MICTONORM SR 30 mg SUREKLI salýnýmLI 30 kapsül Klinik Özellikler
Recordati İlaç Sanayi ve Ticaret A.Ş.
[ 12 September 2014 ]
Recordati İlaç Sanayi ve Ticaret A.Ş.
[ 12 September 2014 ]
MICTONORM SR, aşırı aktif mesane veya omurilik yaralanmalarına bağlı nörojenik detrüsör aşırı aktivitesi (detrüsör hiperrefleksi) olan hastalarda, ani idrar sıkışması ve sık idrara çıkma ve/veya idrar tutamama problemlerinin semptomatik tedavisinde, endikedir.
Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi
Önerilen günlük dozlar aşağıdaki gibidir:
Yetişkinler: Günde bir kez bir kapsül (= 45 mg propiverin hidroklorür)
Standart bir tedavi için, günde bir kez bir tane sürekli salımlı kapsül 30 mg veya günde iki kez bir tane 15 mg propiverin tableti önerilir; bu durum günde üç kez bir tane 15 mg tablete çıkarılabilir. Bazı hastalar, günde 15 mg’lık dozaja yanıt verebilir.
Günde üç kez 15 mg propiverin tabletin endike olduğu hastalarda; günde üç kez 15 mg tablet rejimi, günde bir kez MICTONORM SR 45 mg kapsülle değiştirilebilir.
Günlük maksimum doz, günlük bir tane MICTONORM SR 45 mg’dır.
Uygulama sıklığı ve süresi
Günlük bir tane MICTONORM SR Kapsüldür.
Uygulama şekli
Kapsüller oral kullanım içindir. Kapsülleri kırmayınız veya çiğnemeyiniz.
Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler
Böbrek yetmezliği
Bu hasta grubunun tedavisinde dikkatli olunmalıdır. Ciddi böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi <30 ml/dak.), propiverinin maksimum günlük dozu 30 mg’dır. Bu nedenle, MICTONORM SR 45 mg kapsüllerin ciddi böbrek yetmezliği olan hastalarda kullanılması önerilmemektedir.
Hafif karaciğer yetmezliği olan hastalarda doz ayarlaması gerekmemektedir; ancak dikkatli kullanılmalıdır. Orta ve ağır karaciğer yetmezliği olan hastalarda ise, bu tip hasta grubunda propiverin uygulanmasının incelendiği herhangi bir çalışma gerçekleştirilmediğinden, MICTONORM SR 45 mg kullanılması önerilmemektedir.
Yeterli veri olmadığından MICTONORM SR çocuklarda kullanılmamalıdır.
Bu yaş grubunda doz ayarlaması gerekmemektedir. Doz yetişkinlerde olduğu gibidir. (Bakınız bölüm 5.2).
Metimazolle kombine halde CYP 3A4’ün potent inhibitörleri olan ilaçlarla eşzamanlı tedavialan hastalar
Potent CYP 3A4/5 inhibitörleriyle metimazol gibi potent flavin-içeren monoksijenaz (FMO) inhibitörlerini kombine kullanan hastalarda, tedavi 15 mg/ gün dozu ile başlamalıdır. Doz daha sonra yükseltilebilir. Ancak dikkatli kullanılmalıdır ve doktorlar hastaları yan etkiler açısından dikkatlice izlemelidir (bkz. bölüm 4.5, 5.2).
MICTONORM SR,
• Etkin madde propiverine veya kapsül bileşiminde yer alan yardımcı maddelerden herhangi birine karşı duyarlı olduğu bilinen kişilerde ve aşağıdaki hastalıkların bulunduğu kişilerde kontrendikedir:
• Bağırsak tıkanması
• Üriner retansiyon oluşturabilecek önemli derecede mesane çıkış obstrüksiyonu
• Miyastenia gravis
• İntestinal atoni
• Ciddi ülseratif kolit
• Toksik megakolon
• Kontrol edilememiş kapalı açılı glokom
• Orta veya şiddetli karaciğer yetmezliği
Propiverin,
- otonomik nöropati,
- böbrek yetmezliği (bkz. bölüm 4.2)
- karaciğer yetmezliği (bkz. bölüm 4.2) olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır.
Propiverin uygulamasını takiben aşağıda yer alan hastalıkların semptomları ağırlaşabilir;
• Ciddi konjestif kalp yetmezliği (NYHA Evre IV)
• Prostat hipertrofisi
• Reflü özofajiti olan hastalarda hiatüs hernisi (fıtık)
• Kardiyak aritmi
• Taşikardi
Diğer antikolinerjik ilaçlarda olduğu gibi propiverin de midriyazise neden olabilir. Bu nedenle, propiverinin, ön kamaradaki açının darlaşabileceği yetişkinlerdeki akut kapalı açılı glokom başlatma riski artabilmektedir. Propiverin de dahil olmak üzere, bu sınıfa ait ilaçların, akut kapalı açılı glokoma neden olduğu ya da başlattığı rapor edilmiştir.
Propiverin ile tedaviye başlamadan önce, böbrek hastalığına ya da konjestif kalp yetmezliğine bağlı pollaküri ve noktüri ve ayrıca organik mesane hastalıkları (örn: idrar yolu enfeksiyonları, malignite) tedavi edilmelidir.
