VANKOMISIN HCL DBL 1 gr 1 flakon Formülü

1.0 g	Vankomisin baz	Flakon 1g
500 mg	Vankomisin baz	500 mg flakon

Metisiline -dirençli stafilokokların duyarlı suşların neden olduğu ciddi veya şiddetli enfeksiyonların tedavisinde endikedir. Penisiline alerjisi olanlarda veya sefalosporinler dahil diğer ilaçlara dirençli olup vankomisin-duyarlı organizmaların sebep olduğu enfeksiyonlarda endikedir. Metisiline-dirençli stafilokoktan şüphelenildiğinde Vankomisin Hidroklorür başlangıç tedavisi olarak endikedir,ama duyarlılık bilgileri elde edildikten sonra, tedavi gerektiği şekilde ayarlanmalıdır.
Hidroklorür stafilokokal endokarditin tedavisinde etkilidir. Etkinliği stafilokokların neden olduğu diğer enfeksiyonlarda da bildirilmiştir. Stafilokok enfeksiyonları lokalize ve cerahatli olduğu zaman, antibiotikler uygun cerrahi tedavilere ek olarak kullanılır.
Vankomisin Hidroklorür'ün yalnız veya aminoglikozitle kombinasıyon halinde, viridans veya S. bovis'in n eden olduğu endokardite etkili olduğu prostetik valf endokardit tedavisinde etkili olduğu bildirilmiştir.
Vankomisin Hidroklorür rifampin veya aminoglikozidle birlikte veya her ikisiyle birlikte S. epidermis veya difteroidlerin neden olduğu prostetik valf endokarditinin erken başlangıcında başarıyla kullanılmıştır.
Enfeksiyona neden olan organizmaları izole etmek ve tanımlamak ve Vankomisin Hidroklorür'e duyarlıklarını saptamak için , bakteriyolojik kültür numuneleri sağlanmalıdır.
Vankomisin Hidroklorür'ün parenteral şekli, C. difficile'nin oluşturduğu antibiotikle alkalı psödomembranöz kolitin tedavisinde oral olarak uygulanbilir. Vankomisin Hidroklorür'ün bu endikasyonda tek başına parenteral olarak kullanımı, bu endikasyon için ispatlanmamış bir yararıdır. Vankomisin Hidroklorür, diğer enfeksiyon türlerinde oral yolla etkili değildir.
Her ne kadar, kontrollü klinik etkinlik çalışmaları yapılmamışsa da , intravenöz Vankomisin hidroklorür penisiline allerjisi olan , konjenital kalp hastalığı , romatizmal veya diğer edinilmiş valvüler rahatsızlığı olan ve üst solunum yolu ve dişle ilgili ameliyat olacak hastalarda bakteriyel endokardite karşı proflaktik olarak kullanılmıştır.
Vankomisin Hidroklorür, bu antibyotiğe karşı aşırı duyarlılığı olan hastalarda kontrendikedir.
Vankomisin Hidroklorür'ün hızlı bolus uygulanımı hipotansiyon ve nadiren kalp durması ile alakalı olabilir.
Vankomisin hidroklorür, hızlı enfüzyonla alakalı reaksiyonlardan kaçınmak için, seyreltik bir çözelti içinde 60 dakikadan az olmayan bir periyopdda verilmelidir. İlacı alan hastalarda ototoksisite görülmüştür. Geçici veya kalıcı olabilir. çoğunlukla aşırı doz verilen hastalarda , işitme kaybı olanlarda aynı anda aminoglikozid gibi bir başka ototoksik ajan alnlarda görülmüştür. Yüksek ve uzun kan konsantrasyonları nedeniyle toksisite riskini arttırdığından, Vankomisin renal yetersizliği olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır.
Renal disfonksiyonlu hastalarda doz ayarı yapılmalıdır.
C.difficle'nin sebep olduğu psödomembranöz kolit tedavisinde , bazı hastalarda Vankomisin'in çoğul dozlarının oral uygulanımından sonra, klinik açıdan önemli serum konsantrasyonları rapor edilmiştir.
Renal disfonksiyonlu hastalarda veya aynı anda aminoglikozid uygulanan hastalarada , nefrotoksisite riskini minimuma indirmek için ,renal fonksiyon seri olarak monitöre edilmeli ve uygun dozajlama için azami dikkat gösterilmelidir
. Ototoksisite riskini minimuma indirmek için, işitme fonksiyonunun seri testleri yararlı olur.
