VISIPAQUE 270 mg 50 ml 1 flakon Dozajı

Dozaj tetkikin cinsi, hastanın yaşı, klosu, kalp verimi ve genel sağlık durumu ile kullanılan tekniğe bağlı olarak değişebilir. Çoğunlukla, kullanımındaki diğer iyotlu röntgen kontrast maddeleri gibi, yaklaşık aynı iyot konsantrasyonu hacmi kullanılır, ancak iyot konsantrasyonu biraz daha aziodiksanol enjeksiyonuyla yapılan bazı çalışmalarda da yeterli diagnostik bilgi elde edilmiştir. Yeterli hidrasyon diğer kontrast maddeler gibi uygulama öncesinde ve sonrasında temin edilmelidir.
Yetişkinler: Normal bir yetişkinde ortalama bir doza ait aşağıdaki tavsiyeler bir rehber olarak alınabilir. İntra-arteriyel kullanım için verilen dozlar tekrarlanabilen tek enjeksiyonlardır.
Intra-arteriyel kullanım
Arteriografiler
-Selektif serebral: konsntrasyon 270/320* mg l/ml, hacim 5-10ml/enj.
-Selktif serebral i.a.DSA: konsantrasyon150 mg l/ml , hacim: 5-10ml/enj.
-Aortgrafi: konsantrasyon 270/320 mg l/ml, hacim 10-40 l/enj.

Kardioanjiografi
Sol ventrikül ve aort kökü enj.: konsantrasyon 320 mg l/ml, hacim 30-60ml/ enj.
Selektif koroner arterografi: konsantrasyon 320 mg l/ml, hacim 4-8 ml/ enj.
İntravenöz kullanım
Ürografi: konsantrasyon 270/320 mg l/ml, hacim 40-80 ml**
Venografi: konsantrasyon 270 mg l/ml, hacim 50-150 l/bacak
BT'de kontrast arttırılması
Kafa BT'si konsantrasyon 270/320 mg l/ml, hacim 50-150 ml
Vücut BT'si konsantrasyon 270/320mg/ml, hacim 75-150 ml
* Her iki etken doz belgelenmiştir ancak ancak bir çok vakada 270 mg l/ml tavsiye edilir. **Yüksek doz ürografilerde daha yüksek dozlar kullanılabilir.
YaşlılarYetişkinlerde olduğu gibi

	Omurilik zedelenmeleri Omurilik zedelenmesini takip eden birkaç gün içinde, hiçkimse hasarin ne kadar olacagini tahmin edemez. Buradaki sorun, omuriligin herhangi bir zedelenmesinden hemen sonra, bir omurilik sokunun olusmasidir.
	Grip, Soğuk Algınlığı ve Öksürük Grip ve soğuk algınlığı (nezle) semptomları arasındaki farkı bilmek önemlidir. Soğuk algınlığı gripten daha hafif belirtiler gösteren bir solunum yolu hastalığıdır.
	Parkinson Hastalığı Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış.