PRAKTEN 5 ml 2 mg 240 ml þurup Farmakolojik Özellikler
Sandoz İlaç San. ve Tic. A.Ş.
[ 14 December 2012 ]
Sandoz İlaç San. ve Tic. A.Ş.
[ 14 December 2012 ]
Farmakoterapötik grup: Sistemik kullanılan diğer antihistaminikler ATC kodu: R06AX02
Siproheptadin hidroklorür antikolineıjik ve sedatif etkili bir serotonin ve histamin antagonistidir. Antiserotonin ve antihistaminik ilaçlar serotonin ve histamin ile reseptör yerleri için yarışmaya girerek etkisini gösterir.
Siproheptanin hidroklorür laboratuvar hayvanlarında serotoninin aşağıdaki etkilerini antogonize eder:
Bronkokonstriktör (kobay)
Vazopresör (köpek)
Spazmoj enik (izole sıçan uterusu)
Ödem (sıçan)
Ölümcül (hemophilus petussis ile tedavi edilen fare)
Bu etkilerde, l-benzil-2-metil-5-metoksi-triptame (BAS) ve l-benzil-2-metil-5-hidroksi-triptamin (BMS) gibi spesifik serotonin antagonistlerinin aktivitelerinin çoğunun aktivitesine eşittir veya daha üstündür. Buna karşılık kuvvetli etkisi olan spesifik antihistaminikler, hatta en güçlü olanı bile, çok az veya hiç serotonin antagonizmi göstermez.
Siproheptanin hidroklorür laboratuvar hayvanlarında histaminin aşağıdaki etkilerini antogonize veya bloke eder:
Bronkokonstriktör (kobay)
Vazopresör (köpek)
Spazm oj enik (izole sıçan uterusu)
Anafılaktik şok, aktif ve pasif (kobay ve fare)
Artan gastrik sekresyon (Heidenhain kese köpeği)
Siproheptadin hidroklorürün kobayları ve fareleri anaflaktik şoka karşı koruması beklenen bir durum değildir. Kobaylarda, anafılaktik şokun pulmoner yönleri, endojen histamin salgılanmasına bağlanabilir ve spesifik antihistaminik aktivitesi olan maddeler tarafından kontrol edilebilir. Farelerde ise histamin salmımınm daha az önemli olduğu ve serotonin salınmamın söz konusu olabileceği durumlarda, spesifik antihistaminikler, anafılaksiye karşı korunmada çok az değer taşır. Bu nedenle, farelerde siproheptadin hidroklorürün koruyucu etkisi antiserotonin etkisine bağlı olabilir.
Histamine bağlı gastrik sekresyonda siproheptadinin inhibitör etkisi de spesifik antihistaminiklerin bu etki üzerinde bir etkisi olmaması nedeniyle alışılmadık bir durumdur.
Laboratuvar hayvanlan üzerinde siproheptaninin iştah arttıncı özellikleri gözlemlenmiştir.
Genel özellikler:
Normal deneklere 4 mg’lık tek dozda oral yolla 14C-işaretli siproheptadin hidroklorür verildikten sonra, radyoaktivitenin %2 ila 20’si dışkı ile atılmıştır. Dışkı radyoaktivitesinin sadece % 34’ü değişmeden kalmıştır ve bu oran verilen dozun % 5,7’sinden daha azma tekabül etmektedir. Uygulanan radyoaktivitenin en az % 40’ı idrarla atılmıştır.
Kronik olarak günlük 12-20 mg dozlarda siproheptadin şurup alan hastalann idrarında tespit edilebilir miktarlarda değişmemiş ilaç bulunamamıştır. İnsan idrarında bulunan temel metabolit, siproheptadin kuatemer amonyum glukuronid konjugatı olarak tanımlanmıştır
Emilim:
Oral kullanımında gastrointestinal emilimi iyidir. 6-9 saatte doruk plazma konsantrasyonuna ulaşır.
Dağılım:
Plazma proteinlerine bağlanarak taşınır, ancak bağlanma oranı ölçülmemiştir.
Biyotransformasvon:
Karaciğerde metabolize olur.
Eliminasvon:
Metabolitleri şeklinde başlıca idrarla atılır.
Tek oral dozla 24 saatte %30’u, 48 saatte %50’si, 6 günde %60-75’i atılır.
Atılım böbrek yetmezliğinde azalır.
Siproheptadin ile yapılan uzun süreli çalışmalarda bugüne kadar karsinojenik etkisi gösterilmemiştir. Tavşan, fare ve ratlar üzerinde yapılan reprodüksiyon çalışmalarında siproheptadin insan kullanım dozlarının 32 katı verilmiş fertilite üzerinde olumsuz bir etki göstermemiştir.
Mutajenite çalışmalarında in vitro Ames mikrobiyal mutajen testinde mutajenik aktivite gözlemlenmemiştir. İn vitro memeli test sistemlerinde (insan lenfosit ve fıbroblastlarında) kromozomal anormallikler gözlenmemiştir. Fakat yüksek dozlarda sitotoksik olduğu gösterilmiştir.