5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Direk etkili Antiviraller / Diğer Antiviraller, ATC kodu : J05AX05

Etki mekanizması:

İnosin asedoben dimeparanol, konakçı immün yanıtların belirgin olarak in vivo iyileştirilmesiyle sonuçlanan immünomodülatör ve antiviral özelliklere sahip sentetik bir pürin türevidir.

Klinik çalışmalarda inosin asedoben dimeparanolün Th1 tip cevabı uyandırarak T lenfosit olgunlaşmasını başlatarak ve mitojen veya antijenle aktive hücrelerde indüklenmiş lenfoproliferatif cevapları değiştirerek ve güçlendirerek yetersiz veya işlevsiz hücre-aracılı

immüniteyi normalize ettiği gösterilmiştir. Benzer olarak ilacın T-lenfosit ve doğal katil hücre sitotoksisitesini, T8 supresör ve T4 yardımcı hücre fonksiyonlarını değiştirdiği ve aynı zamanda IgG ve komplement yüzey markerlarının sayısını arttırdığı gösterilmiştir.



İnosin asedoben dimeparanol sitokin IL-1 üretimini arttırır ve IL-2 üretimini değiştirir, in vitro olarak IL-2 reseptörünün ekspresyonunu upregüle eder. Endojen IFN - γ salgılanmasını önemli ölçüde arttırır ve in vivo IL-4 üretimini azaltır. Aynı zamanda nötrofil, monosit ve makrofaj kemotaksisini ve fagositozunu güçlendiği gösterilmiştir.

İnosin asedoben dimeparanol in vivo olarak, deprese lenfotik mRNA protein sentezini ve translasyonel yeteneği iyileştirir ve aynı zamanda viral RNA sentezini inhibe ederek aşağıdakilere açıklık getirecek derecelerde ulaşılmasını sağlar;

İnosin asedoben dimeparanol aracılı orotik asitin poliribozomlara katılması

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Emilim:

Oral olarak uygulandığında inosin pranobeks gastrointestinal kanaldan hızlıca ve tamamen (≥ 90%) emilir ve kanda görünür. Benzer olarak DIP [N,N-dimetilamino-2-propanol] ve PacBA [p- asetamidobenzoik asit ] in IV değerlerinin 94-100%'ü ve Rhesus maymunlarına oral uygulamanın ardından PacBA [p-asetamidobenzoik asit ] idrarda geri kazanılır.

Dağılım:

İlaç maymunlara uygulandıktan sonra azalan spesifik aktivite sırasına göre radyo işaretli olarak sırayla böbrekler, akciğer, karaciğer, kalp, dalak, testisler, pankreas, beyin ve iskelet kasında bulunmuştur.

Biyotransformasyon:

İnosin asedoben dimeparanol 1g oral dozunun insanlara uygulanmasının ardından plazma seviyeleri DIP ve PAcBA için sırasıyla 3,7 mcg/ml (2 saat) ve 9,4 mcg/ml (1 saat) olmuştur. PAcBA kısmının ve metabolitinin kararlı durum koşullarında üriner geri kazanım çözeltisi beklenen değerden >% 90 olduğu belirlenmiştir. DIP kısmının ve metabolitinin geri kazanımı %76 olmuştur. Plazma EAA'sı DIP ve PAcBA için sırasıyla >88% ve >77% olmuştur.

Eliminasyon:

Günlük 4 g dozda kararlı durum koşullarında PAcBA ve ana metaboliti için 24 saatlik üriner atılımı uygulanan dozun yaklaşık %85'i olarak gerçekleşmiştir. DIP-türevli radyoaktivitenin

%95'i idrarda değişmemiş DIP ve DIP N-oksit olarak geri kazanılmıştır. Eliminasyon yarılanma ömrü DIP ve PAcBA için sırasıyla 3,5 saat ve 50 dakika olarak belirlenmiştir. Majör metabolitler DIP için N-oksit ve PAcBA için o-açilglukuroniddir. İnosin kısmı pürin degredasyonu yoluyla ürik asite degrade olduğu için insanlarda radyo işaretli deneyler uygun olmamaktadır. Hayvanlara oral tablet olarak uygulanan inosin asedoben dimeparanolün yaklaşık olarak %70'i uygulandıktan sonra üriner ürik asit olarak geri kazanılabilir ve ksantin ve hipoksantin olarak normal metabolitler kalır.

Doğrusallık/Doğrusal olmayan durum:

İnsanlarda yapılan tolerans çalışmalarında ilaç türevli inosin asedoben dimeparanolün ölçütü olarak ürik asit seviyelerinin pik doz sonrası yükselmesi doğrusal değildir ve +10% ile 1-3 saat arasında değişkenlik gösterebilir.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Yaşlı hastalarda :

Veri mevcut değildir.

Pediyatrik hastalarda:

Veri mevcut değildir.

Böbrek/Karaciğer yetmezliğinde: Veri mevcut değildir

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

İnosin 1500 mg / kg / gün'e kadar dozlarda fareler, sıçanlar, köpekler, kediler ve maymunlarda çok değişkenli akut, subakut ve kronik toksikolojide düşük toksisite profili ve maksimum 100 mg/kg/gün terapötik dozaj seviyelerinin 50 katında en düşük akut oral LD50 göstermiştir.

Fareler ve sıçanlarda uzun süreli toksikoloji çalışmaları karsinojenik potensiyel kanıtı göstermemiştir. Fareler ve sıçanlarda yapılan standart mutajenik testler, in vivo çalışmalar ve insanlarda yapılan in vitro çalışmalar periferal kan lenfositlerinde anormal özellikler göstermemiştir.

Terapötik olarak önerilen maksimum insan dozunun (100 mg/kg/gün) 20 katına kadar varan sürekli parenteral dozlarda yapılan çalışmalarda fare, sıçan ve tavşanlarda perinatal toksisite, embriyotoksisite, teratojenite veya bozulmuş üreme fonksiyonu kanıtı göstermemiştir (Hamilelikteki öneriler için ayrıca bakınız Bölüm 4.6).

Kalp Krizi Kalbe giden kan akışı durduğunda kalp krizi meydana gelir.

Mide Kanseri Mide kanseri genellikle mideyi tümüyle kaplayan ve mukus üretmekle görevli hücrelerde başlar. Bu kanser tipine adenokarsinom denir.