VOLIZOLEN (HES 130/0.4) %6 ELEKTROLIT IV infüzyon için çözelti (500 ml setsiz) Farmakolojik Özellikler
Polifarma İlaç San.ve Tic. A.Ş.
[ 10 May 2016 ]
Polifarma İlaç San.ve Tic. A.Ş.
[ 10 May 2016 ]
Farmakoterapötik grup: Kan yerine kullanılanlar ve plazma protein fraksiyonları, nişasta
çözeltileri
ATC kodu: B05AA07
VOLİZOLEN intravasküler hacim genişletici ve hemodilüsyon sağlayıcı yapay kolloiddir. Etkisi, hidroksietil grubunun sübstitüsyonuna (0.4), molekül ağırlığına (130,000 Da), konsantrasyona (%6), doz ve infüzyon hızına bağlıdır. VOLİZOLEN’in içerdiği hidroksietil nişasta (130/0.4) bir tür mumsu nişasta türevidir ve substitüsyon yapısı (C2/C6 oranı) tahminen 9:l’dir.
% 0,9 sodyum klorür çözeltisi içinde HES 130/0.4 (%6) içeren 500 mlTik benzer ürünlerde yapılan çalışmalarda, 30 dakika içinde plato benzeri genişlememiş hacim artışı tahminen %100’e ulaşır ve 4-6 saat sürer.
% 0,9 sodyum klorür çözeltisi içinde HES 130/0.4 ile kan izovolemik değişimi en az 6 saat boyunca kan hacmini korur.
VOLİZOLEN sodyum (Na+), potasyum (K+), magnezyum (Mg++), klorür (CT) ve asetat (CH3COO") elektrolitlerini içeren izotonik bir solüsyondur. Asetat çeşitli organlar tarafından okside edilen ve alkalize edici özelliği olan bir anyondur.
VOLİZOLEN düşük miktarda klorür içermektedir bu yüzden özellikle yüksek doz infüzyonun gerekli olduğu dozlarda veya hastada metabolik asidoz gelişme riskinin olduğu durumlarda hiperkloremik metabolik asidoz oluşturmaz.
Kardiyak cerrahide, klorür seviyeleri önemli derecede düşer ve baz fazlalığı seviyesi VOLİZOLEN için daha az olumsuzluk gösterir.
Sezaryen doğum yapacak gebe kadınların tedavisi
Spinal anestezi ile sezaryen doğum yapacak olan gebe kadınlarda tek VOLİZOLEN dozunun kullanımı konusunda sınırlı sayıda klinik çalışma verisi mevcuttur. Hipotansiyonun meydana gelmesi, kristaloid ile kıyaslandığında VOLİZOLEN için belirgin olarak daha düşüktür (%36,6 vs. %55,3). Genel olarak etkililik değerlendirmesi; hipotansiyonun ve şiddetli hipotansiyonun meydana gelmesinin önlenmesinde, kristaloid kontrolü ile kıyaslandığında VOLİZOLEN’in belirgin olarak faydalarının olduğunu göstermektedir.
Çocuklarda tedavi
Çocuklarda yapılmış klinik çalışma bulunmamaktadır. Ancak benzer olarak % 0,9 sodyum klorür çözeltisi içinde HES 130/0.4 (%6) içeren ürünler üzerinde yapılan çalışmalar mevcuttur. Yeni doğmuş bebekler ve infantlardan (< 2 yaş) oluşan 41 kişilik grubu kapsayan çalışmada non-kardiyak cerrahide uygulanan 16 ± 9 ml/kg dozda ilaç güvenli bulunmuş ve hemodinamik stabilizasyon tarafından tolere edilmiştir.
VOLİZOLEN çocuklarda kullanılacaksa altta yatan hastalık ve hemodinamik durum dikkate alınarak doz bireyselleştirilmelidir. Çocuklar için farmakokinetik veriler mevcut değildir.
Hidroksietil nişastanın farmakokinetiği karışıktır ve molüküler ağırlığa, molar sübstitüsyon derecesine, sübstitüsyon yapısına (C2/C6 oranı) bağlı olarak değişir.
Emilim:
Veri bulunmamaktadır.
Dağılım:
Dağılım hacmi 5.9 litre civarındadır. Uygulamadan 30 dakika sonra HES 130/0.4 (%6)’nm plazma seviyesi maksimum dozun %75’i kadardır. 6 saat sonra plazma seviyesi %14’e düşer. 500 ml tek doz hidroksietil nişasta uygulamasını takiben 24 saat içinde plazma seviyesi temel seviyeye döner.