Vankomisin alan hastalarda reversibl nötropeni görülmüştür. İlac ile uzun süre tedavi görenlerde veya birlikte nötropeniye sebep olacak ilaçlar kullanan hastalarda periyodik olarak lökosit sayımı yapılmalıdır.
Vankomisin dokuda irritasyona sebep olur. Emniyetli bir şekilde , intravenöz uygulama yoluyla verilmelidir. Vankomisin hidroklorür'ün intramüsküler enjeksiyonu veya kazaen ekstravazyonu ile ilacı , hassasalık ve nekroz oluşur. Tromboflebit oluşabilirki oluşma sıklığı şiddeti seyreltik çözelti olarak (2.5 - 5 g/L) yavaşça verilmesiyle ve enfüzyon yerlerini değiştirerek minimuma indirilebilir.
Vankomisin'in inratekal yolla uygulanımının emniyeti henüz belirlenmemiştir.
Hamilelikte Kullanım : Hamilelikte fetusa zarar verrip vermeyeceği ve üreme kapasitesini etkkileyip etkilemeyeceği bilinmemektedir. Hamilelerde kesinlikle gerekli ise kullanılmalıdır.
Emziren Anneler : Anne sütüne geçip geçmediği bilinmediğinden emziren annelerde kullanılırken dikkatli olunmalıdır.
Pediyatride Kullanım :Prematüre neonatlarında ve küçük bebeklerde, istenilen serum Vankomisin düzeylerinin teyid edilemsi uygun olur. Vankomisin ve anestetik ajanların birlikte kullanımım çocuklarda eritem ve histanine benzer kızarıklıklara sebep olur.
Geriatri :Yaşlılarda Vankomisin Hidroklorür doz ayarı yapılmalıdır. Enfüzona - Bağlı Yan Etkiler :İlacın hızlı enfüzyonu esnasında veya hemen sonrasında hastada hipotansiyon, hırıltılı solunum nefes darlığı, ürtiker ve kaşıntı dahil anafilaktik reaksiyonlar oluşabilir. Hızlı enfüzyon ayrıca üst vücutta kırmızılık ve acı ile göğüs ve sırtta kas spzmına neden olabilir. Bu reaksiyonlar genelikle 20 dk'da kaybolabilir ama bir kaç saat te sürebilir. Vankomisin Hidroklorür 60 dakikanın üzerinde yavaş infüzyonla verildiğinde böyle etkiler nadirdir. Normal gönüllülerde , Vankomisin Hidroklorür 10 mg/dak'.lık veya daha bir hızda verildiği zaman enfüzyona bağlı yan etkiler görülmemiştir.
Nefrotoksisite :Vankomisin Hidroklorür verilen hastalarda artmış serum kreatinin ve BUN konsantrasyonlarına rastlanmıştır. Bu reaksiyonların çoğu birlikte aminoglikozid verilen veya daha önceden böbrek-disfonksiyonu olan hastalarda görülmüştür. Vankomisin rahatsızlığı durdurulduğu zaman azotemi ortadan kalkmıştır.
Ototoksisite : Vankomisin hidroklorür ile alakalı bir kaç düzine işitme kaybı rapor edilmiştir. Bu hastaların çoğunda böbrek disfonksiyonu , daha önceden mavcut işitme kaybı veya ototoksik bir ilaçla aynı anda tedavi söz konusudur. Vertigo baş dönmesi ve kulak çınlaması nadiren görülmüştür.
Kan Sistemi :Tedavi başlangıcından 1 hafta veya daha sonra veya 25 g'dan daha fazla total doz ile riversbl'dir.
Enjeksiyon Yeri Reaksiyonları : Nadiren trombositopeni rapor edilmiştir.
Enjeksiyon Yeri Reaksiyonları : Enjeksiyon yerinde iltihap ve tromboflebit rapor edilmiştir.
Diğer Yan Etkiler : Nadiren anaflaksi; ilaç ateşi , titreme üşüme ve kızarıklıklar rapor edilmiştir.
