüne geçer, emziren kadınlara verildiğinde dikkatli olunmalıdır. Advers etki potansiyeli nedeniyle, ilacın anne için yararı değerlendirilerek, ya emzirmenin kesilmesi, ya da ilacın kesilmesi yönünde karar alınmalıdır. Çocuklar ve Yaşlılarda kullanım Prematüre yeni doğanlar ve bebeklerde istenen serum konsantrasyonlarına ulaşıldığının teyidi uygun olur. Anestezik ajanlar ve vankomisinin birlikte kullanımları, çocuklarda histamin- benzeri kızarma ve eritem ile karakterizedir. Yaşlılıkla birlikte glomerüler filtrasyonun doğal azalması, eğer doz ayarlanmamışsa, vankomisinin yükselmiş serum konsantrasyonuna neden olur. Yaşlı hastalarda vankomisin dozu ayarlanmalıdır.• İnfüzyona bağlı olaylar Vankomisin’in hızlı infüzyonu sırasında ya da sonrasında hastalarda hipotansiyon, hırıltılı soluma, dispne, ürtiker ve kaşıntıyı da içine alan anafilaktik reaksiyonlar gelişebilir. Hızlı infüzyon, göğüs ve sırtta kas spazmı ya da vücudun üst kısmının (“kırmızı boğaz”) kızarmasına da neden olabilir. Bu reaksiyonlar genellikle 20 dakika içinde sona erebileceği gibi, bir kaç saat boyunca devam da edebilir. • Nefrotoksisite Nadir olarak, özellikle vankomisinin yüksek dozlarının verildiği hastalarda, serum kreatinin veya BUN konsantrasyonlarındaki artışla kendini gösteren renal yetmezlik, bildirilmiştir. İntersitisyel nefrit vakaları da seyrek olarak bildirilmiştir. Bu vakaların çoğu, hikayesinde böbrek disfonksiyonu olan ya da birlikte aminoglikozid verilen hastalara aittir. Vankomisin kesildiğinde, hastaların çoğunda azotemi ortadan kalkar. • Ototoksisite Vankomisin kullanımına bağlı olarak az sayıda vakada işitme kaybı bildirilmiştir. Bu hastaların çoğunda, böbrek disfonksiyonu, işitme kaybı hikayesi veya birlikte ototoksik bir ilaç uygulaması söz konusudur. Vertigo, baş dönmesi ve kulak çınlaması nadiren bildirilmiştir. • Hematopoietik Genellikle, vankomisin tedavisinin başlamasından 1 hafta veya daha uzun süre sonra ya da 25 g’dan daha fazla bir total dozaj sonrası, birkaç düzine hastada reversibl nötropeni bildirilmiştir. Nötropeninin, vankomisin kesildiğinde hızla reversibl olduğu görülmüştür. Trombositopeni nadiren bildirilmiştir. Nadir olarak reversibl agronülositozis (granülosit sayısı 500/ mm3’den az) bildirilmiştir, ancak nedensel ilişki henüz kanıtlanmamıştır. • Filebit Enjeksiyon bölgesinde inflamasyon bildirilmiştir. • Çeşitli Vankomisin kullanımıyla birlikte seyrek olarak, anafilaksi, ilaç ateşi, bulantı, titreme, ösonofili, eksfolyatif dermatitleri de içine alan kaşıntılar, Stevens- Johnson sendromu, toksik epidermal nekroliz ve daha nadir olarak da vaskülit bildirilmiştir.
Anestezik ajanların ve vankomisin’in birlikte uygulanması, anafilaktoid reaksiyonlar, histamin- benzeri kızarma ve eritem ile karakterizedir. Endike olduğu durumlarda, amfoterisin B, aminoglikozitler, basitrasin, polimiksin B, kolistin, viomisin ya da cisplatin gibi diğer potansiyel nörotoksik ve/veya nefrotoksik ilaçlarla, sistemik ya da topikal olarak, ardarda veya birlikte kullanımı dikkatli gözlem gerektirir.
• Normal renal fonksiyonlu hastalar Yetişkinler: Genel günlük intravenöz doz, ya 12 saatte bir 1 g ya da her 6 saatte bir 500 mg olarak bölünmüş 2 g’dır. Her bir doz, 10 mg/dak’dan daha fazla olmayan, ya da en az 60 dakikalık bir süre ile yapılacak uygulamalardan hangisi daha uzun süre ise, o yöntemin uygulanması ile verilmelidir. Yaş ve şişmanlık gibi diğer hasta faktörleri genel intravenöz günlük dozunun modifikasyonunu gerektirebilir. Çocuklar: VANCORIN’in genel intravenöz dozajı her 6 saatte bir verilen 10 mg/kg’dır. Her bir doz en az 60 dakikalık bir süre üzerinden uygulanmalıdır. Yenidoğanlar ve Bebekler : Yenidoğanlar ve bebeklerde, toplam günlük intravenöz doz daha düşük olabilir. Yeni doğan ve genç bebeklerin her ikisinde de, başlangıç doz olarak 15 mg/kg takibinde, yenidoğanların yaşamlarının 1. haftasında, her 12 saatte bir 10 mg/kg ve 1 aylık yaşlarına kadar her 8 saatte bir verilir. Her bir doz 60 dakika üzerinden uygulanmalıdır. Vankomisin’ in serum konsantrasyonunun yakın takibi, şu hastalarda yapılmalıdır: Renal Fonksiyon Bozukluğu Olan Hastalar ve Yaşlı Hastalar : Dozaj ayarlaması, renal fonksiyonu bozulmuş hastalarda yapılmış olmalıdır. Prematüre yeni doğanlar ve yaşlılarda beklenilenden daha büyük dozaj azaltmaları renal fonksiyon azalmasından dolayı gerekli olabilir. Vankomisin serum konsantrasyonlarının ölçümü özellikle renal fonksiyon değişikliği olan ağır hastalarda, tedaviyi optimize etmek için yardımcı olabilir. Vankomisin serum konsantrasyonları mikrobiyolojik tayin, radyoimmünoassay, floresan polarizasyon immünoassay, floresan immüno assay ya da yüksek basınçlı sıvı kromatografisiyle tayin edilebilir. Eğer, kreatinin klerensi ölçülebiliyor ya da doğru olarak değerlendirilebiliyorsa, renal hasarı olan hastaların çoğu için dozaj aşağıdaki tablo kullanılarak hesaplanabilir. Mg olarak günlük VANCORIN dozu, ml/dak. olarak belirtilen glomeruler filtrasyon oranının yaklaşık 15 katıdır. Hafiften orta dereceye kadar renal yetmezliği olan hastalarda başlangıç doz, 15 mg/kg’dan az olmamalıdır. Bu tablo, fonksiyonel olarak böbreği olmayan hastalar için geçerli değildir. Böyle hastalar için terapötik serum konsantrasyonlarını hızla sağlamak için 15 mg/kg vücut ağırlığı başlangıç dozu verilmiş olmalıdır. Stabil konsantrasyonu sürdürmek için gereken doz 1.9 mg/kg/24 saat’tir. Renal yetmezliği belirgin olan hastalarda, ilacın günlük olarak uygulanmasından çok, birkaç. Günde bir kez 250 ila 1000 mg’lık sürdürme dozları daha uygun olabilir. Anüride, 7-10 günde bir 1000 mg’lık doz önerilir. Sadece, serum kreatinin konsantrasyonunun bilindiği durumlarda, aşağıdaki Formül (hastanın yaşı, ağırlığı ve cinsiyeti üzerinden ) kreatinin klerensini hesaplamak için kullanılabilir. Hesaplanan kreatinin klerensi (ml/dak.) sadece tahminidir. Kreatinin klerensi, süratle ölçülmüş olmalıdır. Kadınlar: Yukarıda bulunan değer x 0.85 Serum kreatinini, renal fonksiyonun düzenli durumunu temsil etmelidir. Aksi durumda, kreatinin klerensi için beklenilen değer geçerli değildir. Bu şekilde hesaplanan klerens, şu durumları olan hastalarda geçek klerensin bir değerlendirilmesidir: (1) Şok, ciddi kalp yetmezliği ya da olgoüri gibi renal fonksiyon azalmasıyla karakterize (2) Obez hastalar ya da karaciğer hastalıkları, ödem ya da karında asit toplanmaları olan obez hastalar gibi kas kütlesi ve total vücut ağırlığı arasında normal bir ilişki bulunmayanlar ve (3) zayıflama, beslenme bozukluğu ya da aktivite yokluğunun eşlik ettiği hastalar. İntratekal yollar ile (intralumbar ya da intraventriküler) Vankomisin uygulanmasının etkinliği ve güvenirliliği değerlendirilmemiştir.Aralıklı infüzyon kullanım yolu olarak önerilir. • Sulandırma ve Uygulama VANCORIN, sistemik enfeksiyonların tedavisinde yavaş IV infüzyon olarak uygulanır. İlaç dokulara karşı çok irrite edicidir. Ve IM yolla verilmemelidir. VANCORIN, her ml’sinde 50 mg ilaç içeren solüsyonu sağlamak için 500 mg Vankomisin içeren etiketli flakona 10 ml s

	Grip, Soğuk Algınlığı ve Öksürük Grip ve soğuk algınlığı (nezle) semptomları arasındaki farkı bilmek önemlidir. Soğuk algınlığı gripten daha hafif belirtiler gösteren bir solunum yolu hastalığıdır.
	HIV ve Aids HIV, Human Immunodeficiency Virus’dür (İnsanlarda Bağışıklık Sistemini Bozan Virüsdür). Bu virüs AIDS hastalığına sebep olur.
	Lösemi Kan Kanseri Lösemi, kan kanseridir ve vücudunun kan oluşturan dokularının hastalanması anlamına gelir. Birçok lösemi türü vardır; bazı lösemi türleri çocuklarda bazıları da yetişkinlerde sık görülür.