CLAROL 500 mg IV infüzyonluk çözelti hazýrlamak için liyofilize toz ve çözücü Farmakolojik Özellikler
Vem İlaç Sanayi Ve Ticaret Ltd. Şti
[ 13 March 2018 ]
Vem İlaç Sanayi Ve Ticaret Ltd. Şti
[ 13 March 2018 ]
ATC kodu: J01FA09
Etki mekanizması:
Klaritromisin makrolid grubuna ait bir antibiyotiktir. Klaritromisin antibakteriyel etkisini duyarlı bakterinin 50S ribozomal alt ünitelerine seçici olarak bağlanma yoluyla aktif amino asitlerin translokasyonu önleyerek gösterir. Bu duyarlı bakteride intrasellüler protein sentezini inhibe eder.
Klaritromisinin 14-OH klaritromisin metaboliti ana ilaç metabolizmasının bir ürünü olup antimikrobiyal aktiviteye sahiptir. Bu metabolit Mycobacterium spp. dahil çoğu organizmaya karşı ana ilaca göre daha az aktiftir. Bir istisna olan Haemophilus influenza'ya karşı ana bileşiğe göre 2 kat daha etkilidir.
Klaritromisin genellikle aşağıdaki organizmalara karşı in vitro olarak etkinlik gösterir.
Gram pozitif bakteriler: Staphylococcus aureus (metisiline duyarlı), Streptococcus pyogenes (A grubu beta hemolitik streptokoklar), alfa hemolitik streptokoklar (viridans grubu), Streptococcus (Diplococcus) pneumoniae, Streptococcus agalactiae, Listeria monocytogenes.
Anaeroblar: Makrolide duyarlı Bacteroides fragilis, Clostridium perfringens, Peptococcus türleri, Peptostreptococcus türler, Propionibacterium acnes.
Klaritromisin bazı bakteriyel suşlara karşı bakterisidal aktivite gösterir. Bu organizmalar
Streptococcus agalactiae; Moraxella (Branhamella) catarrhalis; Neisseria gonorrhoeae, Helicobacter pylori ve Campylobacter spp.
Klaritromisinin H. pylori karşısındaki etkinliği nötral pH değerinde asit pH değerine göre daha fazladır.
Aşağıdaki duyarlılık aralıkları Antimikrobiyal Duyarlılık Testleri Avrupa Komitesi (EUCAST) tarafından saptanmıştır.
Duyarlılık aralıkları (MİK, mg/L) | ||
Mikroorganizma | Duyarlı (≤) | Dirençli (>) |
Staphylococcus spp. | 1 mg/L | 2 mg/L |
Streptococcus A, B, C ve G | 0,25 mg/L | 0,5 mg/L |
Streptococcus pneumonia | 0,25 mg/L | 0,5 mg/L |
Viridans grubu streptococcus | YK (yetersiz kanıt) | YK (yetersiz kanıt) |
Haemophilus spp. | 1 mg/L | 32 mg/L |
Moraxella catarrhalis | 0,25 mg/L | 0,5 mg/L |
Helicobacter pylori | 0,25 mg/L | 0,5 mg/L |
a€œYK" söz konusu türlerin ilaç ile tedavi için iyi bir hedef olduğuna ilişkin kanıtların yeterli olmadığını göstermektedir.
Emilim:
Mikrobiyolojik olarak aktif metabolit 14-hidroksiklaritromisin, İ.V. uygulamayı takiben metabolitin daha düşük biyoyararlanımı ile gösterildiği gibi ilk geçiş metabolizması ile oluşturulur.
Dağılım:
İ.V. uygulamayı takiben elde edilen klaritromisin kan seviyeleri, yaygın patojenler için MİK'ların oldukça üzerindedir ve 14-hidroksiklaritromisin seviyeleri, önemli patojenler için (ör. H. influenzae) gerekli konsantrasyonları aşmaktadır.
Biyotransformasyon:
Veri bulunmamaktadır.
Eliminasyon:
60 dakika boyunca tek bir 500 mg İ.V. dozunu takiben, 24 saatte idrarla yaklaşık %33 klaritromisin ve %11 14-hidroksiklaritromisin atılır.
Doğrusallık/Doğrusal olmayan durum:
Klaritromisin ve 14-hidroksi metabolitinin farmakokinetiği doğrusal değildir; kararlı duruma İ.V. dozlamanın 3. gününde ulaşılır.
CLAROL tartrazin veya diğer azo boyar maddeler, laktoz veya gluten içermez.
Fertilite, üreme ve teratojenisite
Klaritromisin intravenöz (İ.V.) uygulaması ile ilgili hiçbir doğurganlık çalışması yapılmamıştır. Sıçanlarda yapılan oral doğurganlık ve üreme çalışmaları hiçbir yan etki göstermemiştir.
İntravenöz embriyo-fetal toksisite çalışmaları, sıçanlarda 160 mg/kg/gün'e kadar (mg/m bazında önerilen maksimum insan dozunun (MRHD) ~1,5 katı) ve tavşanlarda 30 mg/kg/gün (mg/m bazında MRHD'nin ~0,6 katı) maternal toksik dozlarda embriyo-fetal toksisite veya teratojenite kanıtı göstermemiştir. Tavşanlarda 618 mg/m'lik MRHD'den 17 kat daha az olan intravenöz 33 mg/m dozunda in utero fetal kayıp meydana gelmiştir.
Sıçanlarda, tavşanlarda ve maymunlarda yapılan oral teratojenisite çalışmaları, 1 g/gün P.O.'nun mg/m bazında MRHD'nin 1,5, 2,4 ve 1,5 katına kadar test edilen en yüksek dozlarda ilgili türler klaritromisinden herhangi bir teratojenisite göstermemiştir.
Bununla birlikte, Sprague-Dawley sıçanlarında yapılan benzer bir çalışma, genetik
değişikliklerin spontan ekspresyonuna bağlı gibi görünen düşük (%6) kardiyovasküler anormallik insidansını göstermiştir. Farelerde yapılan iki oral çalışma 1000 mg/kg/gün'de
(%3-30) ortaya çıkarmıştır. Maymunlarda yalnızca anneler için açıkça toksik olan doz seviyelerinde embriyonik kayıp görülmüştür.