IOMERON 150 100 ml flakon Farmakolojik Özellikler

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grubu: 3 iyotlu, non-iyonik, suda eriyebilen, nefrotropik, düşük osmolaliteli X-ışını kontrast madde, ATC kodu: V08AB10

IOMERON®’un etkin maddesi olan iomeprol N,N’-bis(2,3-dihidroksipropil)-5 [(hidroksiasetil)-metilamino]-2,4,6-triiyodo- 1,3-benzendikarboksamid; X-ışını

5.2. Farmakokinetik özellikler

İntravasküler uygulama

İomeprolün 400 mg iyot/ml’ye kadar olan konsantrasyonlardaki solüsyonlarının farmakokinetiği, tolerabilitesi ve etkinliği sağlıklı gönüllülerde ve ürografi, anjiyografi, bilgisayarlı tomografi (BT) ve vücut görüntüleme çalışmaları yapılan hastalarda test edilmiştir. Laboratuvar test değerlerinde ve hayati parametrelerde klinik yönden anlamlı değişiklikler tespit edilmemiştir.

İntravasküler uygulamadan sonra iomeprolün farmakokinetiği, iki kompartmanlı modele uyar; ilaç dağılımı için hızlı bir faz ile ilaç eliminasyonu için daha yavaş bir faz gösterir. 18 sağlıklı gönüllüde, dağılım ve eliminasyon fazlarının ortalama yarı ömürleri sırası ile 23 ± 14 (s) dakika ve 109 ± 20 (s) dakikadır.

İomeprol, esas olarak böbrekler yoluyla atılır. Böbrek fonksiyonlarında değişiklik olmaması durumunda, iomeprolün kümülatif üriner atılımı intravenöz uygulanan dozun yüzde oranı şeklinde ifade edilir ve uygulamadan sonraki 60 dakikada yaklaşık %24-34, 8 saatte %84, 12 saatte %87 ve 24 ile 96’ıncı saatler arasında %95’dir. Böbrek fonksiyon bozukluğu

Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda, böbrek fonksiyon bozukluğunun derecesine bağlı olarak eliminasyon yarılanma ömrü uzar. İomeprol, serum veya plazma proteinlerine bağlanmaz.
İntratekal uygulama

İntratekal uygulamadan sonra iomeprolün farmakokinetiği, uygulama sonrası 3-6 saat içerisinde iomeprolün serebrospinal sıvıdan tamamen emildiğini gösterir. Eliminasyon yarılanma ömrü doza bağlı olarak 8-11 saat arasındadır. Ölçülebilen plazma konsantrasyonları, hastaların %93’ünde uygulama sonrası 24 saate kadar gözlemlenmiştir. İomeprol, böbrekler yoluyla değişmeden atılır.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

, tekrarlayan doz toksisitesi, genotoksisite ve fertilite üzerindeki etkiler insanlar için belirgin bir tehlike olduğunu göstermemektedir. Klinik öncesi etkiler, sadece, insanlara verilen maksimum dozlardan çok daha yüksek dozlara maruz kalındıktan sonra gözlemlenmiştir. Bu nedenle, klinik anlamı düşük düzeydedir.

Sıçan, fare ve köpeklerde yapılan çalışma sonuçları, sıçanlarda ve köpeklerde tekrarlayan uygulamalar sonrasında elde edilen iyi sistemik tolerabiliteye ek olarak, iomeprolün tek intravenöz veya intraarteriyel uygulamadan sonra, diğer non-iyonik kontrast maddelerinkine benzer veya daha az akut toksisiteye sahip olduğunu göstermektedir. İomeprolün g (iyot)/kg cinsinden ve hayvanlarda %95 güven aralığına karşılık gelen LD50 değerleri uygulama yollarına göre aşağıdaki gibidir:

- İntravenöz:

19,9 (19,3-20,5) (fare) 14,5 (13,2-16,0) (sıçan) >12,5 (köpek)

- İntraperitoneal:

26,1 (23,3-29,2) (fare) 10 (8,9-11,3) (sıçan)

- İntraserebroventriküler: 1,4 (1,3-1,6) (fare)

- İntrasisternal: >1,2 (sıçan)

- İntrakarotis:

5,8 (4,64-7,25) (sıçan)