Biyotransformasvon:
60.000-70.000 Da’dan daha büyük moleküller plazma a-amilazı tarafından metabolize edilir. Eliminasvon:
Uygulanan hidroksietil nişastanın molekül ağırlığı 60.000-70.000 Da’nın altındakiler idrarla atılır. Daha büyük moleküller ise plazma a-amilazı tarafından metabolize edildikten sonra renal yoldan atılır.
500 ml HES 130/0.4 (%6) uygulandığında plazma klerensi 31.4 ml/dk olmuştur. AUC, 14.3 mg/ml x s’dir ve lineer olmayan bir farmakokinetik gözlenmiştir. Tek bir uygulama sonucu 72 saat içinde uygulanan miktarın yaklaşık %62’si atılmıştır. Plazma yarı ömrü tı/2a = 1.4 s ve tl/2B = 12.1 s.
Aynı doz (500 ml) hafif stabil-şiddetli böbrek hasarı olan hastaya uygulandığında AUC yükselmiştir. Son yarılanma ömrü ve HES pik konsantrasyonu renal hasardan etkilenmemiştir. Plazma seviyeleri infüzyonu takiben 24 saat içinde normale dönmüştür. Hafif ile şiddetli arasındaki stabil böbrek yetersizliği bulunan hastalara aynı dozda (500 ml) uygulandığı zaman, kreatinin klirensi >50 ml/dak. olanlarla karşılaştırıldığında, <50 ml/dak. olan hastalarda AUC değeri 1,7 kat artar (%95 güven aralığı 1,44 ve 2,07). Terminal yanlanma ömrü ve doruk HES konsantrasyonları böbrek yetersizliğinden etkilenmez. Clcr > 30 ml/dk olduğunda ilacın %59’u idrarla atılmıştır. Clcr 15- 30 ml/dk olduğunda ise bu rakam %51’e düşmüştür.
VOLİZOLEN’in diyalizde kullanımı ile ilgili bilgi bulunmamaktadır.
Doğrusal/doğrusal olmayan durum:
Veri yoktur.
Başka bir farmakokinetik çalışmada; böbrek hastalığının son döneminde (ESRD) olan sekiz stabil hasta, tek doz 250 ml (15 g) HES 130/0,4 (%6) almışlardır. HES dozunun 3,6 g’ı (%24), 2 saatlik hemodiyaliz seansı esnasında elimine edilmiştir. 24 saat sonra ortalama HES plazma konsantrasyonu 0,7 mg/ml’dir. 96 saat sonra HES’in ortalama plazma konsantrasyonu, 0,25 mg/mfdir. HES 130/0,4 (%6); diyaliz tedavisi alan hastalarda kontrendikedir (Bkz. bölüm 4.3).
Sub kronik toksisite
9 g hidroksietil nişastanın intravenöz infüzyonu sonucu sıçan ve köpeklerde 3 ay boyunca böbrek ve karaciğerde iş yükünün artması dışında toksisite bulgusu görülmemiştir.
Hidroksietil nişasta içeren VOLİZOLEN için en düşük toksik doz 9 g/kg v.a/gün’dür. Bu insan için kullanılan terapötik dozun yaklaşık 3 katıdır.
Sıçanlarda ve köpeklerde, VOLİZOLEN kg/v.a./gün’de bulunan hidroksietil nişastanın 9 g’ının intravenöz infüzyonu böbreklerin ve karaciğerin artan çalışması, retikülo-endotelyal sistemde hidroksietil nişastanın geri alımı ve metabolizması, hepatik parenkima ve test süresince hayvanların fizyolojik olmayan durumu ile ilgili diğer dokular dışında toksisite belirtisi ile sonuçlanmamıştır.
Üreme sistemi toksisitesi
VOLİZOLEN’de bulunan hidroksietil nişastanın sıçanlar ve tavşanlar üzerinde teratojenik etkisi bulunmamaktadır. Tavşanlarda embriyo letal etki gösteren doz 5 g/kg VA/gün olarak bulunmuştur. Hamile ve emziren sıçanlarda bu dozun bolus enjeksiyonu sonucu bebeğin vücut ağırlığı azalmış ve gelişme geriliği gözlenmiştir. Ancak sıçan ve tavşanlarda görülen embro-fötotoksisite maternal toksik dozlarda görülmüştür. Sıvı yüklemesinin etkileri anne hayvanlarda gözlenmektedir. Doğrudan maruz kalan hayvanlar üzerinde fertilite çalışmaları yapılmamıştır.