Trisiklik antidepresanlar (örn: imipramin), trankilizanlar (örn: benzodiazepinler), antikolinerjikler (sistematik uygulandığında), amantadin, nöroleptikler (örn: fenotiyazinler) ve beta-adrenoseptör agonistler (beta-sempatomimetikler) ile birlikte kullanıldığında, propiverinin etkisi artar. Kolinerjik ilaçlarla birlikte kullanıldığında, propiverinin etkisi azalır. İzoniazid ile tedavi edilen hastalara propiverin uygulandığında, kan basıncında azalma görülür. Propiverin, metoklopramid gibi prokinetiklerin etkisini azaltabilir.
Propiverin ve sitokrom P450 3A4 (CYP 3A4) ile metabolize olan diğer ilaçlar arasında farmakokinetik etkileşimler görülür. Bununla beraber, propiverinin etkileri klasik enzim inhibitörleriyle (örn: ketokonazol ya da greyfurt suyu) karşılaştırıldığında az olduğundan, bu tip ilaçların konsantrasyonlarında çok belirgin artış beklenmemektedir. Propiverin, sitokrom P450 3A4’ün zayıf bir inhibitörü olarak düşünülebilir. Eş zamanlı olarak, azol antifungalleri (örn: ketokonazol, itrakonazol) ya da makrolid antibiyotikler (örn: eritromisin, klaritromisin) gibi güçlü CYP 3A4 inhibitörlerini alan hastalar üzerinde farmakokinetik çalışmalar yapılmamıştır.
Metimazolle kombine halde CYP 3A4’ün potent inhibitörleri olan ilaçlarla eşzamanlı tedavialan hastalar
Gebelik kategorisi: C
Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon) Herhangi bir veri bulunmamaktadır.
Hamilelerde MICTONORM SR kullanımına ilişkin yeterli veri bulunmamaktadır.
Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar üreme toksisitesinin bulunduğunu göstermiştir (bkz. bölüm 5.3). İnsanlara yönelik potansiyel risk bilinmemektedir.
Propiverin kullanımı hamilelik süresince önerilmemektedir.
Propiverinin veya metabolitlerinin insan sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Hayvan çalışmalarından elde edilen mevcut farmakodinamik/toksikolojik veriler propiverin veya metabolitlerinin süte geçtiğini göstermiştir. Yeni doğanda veya infantta bu risk göz ardı edilemez. Emzirmenin çocuğa yararları ile hastanın tedaviden göreceği yarar dikkate alınarak emzirmenin veya propiverin tedavisinin durdurulması yönünde bir karar verilmesi gerekmektedir.
Propiverinin insan fertilitesi üzerine etkilerine dair veri bulunmamaktadır. Hayvan çalışmaları fertilite üzerine doğrudan ya da dolaylı zararlı etkiler göstermemektedir (Bakınız bölüm 5.3).
Araç ve makine kullanımı kabiliyeti üzerine herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Bununla birlikte, MICTONORM SR ile tedavi edilen hastalarda bulanık görme ve uyuşukluk hali gelişebilir. Bu; makine ya da motorlu araç kullanımı ya da tehlikeli işlerde çalışılması gibi mental dikkat gerektiren aktivitelerin yapılma kabiliyetini etkileyebilir.
Sedatif ilaçlar, propiverin hidroklorür kullanımına bağlı uyuşukluk durumunu artırıcı etki gösterirler.
Propiverin ile ilişkili olası istenmeyen etkiler sistem organ sınıfına ve aşağıdaki sıklık sıralamasına göre listelenmiştir:
Çok yaygın (≥1/10), yaygın (≥1/100 ila <1/10); yaygın olmayan (≥1/1.000 ila <1/100); seyrek (≥1/10.000 ila <1/1.000); çok seyrek (<1/10.000), bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor)
İstenmeyen etkilerin tümü geçicidir ve dozun azaltılması ya da tedavinin sonlandırılmasından sonraki, en fazla 1–4 gün içinde kaybolur.
Bağışıklık sistemi hastalıkları
Seyrek: Hipersensitivite
Psikiyatrik hastalıkları
Çok seyrek: Huzursuzluk, konfüzyon
Bilinmiyor: Halüsinasyon
Sinir sistemi hastalıkları
Yaygın: Baş ağrısı
Yaygın olmayan: Baş dönmesini de içeren sersemlik hali, titreme, tat alma duyusunda değişiklikler
Bilinmiyor: Konuşma bozuklukları
Göz hastalıkları
Yaygın: Akomodasyon bozuklukları, görüş anormallikleri
Kardiyak hastalıklar
Seyrek: Taşikardi
Çok seyrek: Palpitasyon
Vasküler hastalıklar
Yaygın olmayan: Kızarıklık, uyuşukluk hali ile birlikte düşük kan basıncı
Gastrointestinal hastalıkları
Çok yaygın: Ağızda kuruluk
Yaygın: Karın ağrısı, dispepsi, konstipasyon
Yaygın olmayan: Bulantı, kusma
Deri ve deri altı doku hastalıkları:
Yaygın olmayan: Kaşıntı
Seyrek: Döküntü
Böbrek ve idrar yolu hastalıkları
Yaygın olmayan: İdrar retansiyonu, mesane ve üretral semptomlar
Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:
Yaygın: Yorgunluk
Uzun süreli tedavi esnasında, nadir vakalarda karaciğer enzimlerinde geri dönüşümlü değişiklikler görüldüğünden, karaciğer enzimleri izlenmelidir.
Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması
Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesine olanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu Türkiye Farmakovijilans Merkezi (TÜFAM)’ne bildirmeleri gerekmektedir (www.titck.gov.tr; eposta: tufam@titck.gov.tr; tel: 0800 314 00 08; faks: 0312 218 35 99).