Enfüzyon yolkuyla uygulamaya bağlı olayların sıklığının (hipotansiyon , kızarıklık, eritem, ürtiker ve purit dahil) birlikte anestetik ajanların uygulanmasıyla arttığı rapor edilmiştir. Enfüzyona bağlı yan etkiler anestezik endüksiyondan önce, Vankomisin Hidroklorür'ün 60'dak'.lık enfüzyonu ile asgariye indirilebilir.
Amfoterisin B, aminoglikozidlar , basitrasin, polimiksin B , kolistin, viomisin veya siplatin gibi diğer potansiyel olarak nörooksik ve/veya ilaçların birlikte veya peşpeşe sistemik veya lokal kullanılımları , çok dikkatli bir takibi gerektirir.
Yetişkinler :Genel günlük 2 g intravenöz doz her 6 sattte bir 500 mg veya her 12 saatte bir 1 g olarak verilir. Her doz, en az 60 dak. bir periyod boyunca verilmelidir. Yaş ve şişmanlık gibi diğer faktörler genel günlük dozun ayrlanmasını gerektirir.
Çocuklar: Genel günlük intrevenöz doz 40 mg/kg vücut ağırlığı esasına göra ayarlanır ve çocuğun 24 saatlik sıvı gereksinimi ile bölünerek verilebilir. Her doz en az 60 dakikalık bir periyodda verilmelidir.
Bebekler ve Yenidoğanlar: Yenidoğanlarda ve küçük bebeklerde toplam günlük intravenöz doz daha düşük olabilir. Hem neonlarda hemde bebeklerde, 15 mg/kg'lık bir başlangıç doz önerilir. Bu doz yenidoğanlarda yaşamın 1. haftası her 12 saatte bir ve sonra 1 aylığa kadar her 8 saatte bir 10 mg/kg'lık doz ile takip edilir. Bu hastalarda Vankomisin Hidroklorür'ün serum konsantrasyonları yakından takip edilmelidir. vankomisin Hidroklorür'ün intratekal yolla uygalnımının emniyet ve etkinliği açıklanmamıştır.
Bozuk Renal Fonksiyonlu ve yaşlı Hastalar :Bozuk renal fonksiyonlu hastalarda doz ayrı yapılabilir. Yaşlı hastalarda, renal fonksiyonunun azalması nedeniyle beklenenden daha fazla oranda dozu düşürmek gerekebilir. Özellikle renal fonksiyonu değişkenlik gösteren ciddi hastalarda , serum Vankomisin konsantrasyonlarının ölçümü tedavinin optimizasonu açısından yararlı olur. Vankomisin serum konsantrasyonları , mikrobiyolojik miktar tayini , radyoimmunoassay, fluorosan immunoassay veya HPLC kullanılarak tayin edilebilir. Eğer kreatinin klirensi ölçülebilir veya doğru olarak tahmin edilebilirse , renal bozukluığu olan çoğu hastada doz tabloya göre hesaplanabir. Vankomisin Hidroklorür'ün mg olarak günlük dozu glomerüler filtrasyon oranının yaklaşık 15 katıdır.
Hafif orta derecede böbrek rahatsızlığı olan hastalarda başlangıç dozu 15 mg/kg'dan az olmalıdır. Anefrik hastalar için uygun töropetik serum konsanrasyonlarını elde etmek için 15 mg/kg 'lık başlangıç dozu uygulanmalıdır. Stabil konsantrasyon için gereken doz 1.9 mg/kg/24 saattir. Renal bozukluğu olan hastalarda , 250 mg- 1000 m g'lıkl idame dozları uygun olduğundan, günlük uygulamadan ziyade her birkaç günde bir (1) doz uygulanabilir. Anüride , her 7-10 günde 1000 mg'lık doz önerilir. Vankomisin hidroklorür'ün intratekal uygulamanımının emniyet ve etkinliği açıklanmamıştır.

	Diyabet Hastalığı Diyabet, insülin hormonu ile ilgili problemlerden kaynaklanan bir hastalıktır.
	Belsoğukluğu, Chlamydia ve Frengi Belsoğukluğu, bakterilerin sebep olduğu bir enfeksiyondur. Cinsel ilişki yoluyla bulaşır ve dölyatağı boynunda, idrar yollarında, anüste, makatta ve boğazda enfeksyona sebep olabilir.
	HIV ve Aids HIV, Human Immunodeficiency Virus’dür (İnsanlarda Bağışıklık Sistemini Bozan Virüsdür). Bu virüs AIDS hastalığına sebep olur.